Μια ρώσικη παροιμία λέει ότι «το ευχαριστώ στην τσέπη δεν μπαίνει» και ισχύει απόλυτα στην περίπτωση του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και των εργαζομένων του. Γιατί μπορεί το ΔΣ του Φεστιβάλ να ευχαρίστησε δημόσια - με τη λήξη της φετινής διοργάνωσης - τους εργαζόμενους, οι οποίοι «υπερέβαλαν εαυτούς», αλλά με χτεσινή τους ανακοίνωση λένε ότι η διοίκηση δεν αναγνωρίζει και εμπράκτως την προσφορά τους, εννοώντας τη μη ικανοποίηση του αιτήματός τους για μονιμοποίηση.

Συγκεκριμένα, οι συμβασιούχοι εργαζόμενοι στο Φεστιβάλ σημειώνουν: «Μας προκαλεί κατάπληξη, δυσφορία και απογοήτευση το γεγονός ότι η διοίκηση του Φεστιβάλ θέτει τους συμβασιούχους εργαζόμενους εκτός οργανισμού, μετά από τόσα χρόνια σκληρής δουλιάς και αφοσίωσης, απαντώντας με επιστολή της στις 33 αιτήσεις για μονιμοποίηση ότι "καμία αίτηση δεν πληροί αθροιστικά τις προϋποθέσεις που ορίζει το άρθρο 11 του ΠΔ 164/2004"».

Η διοίκηση του Φεστιβάλ πάντως έκρινε ότι 22 από αυτές τις αιτήσεις πληρούν το κριτήριο των «πάγιων και διαρκών αναγκών». Οι εργαζόμενοι, όμως, σημειώνουν ότι «εξακολουθεί να μην τις ανακοινώνει στους ενδιαφερόμενους ακόμα και σήμερα». Επιπλέον, «στο βαθμό που η διοίκηση του Φεστιβάλ δεν αναγνωρίζει εμπράκτως αφ' ενός το σημαντικό έργο μας στην εξαιρετική πορεία του θεσμού, παρά τις αλλεπάλληλες προφορικές δεσμεύσεις της ότι θα το πράξει, και αφ' ετέρου τον πραγματικό χρόνο εργασίας μας (που σε κάποιες περιπτώσεις ξεπερνά και τις προϋποθέσεις που θέτει το ΠΔ), θεωρούμε ότι η απόφαση του ΔΣ του Φεστιβάλ ουσιαστικά διαλύει τον οργανισμό και θέτει σε κίνδυνο τον σημαντικότερο πολιτιστικό θεσμό της χώρας».