Τα παιδιά «βομβαρδίζονται» με τα περί «ολυμπιακού πνεύματος» και των ολυμπιακών κατασκευών, χωρίς παράλληλα να τους δίνεται η δυνατότητα της γνώσης για την πανάρχαια καταγωγή και τη μυθολογική προέλευση των Ολυμπιακών Αγώνων. Ευκαιρία, πριν αρχίσουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, τα παιδιά να μάθουν τη μυθολογική «πηγή» αυτής της παγκόσμιας πτυχής του πολιτισμού, των απαρχών των αθλητικών αγώνων. Αριστη γλωσσικά και λογοτεχνικά, πανέμορφη αισθητικά, χαρούμενη, αλλά και με μια κατανοητή από τα παιδιά κριτική ματιά, γνώση, προσφέρει στα παιδιά το νέο βιβλίο της διακεκριμένης συγγραφέως και κριτικού (ιδιαίτερα στον τομέα των παιδικών και εφηβικών βιβλίων) και καθηγήτριας στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, Ζωής Βαλάση «Το χρυσό στεφάνι (Οι Αγώνες στους μύθους και στα παραμύθια)», την έξοχη καλλιτεχνική επιμέλεια και εικονογράφηση του οποίου υπογράφει ο Διονύσης Βαλάσης (εκδόσεις «Ελληνικά Γράμματα»).

«Οποιος θέλει να παντρευτεί την ωραία Ιπποδάμεια, θα πρέπει να παραβγεί τον βασιλιά Οινόμαο στην αρματοδρομία. Αν τον νικήσει θα πάρει τη θυγατέρα του και το θρόνο. Αν νικηθεί, θα χάσει το κεφάλι του». Αυτά, κατά το μύθο, φώναζε ο τελάλης, με απόφαση του Οινόμαου, του άνομου διαφεντευτή της Ηλιδας. Και, βέβαια, ο Οινόμαος, γιος του θεού του Πολέμου, Αρη, νικούσε τους άοπλους υποψήφιους γαμπρούς της κόρης του, αφού αυτός διέθετε τα φοβερά άλογα του πατέρα του. Αυτός ο μύθος είναι ο πρώτος από τους δεκαπέντε μύθους και παραμυθίες από την αρχαία Ελλάδα και τη λαϊκή παραμυθική μας παράδοση, αλλά και από άλλους πολιτισμούς (Βυζάντιο, Ισπανία, Βιετνάμ, Κεντρική και Νότια Αμερική, Κίνα, Δυτική Αφρική, Αυστραλία, Αραβία), που αναπλάθει η Ζ. Βαλάση, αποσκοπώντας, όπως κάνει με όλα τα βιβλία της, στη μορφωτική, λογοτεχνική, αισθητική και κριτική καλλιέργεια και αντίληψη των παιδιών.