Το ΚΚΕ έδωσε την εκλογική μάχη προβάλλοντας την πολιτική γραμμή του, η οποία πρέπει να σημειώσουμε συναντά ευρύτατη αποδοχή ανάμεσα στους εργαζόμενους. Αν το ΚΚΕ είχε μια διαφορετική πολιτική γραμμή σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση του δικομματισμού και του πολιτικού προβλήματος της χώρας, της προοπτικής και του άλλου δρόμου εξέλιξης της ελληνικής κοινωνίας, τότε μάλλον με μαθηματική ακρίβεια θα είχε ακολουθήσει την πτωτική πορεία των άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης και τα δύο μεγάλα κόμματα θα είχαν ακόμα μεγαλύτερη άνοδο και ακόμα μεγαλύτερη άνεση να χειριστούν το λαϊκό παράγοντα τα επόμενα χρόνια.

Από κει και πέρα όμως τα αποτελέσματα καθορίζονται και από μια σειρά άλλους παράγοντες που αρκετοί από αυτούς είναι και ανεξάρτητοι από το Κόμμα μας. Και δεν το λέμε αυτό σαν δικαιολογία για το συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Κυρίως το επισημαίνουμε από τη σκοπιά των μέτρων που πρέπει να πάρουμε για να βελτιώσουμε την παρέμβασή μας, την ιδεολογική και πολιτική αποκάλυψη πλευρών του συστήματος που επηρεάζουν τη συνείδηση και την πράξη των εργαζομένων κατά την ώρα της κάλπης.

Για παράδειγμα, μας απασχολεί έντονα το ερώτημα πόσο ελεύθερα ψηφίζει σήμερα ο πολίτης. Ποια είναι η κατάσταση του μαζικού λαϊκού κινήματος, ιδιαίτερα του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Ποια η πρόοδος, η μαζικότητα, η ποιότητα, ο προσανατολισμός των αγώνων. Το επίπεδο της πληροφόρησης, της ενημέρωσης και της ίδιας αυτής της περιορισμένης αστικής δημοκρατίας μέσα στην οποία ζούμε. Κανένας σοβαρός αναλυτής δεν κλείνει τα μάτια μπροστά στην έντονη δικομματική πόλωση, τη μεθοδευμένη ιδεολογική και πολιτική τρομοκρατία με τα κλασικά, αλλά και τα νέα διλήμματα στο λαό γύρω από τους μονόδρομους της ΟΝΕ και της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης. Επίσης η δημαγωγία, η υποσχεσιολογία, η ρουσφετολογία, οι πιέσεις, οι διώξεις σε βάρος αγωνιστών, η εργοδοτική τρομοκρατία, όλα αυτά, τα οποία μάλιστα προεκλογικά μας ανάγκασαν στο «Ριζοσπάστη» να κάνουμε και ειδική έκδοση με τη Μαύρη Βίβλο των διώξεων της κυβέρνησης Σημίτη την τετραετία που πέρασε, οπωσδήποτε επιδρούν.

Δεν είναι μικρής σημασίας επισήμανση το γεγονός ότι η λαϊκή συνείδηση είναι επιβαρυμένη με τη μοιρολατρία, την απογοήτευση, τη λογική της συναίνεσης, ενώ ο εκλογικός νόμος επιτείνει όλα τα πλαστά διλήμματα σε περίοδο βουλευτικών εκλογών, με συνέπεια τα ψευτοδιλήμματα να συμπυκνώνονται στο «όλα καλά όσα λέτε, αλλά τώρα ψηφίζουμε για κυβέρνηση...».

Βέβαια, η αναντιστοιχία της λαϊκής ψήφου με την αντίθεση και δυσαρέσκεια του λαού από τα κόμματα του δικομματισμού είναι γεγονός. Η ορθότητα αυτής της εκτίμησης προκύπτει και από την ίδια την εκλογική περίοδο, όπου είχαμε μεγάλη απήχηση των Θέσεων του Κόμματος, διείσδυσή του μέσα σε ευρύτερους χώρους κοινωνικούς και πολιτικούς, τη συσπείρωση στα ψηφοδέλτια, στις Επιτροπές Στήριξης. Ταυτόχρονα εκφράστηκε και στην πριν τις εκλογές περίοδο, όπως ήταν στις ευρωεκλογές, στις εργατικές και αγροτικές κινητοποιήσεις, στις κινητοποιήσεις της νεολαίας, στο αντιιμπεριαλιστικό και φιλειρηνικό κίνημα κλπ. Είμαστε πεισμένοι ότι ο κόσμος όταν μας έλεγε ότι συμφωνεί με αυτά που λέμε, με τις αιτίες των προβλημάτων, με την ανάγκη αυτή η διαμαρτυρία να εκφραστεί και ως θέση με ψήφο στην κάλπη, δεν κορόιδευε, έλεγε αλήθεια, άσχετα αν δεν τόλμησε τελικά πίσω από το παραβάν. Η δυναμική που εκφράστηκε όλη την προηγούμενη περίοδο και που δε δόθηκε στις 9 Απρίλη με θετική ψήφο, δείχνει ότι αυτή η δυναμική του ΚΚΕ μπορεί να εκφραστεί τα επόμενα χρόνια.

