Η οικογένεια του σεμνού, ασυμβίβαστου δημιουργού, ο οποίος θεωρούσε τη μουσική «μήτρα», μέσα στην οποία πλάθεται η κοινωνική συνείδηση, είχε προτείνει αντί στεφάνων να κατατεθούν χρήματα υπέρ της εταιρίας καλλιτεχνικής και πολιτιστικής δραστηριότητας «Στάσις». Μια εταιρία, η οποία αποβλέπει στην προβολή και διάδοση της αυθεντικής και πρωτότυπης πνευματικής δημιουργίας, και στην οποία ο Ρώτας παραχώρησε τη διαχείριση του έργου του. Ανάμεσα στα λιγοστά στεφάνια ήταν και των συμμαθητών του, της «τάξης του 1948». Επίσης, τα στεφάνια του πρωθυπουργού και της δημάρχου Αθηναίων, που από πολλούς σχολιάστηκαν αρνητικά, γιατί το ΥΠΠΟ, χωρίς ίχνος πολιτιστικής ευαισθησίας, έκρινε, φαίνεται, ότι ο Ρώτας δεν άξιζε μιας κηδείας με δημόσια δαπάνη.
Εκείνο, όμως, που εξόργισε πολλούς είναι η απουσία μιας αίθουσας που να φιλοξενεί την τελετή του αποχαιρετισμού, για όσους δεν επιθυμούν νεκρώσιμη ακολουθία. Το πρόβλημα μάλιστα γίνεται εντονότερο τις βροχερές μέρες. Η ανυπαρξία ενός κατάλληλου κλειστού χώρου για όσους δε θέλουν θρησκευτική τελετή είναι ασέβεια προς τους νεκρούς. Και ντροπή για την πολιτεία και το Δήμο Αθηναίων.