Την παράδοση των μεγάλων και των μικρότερων έργων υποδομής της χώρας στο μεγάλο κεφάλαιο με τη ληστρική μέθοδο της λεγόμενης αυτοχρηματοδότησης αξίωσε ο διοικητής της Εθνικής Τράπεζας, Τ. Αράπογλου. Πρόκειται για τη γνωστή συνταγή των μακροχρόνιων συμβάσεων παραχώρησης, δηλαδή για τη «μέθοδο» εκείνη που επιδοτεί τους ιδιώτες μεγαλοκατασκευαστές με ζεστό και δωρεάν δημόσιο χρήμα. Στη συνέχεια τους προικοδοτεί και με την πολύχρονη οικονομική εκμετάλλευση των έργων. Ο διοικητής της Εθνικής Τράπεζας ανέβασε στα ύψη τον πήχη των απαιτήσεων του μεγάλου κεφαλαίου αξιώνοντας τη θεσμοθέτηση ενός «ελάχιστου νομικού πλαισίου» και επίσης κατασκευαστικές μελέτες με τις «ελάχιστες τεχνικές προδιαγραφές», κάτι που θα λύσει ακόμη περισσότερο τα χέρια των ιδιωτών που θησαυρίζουν από τα δημόσια έργα. Από το συγκεκριμένο πλέγμα των κρατικομονοπωλιακών ρυθμίσεων έχει να περιμένει και το τραπεζικό κεφάλαιο, το οποίο αναλαμβάνει - με το ...αζημίωτο - μέρος της χρηματοδότησης των έργων. Η συγκυρία της παρέμβασης του διοικητή της ΕΤΕ (στο πλαίσιο εκδήλωσης του Συνδέσμου Διπλωματούχων του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών) δεν ήταν τυχαία: Για το προσεχές διάστημα αναμένεται η κατάθεση του νομοσχεδίου για τα λεγόμενα συγχρηματοδοτούμενα έργα, με το οποίο εκχωρούνται νέα προνόμια και διευκολύνσεις στους μεγαλοεπιχειρηματίες. Χωρίς περιστροφές ο Τ. Αράπογλου αξίωσε να «θεσπιστεί ένα ελάχιστο νομικό πλαίσιο που θα καθορίζει τις βασικές αρχές και θα διευκολύνει την υλοποίηση των έργων με τη σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα». Αξίωσε, επίσης, τη θεσμοθέτηση μέτρων τόσο για τα μεγάλα έργα υποδομής όσο και για τα τοπικής εμβέλειας, στα οποία επιδιώκουν να εμπλέξουν τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ) στη βάση ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων και της λεγόμενης ανταποδοτικότητας των έργων. Είναι φανερό το γεγονός ότι σε κάθε περίπτωση το μάρμαρο θα το πληρώσουν τα λαϊκά στρώματα της χώρας. Ο διοικητής της Εθνικής Τράπεζας έδωσε έμφαση στα παρακάτω:

• Η συνεργία ανάμεσα στο κράτος, στους μεγαλοκατασκευαστές και στις τράπεζες θα «συμβάλει στην ταχύτερη απελευθέρωση ορισμένων αγορών, όπως η ενέργεια»
• Χαρακτηριστικό για τις διαθέσεις και το εύρος των συμπράξεων είναι το «παράδειγμα» της Πορτογαλίας, όπου «οι συμπράξεις επεκτάθηκαν και στον τομέα της Υγείας. Το υπουργείο της χώρας ανακοίνωσε ότι 10 νέα νοσοκομεία θα κατασκευαστούν τα επόμενα χρόνια μέσω των συμπράξεων»
• «Ενδεικτικά» η υλοποίηση των έργων αφορά «στη συμπλήρωση των βασικών αξόνων, κατασκευή δικτύων μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας που παράγεται από ανανεώσιμες πηγές, εμπορευματικά κέντρα κ.ά.» και στην «αναβάθμιση και συμπλήρωση υφιστάμενων υποδομών, όπως εγκαταστάσεων και εξοπλισμού νοσοκομείων και σχολείων»
• «Πρόβλημα», σύμφωνα με τον τραπεζίτη, είναι η «απουσία κατάλληλου θεσμικού πλαισίου», κάτι που έρχεται να υλοποιήσει τώρα η κυβέρνηση της ΝΔ με το σχετικό νομοσχέδιο, αξιώνοντας να είναι «περισσότερο ευέλικτο» και προσθέτοντας πως «χρειάζεται συμπληρώσεις»
• Στο «διά ταύτα» είπε πως οι συμβάσεις «πρέπει να καταρτίζονται έτσι ώστε να προσελκύουν το ενδιαφέρον των Ελλήνων και ξένων επενδυτών», δηλαδή να διασφαλίζουν τα αστρονομικά κέρδη και τις αποδόσεις των κεφαλαίων
• Οι μελέτες να προβλέπουν «τις ελάχιστες τεχνικές προδιαγραφές ώστε να παρέχεται ευελιξία σχεδιασμού στον ανάδοχο (τον ιδιώτη μεγαλοεργολάβο) και όχι ο αναλυτικός προσδιορισμός του αντικειμένου» (!)
• Το κερασάκι στην τούρτα είναι ο απροκάλυπτος εκβιασμός για την άμεση αποπληρωμή των υποτιθέμενων χρεών του δημοσίου στους εργολάβους για έργα στα οποία εκκρεμεί η οριστική παραλαβή: «Το ζήτημα της αποπληρωμής πρέπει να αντιμετωπιστεί διαφορετικά. Στον κλάδο θα δημιουργηθούν προβλήματα που θα επηρεάσουν το κόστος των μελλοντικών έργων». Είναι φανερό πως με τις προβαλλόμενες απαιτήσεις τους για το «ελάχιστο νομικό πλαίσιο» και τις «ελάχιστες τεχνικές προδιαγραφές» ανεβάζουν τον πήχη των αξιώσεών τους σε νέα ύψη φορτώνοντας το μάρμαρο στον κρατικό προϋπολογισμό και στα λαϊκά στρώματα.