... «Ο καιρός "εμψυχώνει" την άργιλο, επηρεάζει - ιδιαίτερα στις ξηροθερμικές συνθήκες της χώρας μας - την ικανότητά της να δεσμεύει και να αποδεσμεύει θρεπτικά στοιχεία, γεγονός που αντανακλάται στην πορεία της καλλιέργειας. "Κάτι λίγο ψυχής - μέσα στην άργιλο" γράφει ο Ελύτης στο "Αξιον εστί" σε θαυμαστή συμφωνία μ' αυτή την εδαφολογική αναφορά...»!

Είναι ένα κομμάτι από τον πρόλογο του συγγραφέα, του Δρ. Πιστόλη Λουκά, στο βιβλίο του που κυκλοφόρησε πρόσφατα «Καιρός και θρέψη Φυτών - Η επίδραση του καιρού σε ζητήματα γονιμότητας εδάφους και θρέψης φυτών» (κεντρική διακίνηση εκδ. Σταμούλη 210/5238305) που αντανακλά τον τρόπο με τον οποίο δούλεψε και μας παρουσιάζει το έργο του. Είναι ένας τρόπος που προδίδει το μεράκι για τη δουλιά του, ένας τρόπος που κάνει την ανάγνωση ευεργετική.

Πλήθος ερωτημάτων βρίσκουν απαντήσεις, επιστημονικά τεκμηριωμένες, στο εν λόγω βιβλίο: Τι σχέση έχει ένα κόκκινο μήλο με το κρύο; Πώς επηρεάζεται κάθε θρεπτικό στοιχείο και η οργανική ουσία του εδάφους από το φως, τη θερμοκρασία και το νερό; Το αμμωνιακό ή το νιτρικό άζωτο επηρεάζουν περισσότερο οι χαμηλές θερμοκρασίες; Οταν το έδαφος ζεσταίνεται αλλάζει το ΡΗ του; Υδροκυάνιο στις ρίζες των δέντρων από το πολύ νερό και τη ζέστη; Θρέφεται καλύτερα ένα φυτό όταν το χωράφι δε διψάει ποτέ ή όταν διψάει πότε - πότε; Μάννα εξ ουρανού; - όταν αστράφτει και βρέχει, ρίχνει και... λίπασμα; Τι είναι η ερημοποίηση των εδαφών και πώς θα την αντιμετωπίσουμε; Τα φυτά παίρνουν θείο και από τον αέρα; κ.α.

Μια ακόμη σημαντική πλευρά του βιβλίου: Ο επιστήμονας σκονίζεται από τη σκόνη του αλετριού, πίνει καφέ και παίζει τάβλι στο καφενείο, είναι παρών στα πηγαδάκια της πλατείας, συζητάει, ειρωνεύεται, τον ενδιαφέρει η τιμή της τομάτας και πόσο κάνουν τα κρεμμυδάκια... εντέλει είναι μέσα στην κοινωνία κι όχι στις παρυφές της.

Αναλύοντας λ.χ. το φαινόμενο της σταγονόρροιας (το φαινόμενο της εξόδου του νερού, σε σταγόνες, από τις άκρες των φύλλων, που οφείλεται στα «παιγνίδια» της θερμοκρασίας της ατμόσφαιρας και του εδάφους) σημειώνει: «Ο γράφων, ως κοινωνικό ον (η επιστήμη είναι κατ' εξοχήν κοινωνική, για τον επιστήμονα όμως η κοινωνικότητα - είναι προαιρετική...), παρακολουθώντας εκ του σύνεγγυς τις συνέπειες της αγροτικής πολιτικής, ιδιαίτερα των τελευταίων 10-15 χρόνων, θεωρεί επιτυχέστερη τη χρήση του όρου δακρύρροια των φυτών έναντι του όρου σταγονόρροια...»

Αλλού πάλι αναφερόμενος στα πασίγνωστα πλέον «νιτρικά» και στο διαχωρισμό τους σε νιτρικά που προέρχονται από τα ανόργανα λιπάσματα και σε νιτρικά που προέρχονται από την οργανική ουσία του εδάφους - γράφει: «... σαν να υπάρχει έλεγχος διαβατηρίων κατά την είσοδό τους (των νιτρικών) στο φυτό, ώστε να γνωστοποιείται η προέλευσή τους, αν δηλαδή είναι από λιπάσματα ή από κοπριές. Είναι μάλιστα αξιοπρόσεκτο ότι οι χρονικές στιγμές που κάθε τόσο αναβαθμίζονται αυτές ή παρόμοιες συζητήσεις, συμπίπτουν με διαδικασίες προσαρμογής της εθνικής αγροτικής πολιτικής σε διεθνείς συμφωνίες».

Πιστεύουμε πως ο μάχιμος γεωπόνος, ο φοιτητής, ο ανήσυχος καλλιεργητής αλλά και ένα ευρύτερο αναγνωστικό κοινό, έχουν να ωφεληθούν διαβάζοντας το βιβλίο του Δρ. Πιστόλη Λουκά.