Παράνομη και αντισυνταγματική είναι η επιβολή ανώτατου ορίου (πλαφόν) στο εφάπαξ βοήθημα των υπαλλήλων των ΔΕΚΟ, όταν είναι να συνταξιοδοτηθούν, με απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου.

Οπως είναι γνωστό, με το νόμο 2084/1992 (γνωστό ως νόμο Σιούφα) θεσπίστηκε ανώτατο όριο για το εφάπαξ των τραπεζών και μερικών ΔΕΚΟ.

Τελικά, ο Αρειος Πάγος έκρινε αντισυνταγματικό το νόμο Σιούφα, καθώς παραβιάζονται τα άρθρα 4 και 21 του Συντάγματος. Δηλαδή το δικαστήριο θεωρεί ότι ο νόμος Σιούφα εισάγει δυσμενή διάκριση σε βάρος κάποιων υπαλλήλων, οι οποίοι είτε λόγω του μακρού χρόνου υπηρεσίας είτε λόγω των υψηλότερων αποδοχών καταβάλλουν μεγαλύτερες κρατήσεις και συνεπώς δικαιούνται μεγαλύτερο εφάπαξ. Επίσης, η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου θεωρεί ότι είναι ανταποδοτικός ο χαρακτήρας των εισφορών που καταβάλλουν οι ασφαλισμένοι στο Ταμείο τους.

Στο μεταξύ μειοψηφία εννέα μελών έκρινε ότι δεν υπάρχει αμιγώς ανταποδοτικός χαρακτήρας και η ρύθμιση για το πλαφόν δεν είναι αντισυνταγματική.

Θα πρέπει, όμως, να υπενθυμίσουμε ότι η ίδια υπόθεση κρίνεται και στο Συμβούλιο της Επικρατείας, όπου συζητήθηκαν προσφυγές ασφαλισμένων σε ταμεία τραπεζών. Στο ΣτΕ η σύμβουλος επικρατείας υποστήριξε ακριβώς τα αντίθετα, ότι δηλαδή ο νόμος Σιούφα είναι συνταγματικός. Σε περίπτωση που υιοθετηθεί η εισήγηση στο ΣτΕ τότε η υπόθεση θα κριθεί οριστικά και τελεσίδικα στον Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο.

Σημειώνεται ότι με νομοθετική ρύθμιση διάφορα Ταμεία Πρόνοιας των τραπεζών μετατράπηκαν σε Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου και ουσιαστικά άρχισε η απελευθέρωση του εφάπαξ. Ωστόσο, η «λύση» που επέλεξε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τη μετατροπή των Ταμείων σε ΝΠΙΔ για να επουλώσει δήθεν τις αρνητικές επιπτώσεις από το «νόμο Σιούφα», σε καμιά περίπτωση δεν ικανοποιεί τους εργαζόμενους των ΔΕΚΟ, οι οποίοι βλέπουν και με τις νέες ρυθμίσεις να παίρνουν εφάπαξ πολύ λιγότερο από αυτό που δικαιούνται και γι' αυτό προσέφυγαν στα δικαστήρια, διεκδικώντας αναδρομικά τη λήψη εφάπαξ, χωρίς τους περιορισμούς του πλαφόν.