Την ίδια στιγμή, το φοιτητικό κίνημα με παρακαταθήκη το μεγάλο πανελλαδικό συλλαλητήριο στις 10 του Δεκέμβρη, συντονίζεται με 55 Συλλόγους και δεκάδες επιτροπές αγώνα, απαιτώντας την άμεση απόσυρση των νομοσχεδίων, διεκδικώντας Ενιαία Ανώτατη Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία.

Η Πανσπουδαστική ΚΣ κάλεσε από την αρχή της βδομάδας 32 ΔΣ στην Αθήνα, καταθέτοντας με βάση το κάλεσμα του Πανελλαδικού Συντονιστικού των ΑΕΙ, κείμενο καταδίκης και μπλοκαρίσματος των νέων νομοσχεδίων της κυβέρνησης, διεκδίκησης των αιτημάτων που προβάλλει το Συντονιστικό κι έχουν ψηφιστεί από 55 Γενικές Συνελεύσεις Φοιτητών και συμμετοχής στις κινητοποιήσεις στις 14 και στις 21 του Γενάρη.

Η ΔΑΠ, με πρόφαση την εξεταστική σε αρκετές σχολές και ότι «οι φοιτητές διαβάζουν τώρα» αρνήθηκε να προχωρήσει στη στήριξη των κινητοποιήσεων. Σε συγκεκριμένους συλλόγους, φυσικά, τοποθετήθηκε ξεκάθαρα υπέρ των συγκεκριμένων μέτρων, λέγοντας, μάλιστα ότι αποτελούν πάγιες θέσεις της οι εξαγγελίες της κυβέρνησης. Ναι στην αξιολόγηση, ναι στα ΙΔΒΕ, ναι στον Εθνικό Διάλογο, όχι στη διεξαγωγή Γενικής Συνέλευσης, όχι στην ενημέρωση των φοιτητών, όχι στις κινητοποιήσεις ενάντια στην κυβέρνησή της. Ο ρόλος τους είναι προφανής. Αποτελούν, όπως το προηγούμενο διάστημα, το θεματοφύλακα της κυβέρνησης της ΝΔ στο φοιτητικό κίνημα. Διαφημίζουν και προωθούν την πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Θέλουν το φοιτητικό κίνημα, όπως το θέλει η κυβέρνηση τώρα. Κάτω από ένα βιβλίο, να μην πάρει χαμπάρι για τις εξελίξεις, να τελειώσει την εξεταστική και να βρεθεί προ τετελεσμένων με πτυχίο κουρέλι, πανεπιστήμιο ιδιωτικοποιημένο και μέλλον πιο μαύρο.

Η ΠΑΣΠ, σε αγαστή συνεργασία με τη ΔΑΠ, υπερθεμάτισε της κυβερνητικής πολιτικής. Ναι στην αξιολόγηση, ναι στα ΙΔΒΕ, ναι στον Εθνικό Διάλογο. Ναι στο κλίμα της συναίνεσης. Δηλαδή, όπως τα έχουν βρει το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, η ΠΑΣΠ και η ΔΑΠ, πρέπει και όλοι οι υπόλοιποι φοιτητές «να τα βρουν» με την πολιτική που τους θέλει φτηνούς και αμόρφωτους.

Για τα ΕΑΑΚ, σε σχολές του Πολυτεχνείου και στη Φιλοσοφική, το ζήτημα είναι η καθηγητική αυθαιρεσία και όχι η κυβερνητική πολιτική. Ετσι, οι προτάσεις που κατέθεσαν, ντυμένες πάντα με τον «αριστερό» μανδύα της σύγκρουσης και των κινηματικών διαδικασιών, δεν ανέφεραν λέξη για τις ευθύνες της κυβέρνησης, τα αιτήματα του Συντονιστικού τούς φαίνονται μαξιμαλιστικά και φυσικά, έχουμε εξεταστική, όπως είπαν σε αρκετές σχολές ενισχύοντας τα επιχειρήματα των ΔΑΠ -ΠΑΣΠ. Στην ουσία, ασφαλώς, δεν μπορούν να πουν ξεκάθαρο όχι στην κυβερνητική πολιτική, καθώς, για παράδειγμα, στο ζήτημα των ΙΔΒΕ, το νομοσχέδιο δεν είναι μακριά από τη θέση τους να παρέχει ο εργοδότης και το κεφάλαιο κατάρτιση.