«Αρχαίο Πνεύμα...»

«Αρχαίο πνεύμα αθάνατο, αγνέ πατέρα του ωραίου, του μεγάλου και του αληθινού κατέβα φανερώσου κι άστραψε εδώ πέρα στη δόξα της δικής σου γης και τ' ουρανού. Στο δρόμο και στο πάλεμα και στο λιθάρι στων ευγενών αγώνων λάμψε την ορμή και με τ' αμάραντο στεφάνωσε κλωνάρι και σιδερένιο πλάσε και άξιο κορμί.

Κάμποι, βουνά και πέλαγα φέγγουν μαζί σου σαν ένας λευκοπόρφυρος μέγας ναός και τρέχει στο ναό εδώ προσκυνητής σου, αρχαίο πνεύμα αθάνατο, κάθε λαός».

Αυτός είναι ο Ολυμπιακός Υμνος του Κωστή Παλαμά. Μόνο που δυστυχώς το αρχαίο πνεύμα δε φανερώθηκε σε όλους... διότι αν είχε φανερωθεί σε όλους, οι Ολυμπιακοί Αγώνες δε θα γινόντουσαν εμπόρευμα, δε θα υπήρχαν απάνθρωπες συνθήκες εργασίας των εργατών στις ολυμπιακές εγκαταστάσεις, δε θα εκπαίδευαν τους εθελοντές να ανέχονται την εκμετάλλευση και την υπακοή στις πολυεθνικές, δε θα γινόταν ο χαφιεδισμός «υπέρτατος νομός» υπό τη μορφή ΖΕΠΕΛΙΝ κ.ά.

Οι πέντε κύκλοι είναι το Ολυμπιακό έμβλημα που αντιπροσωπεύει την ένωση των 5 ηπείρων. Αυτό το έμβλημα ξεκίνησε «ως ολυμπιακό ιδεώδες και κατέληξε ολυμπιακό χυδεώδες».

Αυτή η μεγάλη γιορτή έγινε γιορτή για τους χορηγούς και τις πολυεθνικές. Οσοι έχουν τα μάτια τους ανοιχτά, όσοι δηλαδή σκέφτονται σαν κομμουνιστές, μέσα σ' αυτούς τους 5 κύκλους διακρίνουν τους «μεγάλους χορηγούς», το κεφάλαιο και την εκμετάλλευση. Και όχι την Ολυμπιάδα της ειρήνης και της συναδέλφωσης.

Το σύνθημα τέλος των Ολυμπιακών Αγώνων είναι: citius, altius, fortius (πιο γρήγορα, πιο ψηλά, πιο δυνατά). Αυτό το σύνθημα καλεί να ενεργούν όλοι σύμφωνα με το Ολυμπιακό Πνεύμα. Λίγοι, όμως, έχουν σ' ό,τι κάνουν ως βάση αυτό το σύνθημα. Αν είχαν όλοι ως βάση αυτό το σύνθημα, ο αθλητισμός και τα ολυμπιακά ιδεώδη θα μπορούσαν να συνεισφέρουν στη δημιουργία ενός ευρύτερου και καλύτερου κόσμου και ο αθλητισμός θα είχε ένα ρόλο - κλειδί στην κοινωνία, καθώς θα δίδασκε το σεβασμό (μια αξία αναγκαία...)

Δε θα πλήρωνε ο λαός τις υπερβάσεις που έγιναν από τους «μεγάλους για τις ολυμπιακές εγκαταστάσεις». Δε θα υπήρχε η άποψη παραχώρησης των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων σε επιχειρηματίες, δε θα γινόταν όλοι οι χώροι πεδίο πολεμικών επιχειρήσεων για τη δήθεν ασφάλεια των αγώνων, με μόνο σκοπό τελικά την ενσωμάτωση του λαού στη νέα στρατηγική των ΗΠΑ.

Γι' αυτούς τους λόγους, το ΚΚΕ είναι το μόνο ελπιδοφόρο κόμμα. Και ο κομμουνιστής είναι ο μόνος ευτυχισμένος άνθρωπος του 20ού αιώνα. Γιατί το ΚΚΕ παλεύει για όλα αυτά, αγαπάει τα ιδεώδη του αθλητισμού (που δε γίνεται εμπόρευμα, δε γίνεται για να κερδίζουν οι μεγαλοεπιχειρηματίες).

Και μόνο αν ζεις και παλεύεις σαν κομμουνιστής, μόνο τότε θα είσαι ικανός να ονειρεύεσαι δίχως να γίνεσαι σκλάβος των ονείρων σου... Τότε δική σου θα είναι όλη η γη με όλα τα αγαθά της και ακόμη: αληθινά θα είσαι Ανθρωπος, παιδί μου (Ρ. Κίπλινγκ).

Ελευθερία Ι. Μπρίκη, φοιτήτρια, Αμπελόκηποι