Η ανάγκη, το κάλεσμα του ΚΚΕ για αντίσταση, ανυπακοή και απειθαρχία στις επιλογές της ΕΕ να βρει εφαρμογή και μέσα στο χώρο της Εκπαίδευσης, αναδείχτηκε στην εκδήλωση, που διοργάνωσε χτες το Τμήμα Παιδείας της ΚΕ του ΚΚΕ στο κεντρικό εκλογικό κέντρο του Κόμματος της Αθήνας με τη συμμετοχή γονιών και εκπαιδευτικών. Ο χαρακτήρας των εξετάσεων, το περιεχόμενο και οι στόχοι του σχολείου συνολικά η απαξίωση της γνώσης και η ανάγκη συντονισμένης πάλης ενάντια στις αντιεκπαιδευτικές επιλογές που πηγάζουν από την ΕΕ, οι οποίες εξυπηρετούν τις ανάγκες του κεφαλαίου, βρέθηκαν στο επίκεντρο της συζήτησης.

Με τη διαπίστωση ότι μπορεί οι πανελλαδικές εξετάσεις να τέλειωσαν, ενώ δεν τελειώνουν τα μαρτύρια της Εκπαίδευσης και των νέων ανθρώπων, άρχισε την εισηγητική της ομιλία η Ελένη Μηλιαρονικολάκη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνη του Τμήματος Παιδείας. Η ομιλήτρια ξεκαθάρισε ότι ΚΚΕ δε λέει ότι «οι εξετάσεις είναι ένα ασήμαντο γεγονός, το οποίο αποκτά μυθικές διαστάσεις λόγω της προβολής του από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης» και πρόσθεσε: «Αντικειμενικά, οι πανελλαδικές εξετάσεις μετατρέπονται σε κορυφαία πράξη της εκπαιδευτικής διαδικασίας, γιατί σε αυτές εκδηλώνεται σε όλο του το μεγαλείο ο πραγματικός σκοπός της Εκπαίδευσης στην εκμεταλλευτική κοινωνία μας: Η ταξική επιλογή».

Και συνέχισε: «Ολη η συζήτηση για το ανεβοκατέβασμα των βάσεων, που προσπαθεί να συνδέσει τα αποτελέσματα των πανελλαδικών εξετάσεων με το επίπεδο του εκπαιδευτικού έργου, υποτιμά βαθύτατα τη νοημοσύνη μας» και εξήγησε: «Η αλήθεια είναι ότι ο βαθμός δυσκολίας των θεμάτων και η συνακόλουθη διακύμανση, άνοδος ή πτώση των βάσεων, δεν είναι παρά η στρόφιγγα που ανοίγει και κλείνει, ρυθμίζοντας κάθε φορά την κοινωνική επιλογή και την ταξινόμηση των μαθητών στα διάφορα τμήματα και σχολές των ΑΕΙ -ΤΕΙ».

«Ωστόσο, τόνισε με έμφαση η Ε. Μηλιαρονικολάκη, είτε ανεβαίνουν είτε κατεβαίνουν οι βάσεις, ένα είναι το σίγουρο: Πως η Εκπαίδευσή μας και το μορφωτικό επίπεδο της νεολαίας ξεπέφτουν ολοένα και περισσότερο. Γιατί το πραγματικό πρόβλημα της Εκπαίδευσης δεν είναι το εξεταστικό, αλλά το ότι όλη η εκπαιδευτική διαδικασία είναι προσανατολισμένη στο να υπηρετεί τις εξετάσεις, την κοινωνική επιλογή γενικότερα, το πρόβλημα, δηλαδή, είναι στο σκοπό του σχολείου».

Σε άλλο σημείο υπογράμμισε: «Την ίδια περίοδο που εμείς ασχολούμαστε με τα σκαμπανεβάσματα των βάσεων και τα άλλα ιλαροτραγικά των εξετάσεων, ο ΣΕΒ και από κοντά οι δύο πιστοί εκφραστές των συμφερόντων του, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, εξέφραζαν, στην ετήσια γενική συνέλευση των Ελλήνων βιομηχάνων, τη βαθιά ανησυχία τους για το γεγονός ότι η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας, παρά τα βήματα που έγιναν, είναι ακόμη πολύ χαμηλή και ότι τα μέτρα στην Εκπαίδευση πρέπει να επιταχυνθούν, αφού η αναδόμησή της αποτελεί πρωταρχική και στρατηγικής σημασίας επιλογή του μεγάλου κεφαλαίου, προκειμένου να ανταποκριθεί στον οικονομικό πόλεμο που διεξάγει η ΕΕ με τους άλλους ιμπεριαλιστικούς πόλους και κυρίως με τις ΗΠΑ».

