Δε φτάνει μόνο να είναι καλό το προϊόν, χρειάζεται και καλό μάνατζερ. Κάπως έτσι αντιμετωπίζει η κυβέρνηση τον τουρισμό, βαδίζοντας στην πολιτική σκέψη και πράξη της προηγούμενης. Και εστιάζει μόνο στην επιχειρηματική πλευρά της υπόθεσης αναψυχή - παραθερισμός, της επαφής με την ιστορία, με τον πολιτισμό και το περιβάλλον. Η στάση της επιβεβαιώθηκε στις προγραμματικές δηλώσεις στη Βουλή, όπου ιδιαίτερα ο υπουργός Τουρισμού, Δ. Αβραμόπουλος, απογύμνωσε τον τουρισμό από οποιαδήποτε κοινωνική διάσταση ή - ακόμη χειρότερα - σύνδεσε την κοινωνική του διάσταση με τη δυνατότητα που έχει κάποιος να την εξαγοράσει αδρά!

Μιλώντας στη Βουλή, ο Δ. Αβραμόπουλος είπε χαρακτηριστικά ότι «ο τουρισμός αποτελεί το πλέον πολύτιμο κεφάλαιο για την ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα της εθνικής οικονομίας», για να καταλήξει στη συνέχεια στην αποθέωση της εμπορευματοποίησης βασικών κοινωνικών αναγκών: «Στρατηγική μας προτεραιότητα αποτελεί η δημιουργία μιας σύγχρονης ελληνικής τουριστικής βιομηχανίας, με αναφορά στη δυναμική της παγκόσμιας οικονομίας του ελεύθερου χρόνου, της ψυχαγωγίας και του πολιτισμού». Ενίσχυσε παραπέρα αυτή την άποψη, λέγοντας ότι «χρειάζεται να αναδείξουμε μια νέα εθνική τουριστική ταυτότητα, που θα κατοχυρώνει τη μοναδικότητα των ελληνικών προορισμών και θα εξασφαλίζει τη διεθνή αναγνωρισιμότητα του προϊόντος».

Αυτή η θεώρηση του τουρισμού μπορεί να ικανοποιεί τους μεγάλους επιχειρηματίες του κλάδου, οι οποίοι προσβλέπουν μέχρι και στην πλήρη ασυδοσία για την επιχειρηματική δράση τους και σε πλούσιες παροχές. Θέτει, ωστόσο, σημαντικές έννοιες υπό την αίρεση του επιχειρηματικού κέρδους, έτσι ώστε το περιβάλλον, η ιστορική κληρονομιά και ο πολιτισμός να λειτουργούν ως μέσα εξυπηρέτησης του τουριστικού κεφαλαίου, να αντιμετωπίζονται σαν «προϊόντα». Κάθε μέτρο και αναφορά της νέας κυβέρνησης και των στελεχών της υποκλίνεται σε αυτή τη σκοπιμότητα, που αποτελεί και το «κλειδί» για την πραγματική ερμηνεία της πολιτικής και των διακηρύξεών της.

Ωστόσο, η πρόκληση - πρόσκληση προς τα επιχειρηματικά συμφέροντα ήταν εμφανής και σαφής. Ετσι, η τουριστική πολιτική: «Θα προσελκύσει επενδύσεις και θα βοηθήσει και ενισχύσει την επιχειρηματικότητα». «Θα δοθούν κίνητρα για τη βελτίωση του επενδυτικού κλίματος, την προσέλκυση ξένων επενδύσεων αιχμής». Παράλληλα, «απλοποιείται το θεσμικό πλαίσιο επιχειρηματικότητας», ενώ θεωρείται «απαραίτητη η συνεργασία, ο διάλογος, δηλαδή η σύνθεση μεταξύ της Πολιτείας και του ιδιωτικού τομέα».

Η πολιτική αυτή είναι εχθρική προς τα δικαιώματα της εργατικής τάξης και γενικά όλων των εργαζομένων. Δεν είναι τυχαίο ότι ο υπουργός Τουρισμού απέφυγε να κατακρίνει τη δράση της ΕΤΑ ΑΕ που ξεπουλά τη δημόσια τουριστική περιουσία, μιλώντας απλά για προσπάθειες εκμετάλλευσης της τουριστικής περιουσίας με σκοπό την κάλυψη των δημοσιονομικών αδιεξόδων. Για να σπεύσει να διαβεβαιώσει ότι η νέα κυβέρνηση θα «αξιοποιήσει» αυτή την περιουσία με... διαφάνεια.

Το ξεπούλημα της δημόσιας τουριστικής περιουσίας αναμένεται να συνεχιστεί και παράλληλα οι μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες, με πολύπλευρες δυνατότητες που σχετίζονται και με τις λεγόμενες εναλλακτικές μορφές τουρισμού, θα καταλαμβάνουν όλο και μεγαλύτερο χώρο, πιέζοντας ασφυκτικά τις περίπου 40.000 μικρές επιχειρήσεις ενοικιαζόμενων δωματίων και διαμερισμάτων και τα μικρά ξενοδοχεία. Αυτές οι μεγάλες μονάδες είναι που σέρνουν και το χορό της υπερεκμετάλλευσης των εργαζομένων στον τουριστικό κλάδο, με τη μερική εργασία και την εντατικοποίηση να πρωτοστατούν.