Ενα «Εγχειρίδιο αρχαιοκαπηλίας επίσημης και ανεπίσημης» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Περίπλους». Ενα βιβλίο, που προβληματίζει, που αμφισβητεί, που σπέρνει «καινά δαιμόνια», που προκαλεί και ανατρέπει. Είναι ένα βότσαλο, που πέφτει στο τέλμα των αρχαιολογικών υποθέσεων για να ταράξει τα νερά. Ο συγγραφέας του βιβλίου Β. Σ. Παπακωνσταντίνου είναι διδάκτωρ της Προϊστορικής Αρχαιολογίας με πολύχρονες μεταπτυχιακές σπουδές στη Γαλλία. Κάθε ιστορία που αφηγείται ο συγγραφέας είναι και δραματική και χαριτωμένη. Ενα δείγμα: «Εγώ έβανα καπνό, αλλά δεν είχα χτήματα. Νοίκιαζα χουράφια. άλλοι χαμένοι ντιπ, κοιτάνε να δούνε αν είναι το χουράφ' καλό για καπνά. Εγώ πά'αινα και διάλεγα χουράφια που μου φαίνονταν ότι μέσα μπουρεί να 'χαν αρχαία. Πότε πότε έκανε ου θεός το θάμα τ' και πράγματι είχαν. Οπως τότε που βρήκα ένα κεφάλι μαρμάρινο, σπασμένο από παλιά. Εφαγα τον τόπο ουλούνε μες στο χουράφι μήπως βρου και το κορμί, αλλά τίποτας. Κάθε χρόνο αυτό νοίκιαζα, άντε και κανένα διπλανό τ'. Αλλά δεν αξιώθηκα να βρου το κορμί. Θυμάμαι όμως, αυτό είναι του ωραίου, πως πέρναγαν από το δρόμο κατ' χουροφύλακες και με χαιρέταγαν.. Πώς πάει φέτος μπάρμπα; Καλά, καλά πα'αίνει ήλεγα εγώ. Πού να 'ξεραν πως εγώ έφκιαχνα λαγούμια και γαλαρίες στο χουράφι να βρω αρχαία, αντίς να βάνω φιντάνια. Αμ, τι! δεν το διάλεγ'νε έτσ' το χουράφ' Θέλει πολλή σκέψ'. Τι νόμ'σες...».