Σχετικά με την αλλαγή του εξεταστικού συστήματος και το επικείμενο νομοσχέδιο για την κατάργηση των πανελλαδικών εξετάσεων της Β` Λυκείου και τη μείωση των εξεταζόμενων μαθημάτων της Γ` Λυκείου στα έξι, υπογράμμισε χαρακτηριστικά: «Εκτός από την αφερεγγυότητα του κυβερνώντος κόμματος, το οποίο μόλις πλησίασε την κυβερνητική εξουσία ξέχασε τις θέσεις του για πλήρη αποδέσμευση του Λυκείου από το σύστημα εισαγωγής και ακολούθησε την πεπατημένη των εξεταστικών εκπτώσεων, που σε τίποτα δεν ανατρέπουν το σημερινό επιλεκτικό χαρακτήρα του Λυκείου ως σχολείου που προορίζεται αποκλειστικά για όσους μπορούν να συνεχίσουν στα ΑΕΙ και ΤΕΙ, ταυτίζοντας τις απολυτήριες εξετάσεις με τις εισαγωγικές, υπάρχουν πολλά ανησυχητικά σημάδια στον ορίζοντα, που δείχνουν ότι σύντομα το σύστημα εισαγωγής θα επιδεινωθεί».

Και κατέληξε: «Η απαλλαγή μας από τις βαριές οικονομικές και ψυχικές συνέπειες των πανελλαδικών εξετάσεων δεν είναι μια απλή υπόθεση, που μπορεί να λυθεί με τρόπους τεχνοκρατικούς, όπως μας κάνουν να πιστεύουμε. Για να επιστρέψουμε στα όσα τονίσαμε στην αρχή, το Εξεταστικό συνδέεται απόλυτα με το ρόλο και το σκοπό της σημερινής Εκπαίδευσης να διαχωρίζει την ήρα από το στάρι και η λύση του εξαρτάται αποκλειστικά από την αφαίρεση ενός τέτοιου ρόλου από την Εκπαίδευση, με τον πλήρη επαναπροσδιορισμό της».

«Ας μην τρέφουμε αυταπάτες. Καμία εκπαίδευση και κανένα εξεταστικό σύστημα, όσο και αν εμείς το θέλουμε, δεν μπορεί να αυτονομηθεί και να αρθεί πάνω από τη βάση ενός κοινωνικού συστήματος και μιας πολιτικής, που προορισμό τους έχουν να συγκεντρώνουν τον πλούτο και τη γνώση σε ελάχιστους, διαχέοντας τη φτώχεια και την αμάθεια σε ολοένα και περισσότερους. Τα πράγματα δε έχουν φτάσει σε οριακό σημείο με την πολιτική της ΕΕ. Η ανυπακοή και η απειθαρχία προς αυτήν την πολιτική δεν είναι ένα απλό προεκλογικό σύνθημα, ούτε κάποιες λέξεις που προσδιορίζουν μόνο την τακτική του κόμματός μας στο Ευρωκοινοβούλιο, αλλά η στάση που πρέπει να υιοθετήσουμε στην καθημερινή σχολική πράξη και στο μαζικό κίνημα για να αποτρέψουμε τα χειρότερα, να αποσπάσουμε κατακτήσεις και να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις οριστικής ρήξης και δικαίωσης των πόθων μας για το μέλλον της Εκπαίδευσης, των παιδιών, της κοινωνίας μας».

Ακολούθησε συζήτηση, κατά την οποία η Β. Τζιατζή, πρόεδρος της Ανώτατης Συνομοσπονδίας Γονέων Μαθητών Ελλάδας, αναφέρθηκε στους ταξικούς φραγμούς, που αναδεικνύονται σε όλο τους τους το μεγαλείο μέσα από το σύστημα πρόσβασης, και στην ανάγκη αντίστασης στην προσπάθεια ιδιωτικοποίησης της Παιδείας. Μέσα από τις παρεμβάσεις των πολλών εκπαιδευτικών, μεταφέρθηκαν οι εμπειρίες από το σχολείο, το οποίο γίνεται απωθητικό στον μαθητή, μετατρέπει τη γνώση σε ανταλλάξιμο προϊόν και οδηγεί στη φετιχοποίηση των εξετάσεων στα μάτια της κοινωνίας, αλλά και των ίδιων των μαθητών. Αναδείχτηκε, ταυτόχρονα, η ανάγκη, οι εκπαιδευτικοί να παρέμβουν ουσιαστικά στο κοινωνικό σύνολο, να παλέψουν για την πραγματική γνώση.