Αυτή είναι η φωτεινή πλευρά του νομίσματος, για να δούμε τώρα τι συμβαίνει και στην άλλη πλευρά, τη σκοτεινή του.

1) Ο κλασικός αθλητισμός είναι η μήτρα όλων των σπορ. Χωρίς αυτόν δεν υπάρχει αθλητισμός. Το Α και το Ω των Ολυμπιακών Αγώνων είναι ο στίβος. Συνεπώς, πρωταρχικός σκοπός της ΔΟΕ πάση θυσία να τον προστατεύσει για τα μάτια του κόσμου από το ντόπινγκ. Γιατί δεν πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός ότι το ντόπινγκ, το κουβάλησε στον αθλητισμό η ίδια η ΔΟΕ αφού επέτρεψε στο χώρο την είσοδο των πολυεθνικών. Ετσι με περισσή υποκρισία για να μας ρίξει στάχτη στα μάτια δημιούργησε το σώμα των ιπτάμενων ιατρών. Ο σκοπός βέβαια αυτής της ενέργειας ασφαλώς δεν είναι η προφύλαξη της υγείας των αθλητών, αλλά να τους υπενθυμίσει ότι, είναι μέρος του συστήματος και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να κάνει του κεφαλιού του. Αυτή είναι η λογική, όποιος παρεκκλίνει απ' αυτή του κόβουν το κεφάλι.

2) Ο κ. Τζέκος, προπονητής των παιδιών, αμέσως κατάλαβε τι ανεκτίμητο πλούτο είχε στα χέρια του, είχε όμως την αφέλεια να πιστέψει ότι, θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί αυτόν τον πλούτο κατά πώς ήθελε, και βέβαια την πάτησε. Πρέπει να έχουμε ένα πράγμα ξεκάθαρο ότι, τη ΔΟΕ όπως δείχνουν τα πράγματα, δεν την ενδιαφέρει αν οι αθλητές παίρνουν απαγορευμένες ουσίες, δεν την ενδιαφέρει αν οι αθλητές πεθαίνουν, το μόνο που την ενδιαφέρει, είναι να κρατούνται τα προσχήματα, να πηγαίνει καλά το μαγαζί. Ο κ. Τζέκος παρότι έξυπνος, πήγε να τους κοροϊδέψει αψηφώντας τους κανονισμούς, ξέχασε ότι είναι μέρος του συστήματος και προσπάθησε να ανεξαρτοποιηθεί και η φαμίλια έδωσε εντολή για τον αποκεφαλισμό του.

3) Οι Κεντέρης και Θάνου βέβαια δεν είναι άμοιροι ευθυνών είναι μεγάλα παιδιά και ελπίζω πολιτικοποιημένα, δεν έπρεπε να αφήσουν με τόση ευκολία να γίνουν βορά στο μεγάλο κεφάλαιο και στις ορέξεις του προπονητή τους. Τώρα θα πρέπει να πληρώσουν το τίμημα και μαζί τους και μεις όλοι. Σ' αυτή την αθλητική κοινωνία που ζούμε ή αφήνεις και σου πιάνουν τον πισινό ή φεύγεις. Δεν υπάρχει δυστυχώς άλλος δρόμος.

4) Στη χώρα μας είναι γνωστό ότι, ποτέ δεν έγινε μια σοβαρή ολοκληρωμένη προσπάθεια για τις τρεις βαθμίδες του αθλητισμού (σχολικό - μαζικό - υψηλό αθλητισμό). Είναι λογικό να μην έχει αναπτυχθεί ο αθλητισμός και η αθλητική παιδεία, η οποία είναι συνάρτηση. Αυτά είναι γνωστά στις χώρες της ΕΕ και όχι μόνο. Και ξαφνικά, από το πουθενά αρχίζουν να πέφτουν βροχή τα ολυμπιακά μετάλλια - τα παγκόσμια κλπ. Και δεν έφτανε μόνο αυτό αλλά βγήκανε και σαν νεόπλουτοι του χώρου, χωρίς γνώσεις αφού δεν υπάρχει παιδεία και άρχισαν και τις δηλώσεις: ότι είμαστε μεγάλη αθλητική δύναμη, ότι, είμαστε πιο ψηλά από Γερμανία, Γαλλία κλπ. Είναι κανείς που πιστεύει, ότι, στην εποχή μας γίνονται θαύματα;

Τελειώνοντας. Ο αθλητισμός είναι ένα μεγάλο κοινωνικό, πολιτικό, οικονομικό ζήτημα. Στη χώρα μας όμως, είναι έρμαιο των κάθε λογής παραγόντων και παραγοντίσκων ακριβώς γιατί δεν υπάρχει αθλητική παιδεία. Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι απλό και έχει άμεση σχέση με την επικρατούσα πολιτική κατάσταση. Ο αθλητισμός όπως και τα άλλα κοινωνικοπολιτικά ζητήματα, υγεία, παιδεία, πολιτισμός κλπ. θα μπορέσει, αρέσει δεν αρέσει, να βρει το δρόμο του μόνο, μέσα από μια σωστά οργανωμένη σοσιαλιστική κοινωνία.