Σε μια χώρα προικισμένη από τη φύση με σπάνια οικοσυστήματα, παρακολουθούμε καθημερινά να γίνονται θυσία στην τουριστική (και όχι μόνο) βιομηχανία, με την προκλητική καταπάτηση της εθνικής νομοθεσίας, αλλά και των διεθνών συμβάσεων που κατά καιρούς έχουμε υπογράψει. Το πολεοδομικό μας χάος θυμίζει τριτοκοσμικές χώρες, όπως και η ανορθολογική εκμετάλλευση των φυσικών πόρων, που είναι ο σιδηρούς κανόνας. Οπου υπάρχουν κρατικές παρεμβάσεις, οφείλονται στην αναγκαιότητα των οικο-σόου από την πλευρά της εξουσίας, που εξυπηρετούν την προσπάθεια για τον αποπροσανατολισμό των πολιτών, όπως και σε τόσους άλλους τομείς. Η φθορά των μνημείων μας από την ατμοσφαιρική ρύπανση δε συγκινεί κανένα μεγαλοσχήμονα παράγοντα, μια και «ο νους τους κατ' αλλού καλπάζει», όπως λέει και ο ποιητής. Τα πολυδιαφημισμένα ευρωπαϊκά πακέτα ήρθαν μεν, αλλά διοχετεύτηκαν σε συγκεκριμένα έργα που είχαν υποδειχτεί από το Διευθυντήριο των Βρυξελλών. Αεροδρόμιο στα Σπάτα με καταστροφή μιας τεράστιας έκτασης και σημαντική επιβάρυνση του περιβάλλοντος του Λεκανοπεδίου, τη στιγμή που υπήρχε η λύση στην Τανάγρα. Το κόστος του τελευταίου θα ήταν το 1/3 και η πρόσβαση των επιβατών στο κέντρο ευκολότερη. Η ΠΑΣΟΚική επιλογή δεν προβλέπει ούτε τη σύνδεση των Σπάτων με το μετρό! Είναι αλήθεια ότι ο συνήθως λαλίστατος κ. Λαλιώτης ποτέ δεν εξήγησε στους «υπηκόους» αυτής της χώρας το γιατί.
Δεν πάει πολύς καιρός που εγκαινιάστηκε μια γραμμή λίγων χιλιομέτρων του πολυθρύλητου μετρό με παράτες και σόου, που θύμιζαν τα εγκαίνια του Πατακού στη δικτατορία. Ψαλίδια, κορδελίτσες, συναυλίες (ποιος δε θυμάται τα αλήστου μνήμης χουντογλέντια;), δεκάρικοι από τους πάσης φύσεως υποστηριχτές (σπεκουλαδόρους) της εξουσίας για τη Νέα Ελλάδα και τις λεωφόρους της ανάπτυξης που είναι πλέον ανοιχτοί. Μόνο το ΠΙΣΤΕΥΩ τους, όπως ο Γ. Παπαδόπουλος, δε μας μοίρασαν ακόμα. Ισως αργότερα. Τσιμουδιά, όμως, για τα πανωπροίκια που δόθηκαν σε ένα έργο, που και η χρησιμότητά του είναι μειωμένη λόγω της μη πρόσβασης σ' αυτό πολλών συνοικιών της πρωτεύουσας. Τσιμουδιά και για την πρόταση για ελαφρύ μετρό (τραμ). Σημαντικοί επιστήμονες έδωσαν την εξήγηση ότι οι μίζες θα ήταν πολύ μικρότερες, χωρίς ποτέ να διαψευστούν.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, φορτωθήκαμε και μια Ολυμπιάδα. Ολα τα 'χε η Μαριωρή! Η πλήρης εμπορευματοποίηση του αθλητισμού στη χώρα που γεννήθηκαν. Ισως αυτό να ήθελαν οι «αθάνατοι», φορτώνοντάς μας τη διοργάνωσή τους, για να μπει οριστικά τέρμα στη συζήτηση για αγώνες χωρίς σπόνσορες, αναβολικά, αστρονομικές αμοιβές και όλα τα άνθη του κακού που σχετίζονται με το θεσμό αυτό. Κέρδος υπέρ πάντων. Ομως, υπάρχουν κι άλλες πλευρές, που δεν είδαν ποτέ το φως της δημοσιότητας από τα αστικά ΜΜΕ. Οπως, λ.χ., ότι το κέρδος στις τελευταίες Ολυμπιάδες δεν ήταν κέρδος, αλλά ήταν οικονομική ζημιά. Στα μέτρα της Ελλάδας μπορεί να σημαίνει καταστροφή. Οπως και για το περιβάλλον. Ιππόδρομος, Φάληρο, Σχοινιάς και Πάρνηθα θα υποστούν σοβαρές αλλοιώσεις, αλλά ποιος ακούει τους κατοίκους των περιοχών και τους ειδικούς; Η «προβολή» των καλαμοκαβαλάρηδων του δικομματισμού δε χαμπαριάζει από τέτοια.
