Αναφερθήκαμε εκτενώς στο προηγούμενο φύλλο για τον Μεγκρέ του Ζορζ Σιμενόν, ο οποίος δημιουργήθηκε μεν από το συγγραφέα, αλλά στην πορεία πήρε σάρκα και οστά και συνέχισε μόνος, ανεξάρτητος και αυτόνομος τη «ζωή» του.

Ο Ζορζ Σιμενόν όμως δεν έφτιαξε μονάχα τον ιδιόρρυθμο επιθεωρητή Μεγκρέ, αλλά έγραψε πάρα πολλά μυθιστορήματα, και σε μερικές περιπτώσεις ήταν καταπληκτικά κοινωνικά αλλά και ατομικά ψυχογραφήματα.

Ενα από αυτά είναι το «Μπλε Δωμάτιο», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Αγρα». Κεντρικός ήρωας του μυθιστορήματος είναι ο γιος ενός οικονομικού μετανάστη, ο Τόνι. Ο όμορφος εργατικός Τόνι, που είναι καλός πατέρας, καλός σύζυγος, αλλά που έχει και εξωσυζυγικές, εφήμερες και ασήμαντες για εκείνον, σχέσεις. Ο Τόνι, που ποτέ διανοήθηκε να βάλει σε κίνδυνο την οικογενειακή του αρμονία, την πληκτική του ευτυχία. Μέχρι που μια μέρα, η παλιά συμμαθήτριά του, μια κοπέλα της ανώτερης τάξης, μια πανέμορφη παγοκολόνα, όπως εκείνος πίστευε, παντρεμένη και εκείνη με τον παιδικό του φίλο τον Νικολά, χύνεται, κυριολεκτικά, στην αγκαλιά του σαν ηφαίστειο, ομολογώντας του ότι ήταν πάντα ερωτευμένη μαζί του και ότι έχασε πολλά χρόνια από τη ζωή της περιμένοντάς τον... Από εκείνη την ημέρα κάθε Πέμπτη οι δυο εραστές συναντιούνται στο «μπλε δωμάτιο». Μέχρι που ο άνδρας της πεθαίνει κάτω από ιδιαιτέρως παράξενες συνθήκες. Μέχρι που και η γυναίκα του Τόνι τρώει δηλητηριασμένη μαρμελάδα και πεθαίνει και εκείνη. Τελικά ποιος είναι ο ένοχος; Είναι άραγε αυτό μόνον που ενδιαφέρει τον αναγνώστη; Οχι βέβαια. Είναι η δυνατή πλοκή, η βαθιά ψυχογραφία των ηρώων και η υποδειγματική δομή του βιβλίου που κάνει τον Σιμενόν να ξεχωρίζει και να στέκεται πλάι στους μεγάλους συγγραφείς του 20ού αιώνα.