Η κόρη ενός υψηλόβαθμου κυβερνητικού στελέχους απάγεται. Το FBI τρέχει να τη σώσει ή να την εξαφανίσει, οριστικά! Και τα δυο συμβαίνουν την ίδια ώρα. Και τα κάνει το FBI. Στο τέλος, βέβαια, θα «νικήσει» το δίκαιο, έστω και αν οι «φορείς» που το εκπροσωπούν (ο «καλός» πράκτορας) χρειαστεί να δώσουν κομμάτια του κορμιού τους.

Πράγματι, έχουμε να κάνουμε με αστυνομική ταινία. Με πολύ καλή αστυνομική ταινία. Με γερό σενάριο, γερή δομή, αγωνία, απρόοπτο, ανατροπές, πολύ καλούς ηθοποιούς (με πρώτο τον Βαλ Κίλμερ). Σε αρκετές στιγμές, μάλιστα, η ταινία τολμάει να πάει και λίγο παραπέρα. Οχι, βέβαια, μέχρι την απόλυτη (την αντικειμενική) αλήθεια. Να αποκαλύψει, δηλαδή, τους πραγματικούς μηχανισμούς και οι ήρωές της να «μάθουν» από τις περιπέτειες του «ταξιδιού» τους. Πού τέτοια πράγματα στο Χόλιγουντ! Τα ζητήματα που ανοίγει η ταινία, τα κλείνει με τη γνωστή επωδό, πως στο σύστημα, γενικά, υπάρχουν οι καλοί και οι κακοί! Και τα πράγματα ρυθμίζονται ή μάλλον αυτορρυθμίζονται. Οσο είναι αλήθεια ότι η «ελεύθερη αγορά» από μόνη της ρυθμίζει τις τιμές (προς το δικαιότερο) άλλο τόσο είναι αλήθεια πως το καπιταλιστικό σύστημα αυτορρυθμίζει τα προβλήματά του προς το δημοκρατικότερο!

Ωστόσο, για να είμαστε δίκαιοι, η ταινία ανοίγει ένα μικρό παράθυρο, έστω μια χαραμάδα, για να φανούν - για όσους θέλουν και μπορούν να διαβάσουν ανάμεσα από τις αράδες - κάποια από τα τόσα πολλά που συμβαίνουν στο χώρο της αμερικανικής πολιτικής. Στο χώρο του FBI. Αλλά και στα ΜΜΕ. Στους μηχανισμούς που αλληλομπλέκονται και αλληλοσυμπληρώνονται!

Αποκαλύπτει πώς γίνεται το «χτίσιμο» των πρακτόρων. Ο μιλιταρισμός στην κορύφωσή του (από εκεί και ο τίτλος της ταινίας). Οι πράκτορες διδάσκονται να εκτελούν τις εντολές χωρίς να ρωτούν. Και να τις εκτελούν με κάθε τρόπο και με κάθε μέσον (ποιος δε γνωρίζει τα αποτελέσματα αυτής της αντίληψης;). Αποκαλύπτει πως εκείνο που προέχει είναι η πολιτική καριέρα. Είναι η σελοφάν περιτύλιξη των πολιτικών στελεχών, για να φαντάζουν άγιοι στα μάτια των οπαδών. Και τέλος αποκαλύπτει, έστω διστακτικά, τον αδίστακτο χαρακτήρα που παίρνουν όλα ετούτα την ώρα της κρίσης. Αλλά και την αλληλεξάρτησή τους.

Ο μυστικός πράκτορας Σκοτ αναλαμβάνει να βρει τη χαμένη κοπέλα. Και τη βρίσκει, ύστερα από χίλιες περιπέτειες και κινδύνους. Ομως, πάλι του την παίρνουν μέσα από τα χέρια του. Για να την ξαναχρησιμοποιήσουν, όπως προέβλεπε το αρχικό σχέδιο, και ακόμα χειρότερα! Χαμένος κόπος! Χαμένος κόπος, γιατί με το τέλος της ταινίας δεν επέρχεται η «κάθαρση». Κανένας χαρακτήρας δε μεταμορφώνεται. Ολα μένουν όπως ήταν όταν ξεκίνησε η ιστορία. Μόνο κάποιοι από τους ήρωες έχουν πονέσει. Οχι τόσο, όμως, για να πετάξουν τα σήματα του FBI, ας πούμε. Ή να βγούνε έξω απ' το «σύστημα». Και αυτό, κατά τη γνώμη μας, είναι, μαζί με κάποια κλισέ που ακούγονται στους διαλόγους, το αδύνατο σημείο της ταινίας. Κατά τα άλλα θα σας καθίσει στο κάθισμα ακίνητους.

Παίζουν: Βαλ Κίλμερ, Γουίλιαμ Μέισι.