«

Κάθε φορά που θέλεις να παίξεις, με ανάβεις ως το τέλος/ Ελα σε μένα και κάνε παιχνίδι/ Σάρκα με σάρκα είναι καθαρή απόλαυση/ Δώσ' μου το πάθος, μου και την καρδιά/ θα σε συνταράξω μέχρι να πέσεις/ Μωρό μου είσαι ο λόγος που νιώθω αναμμένος/. Σε θέλω, τώρα δεν μπορώ να σταματήσω/. Θα αντάλλαζα τη ζωή μου για μια νύχτα μαζί σου/, καθοδηγούμενος από την επιθυμία μου/ Κάνε μια κίνηση (ένα κούνημα) σε μένα, είναι ώρα για σένα να δεις ότι καίγεται όλο το σύμπαν μου.

Οι παραπάνω στίχοι αποτελούν την ακριβή- όπως δημοσιεύτηκε στο χτεσινό «ΕΘΝΟΣ»- μετάφραση στα ελληνικά των αγγλικών στίχων του τραγουδιού «Σέικ ιτ», που ...εκπροσώπησε την Ελλάδα στο διαγωνισμό της Γιουροβίζιον. Ενα τραγούδι που ευλογήθηκε από τον Πατριάρχη και σημαίνουσες προσωπικότητες του πολιτικού κόσμου της χώρας (Ντ. Μπακογιάννη, Δ. Αβραμόπουλος κ.ά.), προβλήθηκε σκανδαλωδώς από τα ΜΜΕ ως εθνική υπόθεση, στην οποία έπρεπε να υποκλιθεί κάθε Ελληνας. Φαίνεται πως όλοι αυτοί οι κύριοι, στους παραπάνω στίχους βρίσκουν έκφραση και τον ερωτικό πολιτισμό που τους ταιριάζει. Εχουν, μάλιστα, παράπονο όλοι αυτοί, επειδή ο ξεπεσμός τους δεν αναγνωρίστηκε ως πρώτος, αλλά ως τρίτος στην Ευρώπη. Ισως εδώ να βρίσκεται το μόνο δίκαιο που έχουν.

Αλήθεια, όμως, από πότε η αρρωστημένη σαρκική επιθυμία των εκφυλισμένων αστών και μικροαστών είναι εθνική υπόθεση, ώστε να χαίρει τέτοιας προβολής; Από πότε ένα τραγούδι που υμνεί το σεξ όπως το υμνούν και οι σκληρές πορνό ταινίες, μπορεί να αποτελεί την εικόνα της Ελλάδας και του λαού στο εξωτερικό και να μας εκπροσωπεί μάλιστα, ακόμη και στις εμπορικές αθλιότητες τύπου Γιουροβίζιον; Είναι δικαίωμα του καθενός στο κρεβάτι του, στο σπίτι του, στην παρέα του να εκφράζεται για τον έρωτα όπως νομίζει, με όποια στοιχεία πολιτισμού διαθέτει, ευγενή ή ποταπά. Δε δικαιούται, όμως, να μεταφέρει την ποταπότητά του ένθεν - κακείθε, καθιστώντας τη με το έτσι θέλω - και με τη βοήθεια της εξουσίας, πρωτίστως - έκφραση και υπόθεση ενός ολόκληρου λαού.