«Κι αν σου κάτσει;». Αυτό το διαφημιστικό τρικάκι που έντεχνα έχει σχεδιάσει κάποια από τις εταιρίες τυχερών παιχνιδιών, είναι το δόλωμα για να πέσει στη φάκα του τζόγου ακόμα και ο αμύητος. Ιδιαίτερα αυτές τις μέρες που τα «τυχερά παιχνίδια» προβάλλονται ως «έθιμο» και καλλιεργούν ψυχολογία για «εύκολα λεφτά», το κυνήγι του τζόγου «δίνει και παίρνει». Στηριγμένο στο παραπάνω σλόγκαν είναι όλο το κύκλωμα του λεγόμενου νόμιμου και παράνομου τζόγου, μέσα από το οποίο το κράτος, είτε συμμετέχοντας άμεσα είτε πριμοδοτώντας μεγάλες επιχειρήσεις, επελαύνει στο λαϊκό εισόδημα.

Η καπιταλιστική οικονομία ψάχνει συνεχώς νέους τρόπους για να τροφοδοτεί με ανυπόστατες ελπίδες τους εργαζόμενους και τα κατώτερα λαϊκά στρώματα. Κάλπικες ελπίδες, εύπεπτη τροφή για όσους θέλουν να πιστεύουν ότι με ένα λαχείο, με ένα δελτίο τυχερού παιχνιδιού, ή με μια επίσκεψη στο καζίνο θα αλλάξει η ζωή τους. Το παιχνίδι του τζόγου εξελίσσεται παράλληλα με την τεχνολογία και παίρνει διαστάσεις μάστιγας της κοινωνίας, αφού προσελκύει ανεξέλεγκτα παίκτες, ακόμα και μικρά παιδιά.

Σαν επιδημία ο τζόγος εξαπλώνεται και πλήττει στην ουσία τα λαϊκά στρώματα. Η ανεργία και οι μισθοί πείνας οδηγούν τους πολίτες να επενδύουν στα τυχερά παιχνίδια κάθε είδους, νόμιμα και παράνομα, εικάζοντας ότι με αυτό τον τρόπο θα μπορέσουν να καλυτερεύσουν τη ζωή τους. Από την άλλη πλευρά, οι ιδιοκτήτριες εταιρίες ξέρουν πολύ καλά τους κανόνες του «παιχνιδιού» και τους ακολουθούν κατά γράμμα, με στόχο το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος. Ολα τα παίγνια είναι έτσι σχεδιασμένα, ώστε να γεμίζουν στο μέγιστο βαθμό τα ταμεία της ιδιοκτήτριας εταιρίας. Τα κέρδη των παικτών δε φτάνουν ούτε στο ελάχιστο τα έσοδα των εταιριών, που στήνουν τα παιχνίδια με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι οι μόνοι πραγματικά κερδισμένοι. Με τους παίκτες, λοιπόν, να προσπαθούν να ρεφάρουν και να πάρουν πίσω τα χαμένα ή να μη χάσουν τη ρέντα, το μεγάλο κεφάλαιο βρίσκει ακόμα μερικούς τρόπους να απομυζά τον εργαζόμενο και να τον κρατά «απασχολημένο», δημιουργώντας του τεχνητές ανάγκες, προκειμένου να μην προσανατολίζεται στα πραγματικά του προβλήματα.

Οι εργαζόμενοι στα καζίνο, οι ιδιοκτήτες πρακτορείων ΠΡΟ-ΠΟ, αλλά και οι ίδιοι οι παίκτες συμφωνούν ότι τα τυχερά παιχνίδια κάθε είδους είναι έτσι φτιαγμένα ώστε να χάνει ο παίκτης και να κερδίζει η ιδιοκτήτρια εταιρία που έχει αναλάβει τη σχεδίαση και την εκμετάλλευσή τους. Για τους παίκτες όμως η ελπίδα ότι μπορεί να είναι έστω για μία φορά οι τυχεροί σβήνει όλες τις άλλες παραμέτρους...

Ο τζόγος, όσο το κεφάλαιο συγκεντρώνει το χρήμα σε όλο και λιγότερα χέρια, φουσκώνει και παρασύρει όποιον βρεθεί στο δρόμο του. Ετσι, λοιπόν, με όλο και περισσότερους επιχειρηματίες να ζητούν κομμάτι από την πίτα, φτάσαμε να μιλάμε για νόμιμο και παράνομο τζόγο ανάλογα με τον ποιον εξυπηρετεί κάθε φορά.