Οι φωτογραφίες του εκπαιδευτικού Survivor που παρουσιάστηκαν στην ημερίδα της ΟΣΚ ΑΕ και της ΟΥΝΕΣΚΟ στο Γαλλικό Ινστιτούτο, στις 26/2/2004, δικαίωσαν απόλυτα τους φόβους μας. Τριτοκοσμική και χειρότερη είναι η συμμετοχική Παιδεία που ονειρεύονται.

Σε τροπικό σχολείο της μακρινής Κολομβίας, σε δυσπρόσιτο ιαπωνικό χωριό στα βουνά, στα νησιά της Καραϊβικής, στη Λατινική Αμερική, ακόμα και στο φτωχό μακρινό Αφγανιστάν της «μπούργκας» έφτασε η κυβέρνηση αναζητώντας δείγματα του μοντέλου Village Center που ονόμασε «ανοιχτό σχολείο».

Τόσο καιρό προσπαθούσαν να μας πείσουν πως όλες οι πολιτισμένες χώρες της Ευρώπης ακολούθησαν αυτή τη συνταγή για να επιβιώνει οικονομικά το σχολείο. Αποδείχτηκε πως ερημικά χωριά και τριτοκοσμικές χώρες (εξ ανάγκης κι όχι ως εμπνευσμένο μοντέλο!) έχουν σχολείο και κάτι σε μαγαζί, εκκλησία, κινηματογράφο ή ό,τι άλλο!!

Το ότι διάφοροι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι ανέλαβαν το θεάρεστο καθήκον να φτιάξουν το σχολικό κτίριο μοντέλο του ΟΟΣΑ που θα γεννάει λεφτά όλο το 24ωρο, δεν το παρεξηγούμε. Αφότου η κυβέρνηση τους υπέβαλε στη δοκιμασία να υπηρετούν και την Παιδεία και τον Μαμμωνά, πάντα κάποιοι γέρνουν υπέρ του ενός.

Οι γονείς δε, θα πάρουν την προεκλογική υπόσχεση του κ. Ευθυμίου πως «θα δημιουργείται νομικό πρόσωπο που θα συγκροτείται ad hoc και θα συνθέτει την ένωση γονέων (μας κολακεύεται κύριε υπουργέ), το Σύλλογο Διδασκόντων και την Τοπική Αυτοδιοίκηση». Πήραμε νωρίτερα Νομικό Πρόσωπο, Δημοσίου Δικαίου μάλιστα, τη Σχολική Επιτροπή (που δεν προσπαθείτε να λειτουργεί για να μην καταγράφει τα αδιέξοδα της πολιτικής σας). Είναι κρίμα που φεύγοντας μάς αφήνουν αντί για τα οράματά τους υλοποιημένα, μόνο φωτογραφίες. Και τι φωτογραφίες, με δάση και ερημιές.