Αρκετοί είναι οι σκακιστές που προσπαθούν να αιφνιδιάσουν τον αντίπαλό τους και να τον βγάλουν... εκτός θεωρίας, πιστεύοντας ότι έτσι θα φέρουν το παιχνίδι στα δικά τους μέτρα. Η πρωτοτυπία σε μια παρτίδα είναι συνήθως μια σωστή ενέργεια. Είναι, όμως, δίκοπο μαχαίρι, όταν αυτή η πρωτοτυπία γίνεται την ακατάλληλη ώρα. Τότε, είναι σίγουρο ότι αντί να έχει κάποιο όφελος, θα πάθει ανεπανόρθωτη ζημιά.

Μια πρωτότυπη βαριάντα ή κίνηση, πρέπει να μην έρχεται σε σύγκρουση με τις βασικές αρχές της σκακιστικής θεωρίας. Οσοι τολμούν να πρωτοτυπήσουν, πιστεύουν ότι αν διασπάσουν το κέντρο με αυτό τον τρόπο, θα πετύχουν να φέρουν σε δύσκολη θέση τον αντίπαλό τους. Στην παρακάτω παρτίδα θα δούμε ότι τα λευκά πραγματοποιούν, πριν ολοκληρωθεί το άνοιγμα, μια αντιθεωρητική αλλαγή κομματιού (11. ΑΧΙγ5;) και στη συνέχεια πέφτουν στην παγίδα αιχμαλωτίζοντας πιόνια του αντιπάλου, σε βάρος της ανάπτυξης των κομματιών τους. Ετσι δίνουν την ευκαιρία στα μαύρα να κάνουν μια θεαματική θυσία βασίλισσας και να φθάσουν στη νίκη. Ας δούμε όμως και την παρτίδα. 1. δ4 Ιζ6 2. γ4 η6 3. Ιγ3 Αη7 4. ε4 δ6 5. ζ3 0-0 6. Αε3 ε5 7. δ5 Ιθ5 8. Βδ2 Ια6 9. 0-0-0 Ιγ5 10. Ιβ1 ζ5 11. ΑΧΙγ5; δΧΑ 12. δ6 Αε6 13. δΧγ7 ΒΧγ7 14. Βδ6 Βζ7 15. ΒΧγ5 Παγ8 16. ΒΧα7; ΙΧε4 17. ζΧε4 (βλ. διάγραμμα) ΒΧΑζ1! 18. ΠΧΒ ΠΧΠ+ 19. Ργ2 Αθ6 20. β3 Ιζ4 21. θ4 ΙΧη2 22. θ5 Ιε1+ 23. Ρβ2 Ιδ3+ 24. Ρα3 Πζζ8! 0-1.