Μια νέα πρόκληση στους λαούς της Ευρώπης: Ενώ οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχουν χρήματα για την Υγεία, την Παιδεία, τον Πολιτισμό, τη δημιουργία θέσεων εργασίας, τις συντάξεις και την ανεργία, διαθέτουν με τη μεγαλύτερη ευκολία δισεκατομμύρια για εξοπλισμούς και ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.

Πρώτη η «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς Ντόιτσλαντ», την Παρασκευή - 26 Νοέμβρη - και στη συνέχεια άλλες γερμανικές εφημερίδες ανάγγειλαν ότι οι υπουργοί Αμυνας της Γερμανίας, της Ιταλίας, της Ισπανίας και της Αγγλίας συμφώνησαν να διατεθούν 14 δισεκατομμύρια ευρώ για την αγορά 236 μαχητικών αεροπλάνων τύπου Eurofighter. Σύμφωνα με την ειδησεογραφία, η συμφωνία αναμένεται να περάσει σύντομα από τη σχετική εθνική διαδικασία - έγκριση κυβερνήσεων (και ενδεχόμενα Κοινοβουλίων) - οπότε έως το τέλος του τρέχοντος έτους να είναι έτοιμη για υπογραφή.

Τα αεροπλάνα θα κατασκευαστούν από ένα κονσόρτσιουμ υπό την αιγίδα της European Aeronautic Defence and Space Company (EADS), στην οποία μετέχουν και η βρετανική BAe Systems και η ιταλική βιομηχανία Alenia. Για τη Γερμανία αναφέρεται η πρόθεση συνολικής αγοράς 180 από τα 620 καταδιωκτικά, που σχεδιάζεται να κατασκευαστούν συνολικά.

Σε συνδυασμό με αυτήν την είδηση, προξένησε εντύπωση η επιστολή αναγνώστη της εφημερίδας «Νόιες Ντόιτσλαντ» (27/28 Νοέμβρη), ο οποίος επαινεί την Ελλάδα, γράφοντας: «Η Ελλάδα αποφάσισε να μην αγοράσει 60 Eurofighter και έτσι οικονομάει 4,9 δισεκατομμύρια ευρώ. Αυτή η απόφαση είναι υποδειγματική. Αλλες χώρες, ιδιαίτερα η Γερμανία, έπρεπε να το παίρνουν αυτό σαν παράδειγμα».

Ανεξάρτητα από το αν δικαιολογείται αυτός ο έπαινος του Γερμανού αναγνώστη για την Ελλάδα, είναι γεγονός ότι στο Κονσόρτσιο EADS υπάρχουν συζητήσεις, που σχετίζονται με το μεγαλύτερο μερίδιο του κέρδους. Ετσι έγινε γνωστό ότι κατά την πρόσφατη συζήτηση του Γάλλου υπουργού Εθνικής Οικονομίας Νικολά Σαρκόζί με τον Γερμανό συνάδελφό του Βόλφγκανγκ Κλέμεντ στο Βερολίνο προβλήθηκε η επιθυμία του Παρισιού να ενσωματωθεί στο γερμανο-γαλλικό κοντσέρν αερο-διαστημικής ναυπηγικής EADS και το γαλλικό κοντσέρν ηλεκτρονικής Thales, που πραγματοποιεί τζίρο 10 δισ. ευρώ, ιδιαίτερα με τον εξοπλισμό μαχητικών αεροπλάνων, πολεμικών πλοίων και άλλων στρατιωτικών μηχανημάτων. Το αποτέλεσμα των συνομιλιών δεν κοινοποιήθηκε, αλλά η γαλλική πρόταση προκάλεσε αμέσως αντιδράσεις, τόσο στο Λονδίνο, όσο και στο ίδιο το Βερολίνο. Το Λονδίνο ανησυχεί για την ενίσχυση της γαλλο-γερμανικής επιρροής και το Βερολίνο για αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων υπέρ της γαλλικής εξοπλιστικής βιομηχανίας.

