Διαβάζοντας, βέβαια, κανείς την έκθεση μπορεί να βρει και άλλα πράγματα, που είτε λέγονται εμμέσως ή αφήνονται να εννοηθούν, μέσω των στοιχείων, που παρατίθενται. Ενα απ' αυτά είναι και το συμπέρασμα, πως η «μεγάλη επιτυχία της περασμένης δεκαετίας», δηλαδή «η μείωση του πληθωρισμού και η επιτάχυνση του ρυθμού της οικονομικής δραστηριότητας» όχι μόνο δεν έχει αποφέρει το παραμικρό όφελος στους εργαζομένους, αλλά και πλήρωσαν βαρύ τίμημα για να γίνει κατορθωτή. Στην έκθεση σημειώνεται, μάλιστα -με διπλωματικό, βέβαια, τρόπο- ότι οι μεγαλοεπιχειρηματίες, όχι μόνο δε συνέβαλαν το παραμικρό στη μείωση του πληθωρισμού, αλλά και κερδοσκόπησαν, αυξάνοντας ακόμη περισσότερο τα κέρδη τους. Πρώτον, με την υποτίμηση της δραχμής το Μάρτη του 1998, όταν «αύξησαν τις τιμές περισσότερο από το ποσοστό που δικαιολογούσε η υποτίμηση της δραχμής». Και δεύτερον, όταν παραβίασαν κατάφωρα τις «συμφωνίες κυρίων» το 1999, που είχαν υπογράψει οι ίδιοι το Νοέμβρη του 1998, «αυξάνοντας πολύ περισσότερο τις τιμές από εκείνες των άλλων ειδών εκτός καυσίμων.

Και αυτά τα στοιχεία, βέβαια, ήταν και είναι σε γνώση του Κ. Σημίτη και των υπολοίπων κυβερνώντων.