Οπωσδήποτε όμως είναι έξω από τα πράγματα οι ισχυρισμοί που ακούστηκαν και μέσα στη Βουλή κατά τις προγραμματικές δηλώσεις, αλλά και που εκφράστηκαν από δημοσιογράφους από το πρώτο βράδυ των αποτελεσμάτων ότι η ψήφος αυτή του λαού σημαίνει και συνολική έγκριση της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Τα κριτήρια ψήφου σε καμία περίπτωση δεν ταυτίζονται με την εκτίμηση που έχει ο κόσμος για τα συγκεκριμένα κόμματα. Π.χ. είναι γεγονός ότι η ίδια η «Γιουροστάτ» δίνει υψηλά ποσοστά δυσαρέσκειας για τα προβλήματα, καθώς και μη θετικής εκτίμησης για την Ευρωπαϊκή Ενωση και την ΟΝΕ και άλλα που αποτελούν βασικές πολιτικές και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Το συγκεκριμένο εκλογικό αποτέλεσμα δεν αποτελεί εν λευκώ εξουσιοδότηση του λαού για πάρσιμο νέων αντιλαϊκών μέτρων από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τη συναίνεση της ΝΔ.

Αλλωστε η στρατηγική, η πολιτική του Κόμματος, οι θέσεις του για όλα τα κύρια ζητήματα των πολιτικών εξελίξεων στην Ελλάδα και στον κόσμο, για την οικονομία, την εξωτερική πολιτική, τις διεθνείς σχέσεις, τα κοινωνικά θέματα, επιβεβαιώνονται καθημερινά όλο και περισσότερο. Οσο σίγουρο είναι ότι οι πολιτικές των κομμάτων δεν καθορίζονται με βάση τα εκάστοτε εκλογικά αποτελέσματα, άλλο τόσο είναι σίγουρο ότι κάθε εκλογική μάχη δίνει τη δυνατότητα να βγούμε πιο έμπειροι, πιο ικανοί, πιο αποτελεσματικοί, να σκεφτούμε, να ακούσουμε όλες τις απόψεις.

Αυτό όμως καθόλου δε σημαίνει ότι είναι απαραίτητο να τροποποιήσουμε τις πολιτικές μας θέσεις για το ποιο π.χ. είναι σήμερα το κυρίαρχο πρόβλημα του τόπου, για την αντίθεση μονοπώλια - λαός, για την αναγκαιότητα του Λαϊκού Μετώπου ή ότι θα αλλάξουμε τα κριτήριά μας και την κρίση μας για τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, τα οποία καθορίζονται από τις θέσεις τους κι όχι από το όποιο εκλογικό αποτέλεσμα. Δεν έπαψε για παράδειγμα το ΠΑΣΟΚ ή η ΝΔ να είναι αυτά που είναι, επειδή πήραν από 43 και κάτι το καθένα στις εκλογές. Την ίδια γνώμη θα είχαμε για το δικομματισμό, είτε έπαιρνε παραπάνω από το σημερινό 86,5%, όπως πήρε στις εκλογές του 1985, είτε έπαιρνε 80% όπως πήρε για μοναδική φορά στα μεταπολιτευτικά χρονικά το 1996, κάτω από συγκριμένες συνθήκες.

Για παράδειγμα δεν τροποποιεί τη θέση μας το εκλογικό αποτέλεσμα, επειδή ο ΣΥΝ μόλις μπήκε στη Βουλή και το ΔΗΚΚΙ έμεινε απέξω, αφού οι θέσεις αυτών των κομμάτων μένουν ίδιες. Αλλωστε είναι γνωστό ότι προεκλογικά ασκούσαμε κριτική και στο ΣΥΝ και στο ΔΗΚΚΙ, για το γεγονός ότι είχαν μεγάλες ευθύνες για τη στάση τους απέναντι στα μεγάλα κόμματα, για την ενίσχυση ουσιαστικά της δικομματικής λογικής, για τις αυταπάτες και ψευδαισθήσεις που καλλιεργούσαν στον ελληνικό λαό, με τις κεντροαριστερές συνεργασίες και το αλληθώρισμά τους προς το ΠΑΣΟΚ. Αλλωστε και η ευρωπαϊκή εμπειρία δείχνει ότι όποιες αριστερές δυνάμεις έβαλαν νερό στο κρασί τους την πλήρωσαν ακριβά, ακολούθησαν σταθερά την τελευταία δεκαετία πτωτική πορεία.

Χρειάζεται περισσότερη δουλιά από όλους. Ολα τα στελέχη και μέλη του ΚΚΕ πρέπει να ριχτούν στη μάχη. Ευθύνη δική μας είναι να προχωρήσουμε πιο σταθερά στο δρόμο της υπεράσπισης των λαϊκών συμφερόντων, της αντίστασης και του αγώνα, για να περιορίσουμε, να εμποδίσουμε τα χειρότερα, να τους δυσκολέψουμε. Να προχωρήσουμε πιο αποφασιστικά στο άνοιγμα, στις συσπειρώσεις, στο Λαϊκό Μέτωπο, στην ανάπτυξη των λαϊκών κινημάτων. Ιδιαίτερο βάρος να δώσουμε στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, σε όλους τους τόπους δουλιάς. Να αναπτύξουμε την πλατιά ιδεολογική προπαγανδιστική, διαφωτιστική δουλιά μας όλο το χρόνο. Να δυναμώσουμε την Κομματική Οργάνωση, να έχουμε κύριο καθήκον τη βοήθεια στην ΚΝΕ, τη δουλιά στην εργατική τάξη και τη νεολαία.