Η κυβέρνηση της ΝΔ από την πρώτη στιγμή έκανε ξεκάθαρο ότι προτίθεται να ακολουθήσει και να συνεχίσει την πορεία ιδιωτικοποίησης, εμπορευματοποίησης, υποταγής του περιεχομένου και της μορφής της Παιδείας στις ανάγκες της αγοράς. Η προσπάθεια να φτιαχτεί ένα εκπαιδευτικό σύστημα που θα ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις «της νέας εποχής» για ακόμα λιγότερο κράτος, περισσότερο ανταποδοτική λειτουργία, αλλά και η υλοποίηση της στρατηγικής που έχει χαράξει η ΕΕ για αύξηση της «ανταγωνιστικότητας» σε βάρος δικαιωμάτων και κατακτήσεων, προχωρά με μια σειρά μέτρων και αποφάσεων από πλευράς της ελληνικής κυβέρνησης.

Η χρονιά που βαδίζει προς το τέλος της και χαρακτηρίστηκε από την εναλλαγή στην κυβέρνηση της ΝΔ μετά το ΠΑΣΟΚ ήταν αποκαλυπτική για τα όσα σχεδιάζονται στην Παιδεία. Η ΝΔ ανέλαβε ρόλο άξιου συνεχιστή της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής, κλείνοντας τα αυτιά στις πραγματικές σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και σπεύδοντας να υιοθετήσει τις αποφάσεις της ΕΕ, για την οποία η στροφή στην κατάρτιση σε βάρος της πραγματικής μόρφωσης αποτελεί προτεραιότητα.

Η κυβέρνηση, παρά την κριτική που άσκησε στη λειτουργία του «ολοήμερου σχολείου», συνέχισε την εφαρμογή του με τον ίδιο τρόπο, χωρίς υποδομές, με τους γονείς να πληρώνουν συνεχώς από την τσέπη τους και με εργασιακές σχέσεις - λάστιχο για τους εκπαιδευτικούς. Σε ό,τι αφορά το Λύκειο, η κυβέρνηση προχώρησε στη μείωση των πανελλαδικώς εξεταζόμενων μαθημάτων στη Γ΄ Λυκείου σε έξι από εννέα και στην κατάργηση των πανελλαδικών εξετάσεων στη Β΄ Λυκείου. Μια κίνηση που δεν απαντά στο μεγάλο αίτημα για αναπροσανατολισμό του Λυκείου και αποδέσμευσή του από την εισαγωγή στην ανώτατη εκπαίδευση. Παράλληλα, έχει εξαγγελθεί η μετατροπή των ΤΕΕ σε Επαγγελματικά Λύκεια, διατήρηση δηλαδή του διπλού σχολικού δικτύου με τα ΤΕΛ να αναλαμβάνουν από νωρίς την κατάρτιση των παιδιών της εργατικής τάξης.

Οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις δεν άφησαν απ' έξω τις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών με την αύξηση των ωρομισθίων, εκπαιδευτικών που εργάζονται ουσιαστικά σε καθεστώς εργασιακής ανασφάλειας χωρίς δικαιώματα, τη χρησιμοποίηση αναπληρωτών για την κάλυψη των κενών, τους διορισμούς πίσω από τις πραγματικές ανάγκες.

Παράλληλα, το ζήτημα των «μη κρατικών πανεπιστημίων» ήρθε έντονα στο προσκήνιο με ΠΑΣΟΚ και ΝΔ να συναινούν στην ιδιωτικοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης και την ΕΕ να πιέζει για την αναγνώριση των τίτλων που παρέχουν τα κέντρα ελευθέρων σπουδών, αλλά και τη ΓΣΕΕ να δηλώνει μπροστάρης στη δημιουργία της «Ακαδημίας της Εργασίας» ως μη κρατικού πανεπιστημίου.

Παρά τις διακηρύξεις της κυβέρνησης περί εθνικής προτεραιότητας στην Παιδεία, από τα στοιχεία του προϋπολογισμού για το 2005 φαίνεται ότι η υποχρηματοδότηση της εκπαίδευσης θα συνεχιστεί. Οπως φαίνεται από τα στοιχεία του προϋπολογισμού, οι δαπάνες αναμένεται να φτάσουν στο ιδιαίτερα χαμηλό ποσοστό του 7,4% ακόμα χαμηλότερο και από το 7,6% του 2004 και παραμένουν πολύ μακριά από τις διεκδικήσεις του κινήματος για 15%, αλλά και τις συνεχώς διευρυνόμενες ανάγκες και απαιτήσεις.

Εχει γίνει ήδη φανερό ότι ο λαός δεν μπορεί να περιμένει να του χαριστεί η Παιδεία που ο ίδιος έχει ανάγκη. Μέσα στο πλαίσιο που προδιαγράφουν η ΕΕ, ο ΟΟΣΑ, για μια Παιδεία κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της «παγκοσμιοποίησης», της έντασης της επιθετικότητας του μεγάλου κεφαλαίου ενάντια σε δικαιώματα και κατακτήσεις, δε χωρά η Παιδεία που θέλει τον άνθρωπο δημιουργό της μοίρας και της ιστορίας του. Οι αγώνες που αναπτύσσονται αυτό το διάστημα στο χώρο της Παιδείας δείχνουν την ελπίδα και τον πραγματικό μονόδρομο για αλλαγές προς όφελος του λαού.