Το ΚΚΕ υποστήριζε και υποστηρίζει ότι η άσκηση μιας αποτελεσματικής και συνεπούς περιβαλλοντικής πολιτικής, που συνδέεται στενά και με ζητήματα οικονομικής ανάπτυξης - εθνικής ανεξαρτησίας, μπορεί να επιτευχθεί μόνο στα πλαίσια μιας πολιτικής, που θα έχει επίκεντρο τον άνθρωπο και τις πραγματικές ανάγκες του. Είναι σαφές ότι η πάλη για την προστασία του περιβάλλοντος και τη βελτίωσή του οδηγεί αντικειμενικά στη σύγκρουση με τα μεγάλα καπιταλιστικά συμφέροντα. Οδηγεί, πριν απ' όλα, στην ενεργητική διεκδίκηση του ύψιστου κοινωνικού αγαθού, της ειρήνης. Χωρίς αυτήν, όχι μόνο σε τοπικό, αλλά και σε ευρύτερο επίπεδο, με την ανάπτυξη των τοξικών, πυρηνικών και χημικών όπλων, ούτε προστασία, ούτε βελτίωση του περιβάλλοντος μπορεί να επιτευχθεί. Η γκανγκστερική επίθεση του ΝΑΤΟ, με τη συμμετοχή και των δικών μας κυβερνώντων εναντίον της γειτονικής μας Γιουγκοσλαβίας, απέδειξε περίτρανα την παραπάνω θέση. Τόνοι ραδιενεργού νέφους μπήκαν και σε μας - ασχέτως αν η υπόθεση αυτή θάφτηκε, για ευνόητους λόγους - νερά μολύνθηκαν, δάση καταστράφηκαν, βιότοποι εξαφανίστηκαν και κυρίως χιλιάδες ανθρώπινες ζωές χάθηκαν, διότι ένας λαός δεν έσκυψε το σβέρκο του στη Νέα Τάξη Πραγμάτων.
Ολες οι παραπάνω θέσεις, όπως και η επιμέρους επεξεργασία τους, η οποία έχει κατατεθεί από το ΚΚΕ, καθημερινά δοκιμάζονται και εμπλουτίζονται στη ζώσα πραγματικότητα. Θα ήταν όμως άνευ περιεχομένου, όπως συμβαίνει και με τα προγράμματα των αστικών κομμάτων, τα οποία υπάρχουν για να μας θυμίζουν την απάτη και την αναξιοπιστία τους, αν δεν τις υιοθετούσε το εργατικό κίνημα και δεν τις πάλευε προς όφελος των εργαζομένων. Κι εδώ βρίσκεται η ποιοτική διαφορά μεταξύ του ΚΚΕ και των άλλων κομμάτων. Γιατί οι κομμουνιστές έχουν μάθει να λένε «τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη». Κι όχι μόνο αυτό, αλλά να δίνουν αγώνες για τα «πιστεύω» τους. Ο αγώνας για την υπεράσπιση του περιβάλλοντος είναι αγώνας υπεράσπισης για την ίδια μας τη ζωή. Κι από την άποψη αυτή, η μόνη ψήφος υπεράσπισης του περιβάλλοντος είναι η ψήφος στο ΚΚΕ.