«Για τούτο το νησί, την παλιά Μελίτη, ή κατά τον Ηρόδοτο Μύλιτα ο ιστορικός Π. Καρολίδης γράφει πως το όνομά της μαρτυράει το φοινικικό ξεκίνημά της. Οι Φοίνικες αναδείξανε το νησί σε μεγάλο εμπορικό λιμάνι, πριν τον 7ο π.Χ. αιώνα να την κατακτήσουν οι Καρχηδόνιοι κι ύστερα τον 3ο π.Χ. αιώνα να το πάρουν οι Ρωμαίοι. Αργότερα, το 500 μ.Χ. κατέλαβαν τη Μάλτα οι Βάνδαλοι, στη συνέχεια οι Οστρογότθοι, το 600 μ.Χ. οι Βυζαντινοί και το 900 μ.Χ. οι Αραβες. Στα χέρια των Αράβων γνώρισε μεγάλη άνθηση και χτίστηκαν η Μεδίνα και το Αραμπάτ. Δυο αιώνες αργότερα την κατέλαβαν οι Νορμανδοί και την ενώσανε με το βασίλειο των δύο Σικελιών. Τον καιρό εκείνο η Μεσόγειος ήταν μια περιοχή ταραγμένη, που την αλώνιζαν οι φοβεροί κουρσάροι. Ο Κάρολος Ε', αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, για να γλιτώσει το νησί από τις κουρσάρικες επιδρομές το παραχώρησε στο Τάγμα των Ιωαννιτών, με συνέπεια η Μάλτα να ξεπέσει. Μάλιστα η καταπίεση των κατοίκων από το Τάγμα οδήγησε στα 775 στην πρώτη λαϊκή εξέγερση που οι ιππότες των Ιωαννιτών την πνίξανε στο αίμα.
Καθώς περιφερόμαστε στους δρόμους της Μάλτας ξεχωρίζουμε στην αρχιτεκτονική των οικοδομημάτων το στιλ μπαρόκ του 16ου αιώνα. Οι αψιδωτές καμάρες στα σπίτια σου θυμίζουν την Κέρκυρα και τα καφασωτά μπαλκόνια πως κάποτε από δω πέρασαν οι Αραβες. Από τα αξιοθέατα μνημεία της Μάλτας το πιο σημαντικό είναι το παλάτι του Μεγάλου Μάγιστρου που βρίσκεται στη Βαλέτα. Σήμερα, το παλάτι αυτό έχει γίνει μουσείο κι ένα τμήμα του κατοικία του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Εκτός από το παλάτι του Μεγάλου Μάγιστρου είδαμε και μερικά άλλα κτίρια κι εκκλησίες και πισωγυρίσαμε στην κεντρική πλατεία. Στο κέντρο τούτης της πλατείας είναι στημένο ένα σιντριβάνι στολισμένο ολόγυρα μ' ένα σύμπλεγμα από πέτρινα αγάλματα που παριστάνουν «αντρικές γοργόνες». Από εδώ πήγαμε σ' ένα καταπράσινο πάρκο με θέα προς το λιμάνι όπου βρήκαμε την ευκαιρία μαζί με το δροσολόγημα ν' απολαύσουμε τα διάφορα παλιά χτίσματα που δίνουν την εντύπωση πως έβλεπες ένα τεράστιο ανοιχτό χέρι. Στη συνέχεια κατηφορήσαμε για τη «Λαϊκή Αγορά», που ήταν κάτι σαν το δικό μας «γιουσουρούμ». Φαίνεται πως το «προνόμιο» να στήνονται τέτοιες αγορές τις Κυριακές δεν είναι μόνο δικό μας. Κάναμε μερικές ακόμα γυροβολιές στην πόλη και με βιάση μπήκαμε στα πούλμαν να ξεφύγουμε από το λιοπύρι, με προορισμό τη μικρή πόλη Μεδίνα, που είχε χτιστεί από τους Αραβες. Αν στη Βαλέτα το πιο αξιοθέατο ήταν το παλάτι, εδώ ήταν η καθολική εκκλησία του Αγίου Παύλου. Από τούτη την εκκλησία, που ήταν ξαναχτισμένη στ' αχνάρια της γκρεμισμένης παλιάς από ένα σεισμό, το πιο αξιόλογο ήταν τα βιτρό που βρίσκονταν πάνω από την κεντρική πόρτα και παριστάνανε τον προφήτη Ανανία. Οσον αφορά την εικόνα της Παναγίας που ήταν στο παρεκκλήσι, μου φάνηκε κάπως απίθανη η ιστόρηση από την ξεναγό πως την είχε φτιάξει ο όσιος Λουκάς.