«...Ο κος Κ. Κ. υπέστη μη συστηματικό ξυλοδαρμό με γκλομπς, καθώς και φάλαγγα... Αναφέρει επίσης παλαιστινιακή κρεμάλα (κρέμασμα από τα χέρια και τα πόδια, τα οποία προηγουμένως τα έχουν δέσει...) και κρεμάλα ανάποδα. Υπεβλήθη σε ηλεκτροσόκ στα γεννητικά του όργανα και του έγινε εμβύθινση της κεφαλής σε βρώμικα νερά. Εκανε επανειλημμένες απόπειρες αυτοκτονίας...».

Αναμφισβήτητα, η παραπάνω ιατρική έκθεση του Ιατρικού Κέντρου Θυμάτων Βασανιστηρίων είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτική. Τα φρικτά βασανιστήρια, για τα οποία κάνει λόγο, υπέστη Κούρδος αγωνιστής, πρώην απεργός πείνας στις τουρκικές φυλακές, όπου κρατήθηκε από το 1988 μέχρι το 1996. Πρόκειται για ένα από τα εκατοντάδες άτομα που έχουν συμμετάσχει σε κινητοποιήσεις ενάντια στις φυλακές απομόνωσης τύπου F (τα γνωστά «λευκά κελιά» που προορίζονται κυρίως για πολιτικούς κρατουμένους και για τα οποία, μάλιστα, η Τουρκία έχει λάβει ειδική χρηματοδότηση από τις ΗΠΑ).

Σύμφωνα με την έκθεση, το συγκεκριμένο άτομο έχει καταθέσει ότι συνελήφθη πρώτη φορά το 1988 από άντρες της Κρατικής Ασφάλειας και έκτοτε συνελήφθη 10 φορές ακόμη και οδηγήθηκε σε φυλακές της Τουρκίας (Bairam, Bayrampasa, Edirue κλπ.), όπου συνολικά κρατήθηκε 8 χρόνια.

Στο συμπέρασμα της έκθεσης αναφέρεται: «Εάν υποχρεωθεί αυτό το άτομο να επιστρέψει στη χώρα του, θα θέσει σε κίνδυνο τη σωματική και ψυχολογική του ακεραιότητα και υγεία, βάσει του άρθρου 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και του άρθρου 3 της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών κατά των βασανιστηρίων».

Τα βασανιστήρια που υφίσταται ένας πολιτικός κρατούμενος στη χώρα του, είναι μόνο η μισή από τη φρικιαστική αλήθεια που λέγεται ιμπεριαλισμός. Η άλλη μισή αποτυπώνεται στο παρακάτω κείμενο της απόφασης του ελληνικού υπουργείου Δημόσιας Τάξης, που αφορά το ίδιο πρόσωπο:

«Αποφασίζουμε την απόρριψη της αίτησης και τη μη αναγνώριση της ιδιότητας του πρόσφυγα στον υπήκοο Κ. Κ., διότι στο πρόσωπό του δε συντρέχουν τα υποκειμενικά αντικειμενικά στοιχεία του δικαιολογημένου φόβου δίωξης, που είναι απαραίτητα, για να του αναγνωρισθεί η ιδιότητα αυτή, σύμφωνα με το άρθρο 1 παρ. Α της σύμβασης της Γενεύης 1951 και ειδικότερα:

• Από κανένα αποδεικτικό στοιχείο δεν προκύπτει ότι υπέστη ατομική δίωξη από τις αρχές της χώρας του για λόγους φυλής, θρησκείας, εθνικότητας, κοινωνικής τάξης ή πολιτικών πεποιθήσεων.
• Διαφαίνεται ότι εγκατέλειψε τη χώρα του προς αναζήτηση εργασίας και βελτίωση των συνθηκών ζωής του...».