Αυτή η διαπίστωση έδωσε αφορμή στην αριστερή ημερήσια εφημερίδα «Zunge Welt» (17 Νοέμβρη) σε ένα σχόλιο με τον τίτλο «Πόκερ για το εξοπλιστικό σιδηρουργείο της Ευρώπης». Σ' αυτό υπογραμμίζεται η συμφωνία των κυβερνήσεων για τη δημιουργία του ευρωπαϊκού στρατού επέμβασης, αλλά λείπει η συμφωνία για το μοίρασμα των κερδών από τους εξοπλισμούς: «Αυτό προβάλλει το ερώτημα για τη μακροπρόθεσμη άρση (αυτής) της αντίφασης: Θα ακολουθηθεί ο "γιουγκοσλαβικός δρόμος", δηλαδή ότι σε στιγμές βαριάς κρίσης θα πέσει ο ένας εναντίον του άλλου; `Η θα προτιμούσαν το "γερμανικό δρόμο", δηλαδή την ολοκλήρωση της ένωσης στην κοινή επίθεση εναντίον τρίτων; Ενα πράγμα είναι ήδη τώρα βέβαιο: Η αποτυχία όλων εκείνων που νομίζουν ότι η (Ευρωπαϊκή) Ενωση είναι για την Αριστερά το δοκιμασμένο μέσο για τον περιορισμό της ηγεμονίας των ΗΠΑ». Εως εδώ το σχόλιο της J.W. Αναφέρω και τη γνώμη ενός διαπρύσιου κήρυκα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, του στελέχους και ευρωβουλευτή του ΚΟΔΗΣΟ Αντρέ Μπρι, που προβαίνει στις εξής ομολογίες (άρθρο στη «Νόιες Ντόιτσλαντ» της 26 Νοέμβρη με τον τίτλο: «Οι ομάδες μάχης της ΕΕ»): «Δεν πρόκειται για εθνική άμυνα, διεθνή σταθερότητα και ασφάλεια. Δεν πρόκειται για τον αγώνα κατά της τρομοκρατίας... Πρόκειται για παγκόσμια κυριαρχία στο πλευρό των ΗΠΑ, ή για μερική άμιλλα μαζί τους, για διανομή επικερδών αγορών και πηγών πρώτων υλών, για την επιβολή οικείων, ευρωπαϊκών συμφερόντων... Με τα Battle Groups η Ευρώπη παραδίνει ακόμα ένα - ίσως το τελευταίο - κομμάτι αυτοτελούς πολιτικής ασφάλειας. Η οικοδόμηση ευρωπαϊκών συνδέσμων μάχης δεν είναι ο απογαλακτισμός από την Ουάσιγκτον και το ΝΑΤΟ, αλλά πρακτικά η υποταγή τους στα σχέδιά τους».

Η Αγκυρα επίσης δεν είναι ακόμα στην ΕΕ, αλλά βιάζεται να μπει στο παζάρι των δισεκατομμυρίων και της συμμετοχής στις στρατιωτικές επεμβάσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Το είπε ξεκάθαρα ο Τούρκος υπουργός Αμυνας Vecdi Gonul στην εφημερίδα «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς Ντόιτσλαντ» (25 Νοέμβρη) κατά την επίσκεψή του στο Βερολίνο: «Ο εταίρος του ΝΑΤΟ επιταχύνει τη συμμετοχή του σε στρατιωτικές δράσεις της ΕΕ. Ετσι τουρκικές μονάδες θα υπηρετήσουν υπό τη μελλοντική διοίκηση της ΕΕ στο στρατό προστασίας στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη. Εκτός απ' αυτό ο (Τούρκος) υπουργός Αμυνας επιβεβαίωσε την ετοιμότητα να συμπράξει στους σχεδιαζόμενους ευρωπαϊκούς σχηματισμούς μάχης. "Αν μας χρειαστεί η ΕΕ", είπε, "θα προετοιμάσουμε τους στρατιώτες μας γι' αυτό το σκοπό"».

Στο ρεπορτάζ της εφημερίδας γίνεται λόγος και για τον παραπέρα εξοπλισμό της Τουρκίας: Η Αγκυρα θα ήθελε να αγοράσει «μερικές εκατοντάδες χρησιμοποιημένα άρματα μάχης Λέοπαρντ ΙΙ, αλλά σε τιμή "συμβολική". Θα προτιμούσε ωστόσο γερμανικές φίρμες να συνεργαστούν με το τουρκικό κονσόρτσιουμ για την κατασκευή νέων αρμάτων στην ίδια την Τουρκία. Στην περίπτωση αυτή "οι γερμανικές εταιρίες Κράους - Μαφάι Βέγκμαν και η Ράινμεταλ De Tec ελπίζουν σε παραγγελίες δισεκατομμυρίων για τη σχεδιαζόμενη κατασκευή των αρμάτων». «Αλλοι Τούρκοι πολιτικοί θα προτιμούσαν την κατασκευή αμυντικών πυραύλων». Ολα αυτά από τις τσέπες των Τούρκων εργαζομένων.