Υλοποιώντας κατά γράμμα την πολιτική της εκχώρησης πλήρους ασυδοσίας στα ντόπια και ξένα μονοπώλια του εμπορίου και της βιομηχανίας, να θησαυρίζουν μέσα από την αφαίμαξη των λαϊκών στρωμάτων - με τις καθημερινές ανεξέλεγκτες ανατιμήσεις και την αβάσταχτη ακρίβεια - η κυβέρνηση επιχειρεί να διαστρεβλώσει την πραγματικότητα και να κάνει το άσπρο - μαύρο. Αυτό προκύπτει από τις χτεσινές δηλώσεις του υπουργού Ανάπτυξης Δ. Σιούφα, μετά τη σύσκεψη της κυβερνητικής επιτροπής, όπου συζητήθηκε το νομοσχέδιο για την Επιτροπή Ανταγωνισμού. Σύμφωνα με τον υπουργό, με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, «καθίσταται πιο αποτελεσματικός ο έλεγχος των μονοπωλίων, ολιγοπωλίων και ο υγιής ανταγωνισμός θα λειτουργεί πιο αποτελεσματικά».

Ειδικότερα, έμφαση, όπως είπε ο ίδιος, θα δοθεί σε ζητήματα αρμοδιοτήτων της επιτροπής για παρέμβαση σε περιπτώσεις συγκεντρώσεων επιχειρήσεων και εναρμονισμένων πρακτικών. Σε κάθε περίπτωση, δε, συμπλήρωσε, «όλο το πλαίσιο των κανόνων που ισχύουν στην ΕΕ μεταφέρεται πλέον και στην ελληνική νομοθεσία». Οπως ανακοινώθηκε, μάλιστα, με το νομοσχέδιο «απλοποιούνται οι διαδικασίες για την έγκριση ή μη των συγκεντρώσεων των επιχειρήσεων σε τρόπο ώστε να ευνοούνται και να διευκολύνονται οι επενδύσεις στην Ελλάδα, καθώς και η συνένωση ελληνικών επιχειρήσεων και η δημιουργία ισχυρών επιχειρηματικών μονάδων».

Είναι φανερό ότι μέσα από τέτοιου είδους ρυθμίσεις τίποτα καλό δεν έχουν να περιμένουν οι εργαζόμενοι και τα μισθοσυντήρητα στρώματα στην κατεύθυνση της προστασίας των εισοδημάτων τους από την ασυδοσία των επιχειρηματικών συμφερόντων. Είναι, μάλιστα, αξιοσημείωτο ότι την ίδια στιγμή που ο υπουργός Ανάπτυξης μιλάει για ...αποτελεσματικότερο έλεγχο των μονοπωλίων εγγυάται για ένα νέο νόμο που θα διευκολύνει τις συγκεντρώσεις και την ίδρυση μονοπωλίων. Είναι ένα το κρατούμενο, άλλωστε, ότι ρυθμίσεις που υλοποιούν την πολιτική της ενίσχυσης της «ελεύθερης αγοράς» και του «ανταγωνισμού», δηλαδή της ενίσχυσης της θέσης των ίδιων των επιχειρήσεων, κινούνται εξ αρχής σε εκ διαμέτρου αντίθετη κατεύθυνση από τα μέτρα εκείνα και τις πολιτικές που έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι και που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε προστασία των εισοδημάτων τους.