Ενα συλλογικό έργο, με τίτλο Η Ιστορία της Λετονίας, ΧΧ αιώνας, τυπώθηκε πρόσφατα στη χώρα. Ανάμεσα στα ονόματα των συγγραφέων ξεχωρίζει αυτό του Ανατόλι Ζούντα, προεδρικού συμβούλου επί θεμάτων ιστορίας. Το βιβλίο αποτελεί κορυφαίο δείγμα του ιστορικού αναθεωρητισμού που οργιάζει τα τελευταία χρόνια. Το πόνημα αυτό γράφτηκε στα ρωσικά και χρηματοδοτήθηκε από την πρεσβεία των ΗΠΑ στη Λετονία. Και χαρακτηρίζει (κάθεστε; προτείνουμε να το κάνετε, και γρήγορα) «μικρότερο κακό» τους ναζί σε σύγκριση με την Σοβιετική Ενωση (ναι, καλά διαβάσατε). Εχει κι άλλο...

Το βιβλίο, που προορίζεται να γίνει διδακτέα ύλη στα λετονικά σχολεία, έδωσε ως δώρο στον Βλαντίμιρ Πούτιν ο Λετονός πρόεδρος, στους εορτασμούς για το Αουσβιτς. Στις σελίδες του, το «Αουσβιτς της Βαλτικής», το στρατόπεδο συγκέντρωσης Σαλασπίλς, παρουσιάζεται ως «μνημείο» των «σοβιετικών εγκλημάτων». Και αυτό παρότι οι ναζί ήταν αυτοί που από το 1941 ως το 1945 εκτέλεσαν εκεί έως και εκατό χιλιάδες Εβραίους, Σοβιετικούς στρατιώτες και μέλη της αντιφασιστικής αντίστασης, και έκαναν πειράματα σε παιδιά. Αλλά, όπως δηλώνει η αντιπρόεδρος της χώρας Βάιρα Βίκε -Φραϊμπέργκα, «το θέμα είναι να δούμε από πολλές πλευρές τις διαστάσεις της ιστορίας της Λετονίας»...

Η ίδια προσθέτει: «φυσικά δεν μπορούμε να πείσουμε τους γηραιούς Ρώσους να αλλάξουν γνώμη» διότι, όπως με περισσή δόση καταφρόνιας δηλώνει, οι Ρώσοι βετεράνοι του πολέμου «τυλίγουν ψάρια στις εφημερίδες μας, πίνουν βότκα και τραγουδούν τραγούδια την 9η Μαΐου αναπολώντας την εποχή που ηρωικά κατέκτησαν τα κράτη της Βαλτικής».

Η κατάντια δεν αφορά μόνο τη σημερινή κυβέρνηση της Λετονίας. Αφορά και την Ευρωπαϊκή Ενωση, που όχι μόνο παριστάνει πως δεν καταλαβαίνει αλλά ουσιαστικά ευνοεί και καθοδηγεί την καταπάτηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων στις χώρες της Βαλτικής και το ξαναγράψιμο της ιστορίας.