ΚΙΕΒΟ-ΜΟΣΧΑ-ΖΑΓΚΡΕΜΠ.--

«Αν η Ουκρανία θέλει να εισέλθει στην Ευρωπαϊκή Ενωση και είναι καλοδεχούμενη εκεί, μπορούμε μόνο να είμαστε ικανοποιημένοι». Η δήλωση αυτή του Βλαντίμιρ Πούτιν -την έκανε χτες μετά τη συνάντησή του με τον Ισπανό πρωθυπουργό, Χοσέ Λουίς Θαπατέρο, στη Μόσχα, και μεταδόθηκε από το «Ιντερφάξ» - αποτέλεσε άλλη μια ένδειξη της «διαλλακτικότητας» που εμφανίζεται να υιοθετεί ο Ρώσος Πρόεδρος όσον αφορά στο ενδεχόμενο περαιτέρω εμπέδωσης της επιχειρούμενης προσχώρησης της Ουκρανίας στη δυτική σφαίρα επιρροής. Ωστόσο, ο Ρώσος Πρόεδρος εξήγησε τους λόγους της στάσης αυτής λέγοντας ότι «έχουμε μια ειδική σχέση με την Ουκρανία, (έχουμε) οικονομίες στενά διασυνδεμένες, ένα πολύ υψηλό βαθμό βιομηχανικής συνεργασίας», πράγμα που διερμηνεύεται ως επιθυμία και της νέας αστικής τάξης της Ρωσίας να επωφεληθεί, αν βέβαια η ΕΕ θέλει να εντάξει πράγματι στο μέλλον την Ουκρανία: Παρότι «δεν είναι δική μας δουλιά», όπως είπε, πρόσθεσε ότι «ελπίζω πως (πιθανή ουκρανική ένταξη) θα είναι επωφελής και για τη Ρωσία».

Από το Ζάγκρεμπ της Κροατίας, στο μεταξύ, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ, επιχειρούσε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις του «φραστικού πολέμου» Αμερικανών, Ευρωπαίων και Ρώσων τις τελευταίες είκοσι μέρες: «Εχετε παραφουσκώσει την κατάσταση στα διεθνή ΜΜΕ», είπε προς δημοσιογράφους. Ωστόσο, ο Λαβρόφ - μία μέρα αφότου συνυπέγραψε κοινή δήλωση με τους ΥπΕξ του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες για να «μπαλωθούν» κάπως τα πράγματα - επανέλαβε την πάγια δήλωση πως η επανάληψη των εκλογών στις 26 του Δεκέμβρη πρέπει να γίνει «δίχως έξωθεν παρεμβάσεις». Η επίσκεψη Λαβρόφ είχε στόχο να εξεταστεί η κατασκευή πετρελαιαγωγού με πορεία διά μέσου Ρωσίας, Λευκορωσίας, Ουκρανίας, Ουγγαρίας, Σλοβακίας και Κροατίας, για τη διανομή των ρωσικών και κεντρασιατικών υδρογονανθράκων στις διεθνείς αγορές, περιλαμβανομένης της βορειοαμερικανικής. Το σχέδιο φυσικά και θα επηρεαστεί, ίσως καθοριστικά, από τις εξελίξεις στην Ουκρανία...

Αλλη μια χτεσινή είδηση από τη Ρωσία μπορεί να μην έχει άμεση σχέση με την Ουκρανία, ωστόσο είναι ενδεικτική των προθέσεων της σημερινής ρωσικής ηγεσίας: Ο υπουργός Αμυνας, Σεργκέι Ιβάνοφ, εμφανίστηκε να επαναλαμβάνει το δόγμα περί «προληπτικών αντιτρομοκρατικών πληγμάτων οπουδήποτε στον κόσμο», ενώ ανήγγειλε και τη δημιουργία ενός συντάγματος 2.000 ανδρών με διεθνή «ειρηνευτικό ρόλο», αποτελούμενου μόνο από επαγγελματίες στρατιώτες. Ο Ιβάνοφ επιχείρησε να συνταυτίσει την πολιτική αυτή επιλογή με τη σημερινή πολιτική της Ουάσιγκτον: «Δεν είναι η Ρωσία που επινόησε τις προληπτικές επιθέσεις, υπάρχει προηγούμενο σε Ιράκ και Αφγανιστάν», εξήγησε.

Εντός Ουκρανίας, μετά το «συμβιβασμό» που οδηγεί στην επανάληψη του ακυρωθέντος δεύτερου γύρου των εκλογών της 21ης του Νοέμβρη, με νέα ημερομηνία την 26η του Δεκέμβρη, ο Βίκτορ Γιούστσενκο εμφανίστηκε να δηλώνει ότι «μόλις νικήσει» (αφού, προφανώς, δε βλέπει κανένα άλλο πιθανό αποτέλεσμα), «θα ασκηθούν διώξεις εναντίον κυβερνητικών αξιωματούχων και υποστηρικτών τους για εγκλήματα που διαπράχτηκαν την τελευταία δεκαετία». Αποκλείεται πάντως να διώξει τον ...εαυτό του (υπήρξε και ο ίδιος πρωθυπουργός υπό τον Κούτσμα), ως αρχιτέκτονα της εφαρμοζόμενης οικονομικής πολιτικής... Κατά τα λοιπά, συνεχιζόταν η παραφιλολογία σχετικά με το από τι πάσχει ο υποψήφιος Πρόεδρος της «πορτοκαλί» αντιπολίτευσης.

Μάλλον σοβαρότερη ως εξέλιξη ήταν η πληροφορία που μετέδιδε χτες το «Radio Free Europe/Radio Liverty» (ουσιαστικά όργανο της αμερικανικής κυβέρνησης) σχετικά με τις ζυμώσεις εντός του στρατοπέδου της αντιπολίτευσης: Σύμφωνα με όσα έγραψε, η Γιούλια Τιμόσενκο έχει πλέον «ανταγωνιστή» διεκδικητή του πρωθυπουργικού θώκου εάν ο Γιούστσενκο νικήσει. Είναι ο Ολεξάντρ Μορόζ, τρίτος κατά ποσοστό ψήφων υποψήφιος Πρόεδρος της αντιπολίτευσης, που ζητά ανταμοιβή για το ότι στήριξε τον Γιούστσενκο...