Καρμπόν των αποφάσεων της Εαρινής Συνόδου Κορυφής, που αφορούν στην επιτάχυνση της Στρατηγικής της Λισαβόνας, είναι οι κατευθύνσεις που δίνει ο ΟΟΣΑ, σε σχετική έκθεσή του, για τη δήθεν αντιμετώπιση της ανεργίας και τη δημιουργία νέων θέσεων απασχόλησης. Κατευθύνσεις που συνιστούν παραπέρα ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, καθώς ο ΟΟΣΑ προτείνει την ακόμα μεγαλύτερη «ευελιξία» στις μορφές απασχόλησης, την παραπέρα διευθέτηση του χρόνου εργασίας, την περικοπή επιδομάτων ανεργίας ακόμα και την κατάργησή τους!

Πιο συγκεκριμένα ο ΟΟΣΑ, όπως αναφέρεται στην τελευταία του Εκθεση για την Απασχόληση, παραδέχεται κατ' αρχήν ότι υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός ανέργων, οι οποίοι δεν καταγράφονται στις επίσημες λίστες ανεργίας - γεγονός που επιβεβαιώνει ότι οι άνεργοι είναι πολύ περισσότεροι από αυτούς που επίσημα καταγράφονται - και θέλουν να εργαστούν αλλά δεν μπορούν να βρουν δουλιά.

Θεωρεί όμως ότι τα διάφορα επιδόματα προστασίας των ανέργων είναι ανασταλτικός παράγοντας, για να βρει κάποιος δουλιά και σ' αυτήν ακριβώς τη λογική, συστήνει τον περιορισμό της διάρκειάς τους ή ακόμα και την κατάργησή τους. Μια τέτοια προοπτική εξυπηρετεί πλήρως τις απαιτήσεις των πολυεθνικών, καθώς πλέον ο άνεργος, ο οποίος δε θα παίρνει ούτε το επίδομα ανεργίας για όσο διάστημα δεν εργάζεται, θα αναγκάζεται να υποκύπτει στις χειρότερες απαιτήσεις των εργοδοτών, προκειμένου να βρει δουλιά και θα μετατρέπεται σε εύκολη λεία στις αντεργατικές τους ορέξεις.

Η έκθεση εφιστά, ωστόσο, την προσοχή για τους άνεργους εκείνους, που ούτως ή άλλως δεν μπορούν να δουλέψουν, να προστατεύονται κατ' ελάχιστο (!), προκειμένου να μην «πέσουν» σε κατάσταση φτώχειας. Ο ΟΟΣΑ ουσιαστικά θεωρεί υπεύθυνους τους ίδιους τους άνεργους που δεν μπορούν να βρουν δουλιά και τονίζει ότι πρέπει οι ίδιοι οι άνεργοι «να βελτιώσουν την καταλληλότητά τους για απασχόληση». Δηλαδή, να γίνουν πιο «ευέλικτοι», ώστε να είναι πιο ελκυστικοί στους εργοδότες.

Συστήνει «μεγαλύτερη "ευελιξία"» στους χρόνους εργασίας, ως μέσο για την αύξηση δήθεν της απασχόλησης. Πλήρως ταυτισμένος με τις ανάγκες και τις απαιτήσεις του κεφαλαίου, θεωρεί αναγκαίο οι επιχειρήσεις να διευθετήσουν το χρόνο εργασίας καθαρά και μόνο με βάση τις ανάγκες τους. «...η μεγαλύτερη ευελιξία των ωρών απασχόλησης μπορεί να βοηθήσει τις εταιρίες να προσαρμοστούν στα μεταβαλλόμενα φορτία εργασίας»! Δηλαδή, οι εργαζόμενοι θα δουλεύουν όποια ώρα, όσες ώρες, ακόμα και όποια μέρα εξυπηρετεί τις επιχειρήσεις!

Αναγκαία, είναι σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, η ακόμα μεγαλύτερη ενίσχυση της «διά βίου μάθησης» και κατάρτισης. Και βεβαίως είναι αναγκαία καθώς μέσα από αυτήν τη διαδικασία το κεφάλαιο καταφέρνει να βάζει στην τσέπη του τεράστια κονδύλια και ταυτόχρονα επιτυγχάνεται η ανακύκλωση των ανέργων και η πλασματική μείωση της ανεργίας.