«Κρίση των θεσμών», λοιπόν. Που, όμως, κατά τ' άλλα, λειτουργούν ρολόι αφού - καθώς λένε οι δοξολογούντες τους «θεσμούς» - αυτό που ζούμε σήμερα δεν είναι παρά μια παρέκκλιση. Ισως όχι μεμονωμένη, σίγουρα μιαρή, αλλά εντούτοις παρέκκλιση. Που σημαίνει ότι η Δικαιοσύνη, χωρίς τα «κυκλώματα» και τις διαπλοκές, είναι «Αγία». Το ίδιο και η Εκκλησία. Το ίδιο και η λειτουργία του Τύπου. Το ίδιο (προπαντός αυτή) και η πολιτική.

***

Η εξύμνηση των «θεσμών» τους είναι τόσο μεταφυσική, όσο και η διαδικασία της «κάθαρσης» που επικαλούνται για να ξορκίσουν τα κακώς κείμενα.

*

Σε ό,τι αφορά στη Δικαιοσύνη τους, από τη στιγμή που αυτή εξυπηρετεί ένα σύστημα οικοδομημένο στην ανισότητα, ποτέ δε θα εκπροσωπεί την ισονομία. Δεν υπάρχει ίσο δίκαιο ανάμεσα σε άνισους ανθρώπους.

*

Σε ό,τι αφορά στην Εκκλησία τους, όση κι αν είναι η αγνότητα και η ανιδιοτέλεια της πίστης των απλών ανθρώπων, ποτέ δε θα πάψει να είναι όργανο μέσω του οποίου «σε κείνους που ζουν από ξένη εργασία, η θρησκεία διδάσκει την αγαθοεργία στην επίγεια ζωή, προσφέροντάς τους μια πολύ φτηνή δικαίωση για όλη την εκμεταλλευτική τους ύπαρξη και πουλώντας τους σε συμφέρουσα τιμή εισιτήρια για την επουράνια μακαριότητα».

*

Σε ό,τι αφορά στον Τύπο, καμία εκστρατεία κατά της «διαπλοκής» δεν μπορεί να καταργήσει στην καπιταλιστική κοινωνία τη λειτουργία του ως πανίσχυρου μέσου επίδρασης του κεφαλαίου πάνω στις λαϊκές συνειδήσεις.

*

Σε ό,τι αφορά, τέλος, στην πολιτική, την πολιτική που αναγνωρίζει για «πυλώνες» της τους παραπάνω «θεσμούς», είναι φορές που οι θεωρητικές προσεγγίσεις περί του αστικού κράτους, όσο κι αν αποδεικνύουν την «ακαθαρσία» ως συστατικό της στοιχείο, ακούγονται πολύ βαρετές, συγκριτικά με τα πολύ απτά παραδείγματα που έχει παράσχει η ζωή στην εν Ελλάδι πολιτική πραγματικότητα.

Επομένως, αντί άλλης επισήμανσης, θυμηθείτε:

Την πολιτική λογική που θεωρούσε αποδεκτή την τακτική των κρατικών λειτουργών να «κάνουν ένα δωράκι στον εαυτό τους»...

'Η τις δεδομένες πολιτικές (τουλάχιστον) ευθύνες σε φαινόμενα όπως του Κοσκωτά...

'Η κάντε μια βόλτα στα προεκλογικά κέντρα - «μέγαρα» και μετά συγκρίνετέ τα με τα «πόθεν έσχες» των υποψηφίων...

'Η θυμηθείτε τις μερικές χιλιάδες φωτογραφικές τροπολογίες τύπου «Πόρτο Καρράς»...

'Η ρίχτε μια ματιά στις «πισίνες», στα «κότερα», στα δισεκατομμύρια της «ατομικής ευημερίας» του Χρηματιστηρίου...

*

Αν αυτή είναι η πολιτική τους, τότε γιατί να είναι διαφορετικοί οι «θεσμοί» της;

***

ΥΓ: Χτες, εν μέσω κασετών και «υπηρεσιών», που τροφοδοτούν το αποσβολωμένο κοινό με πλούσιο υλικό για τη ζωή παπάδων, δικαστών κλπ., το αστικό πολιτικό σύστημα προέβη σε μια ύψιστη κίνηση για τη λειτουργία του. Εξέλεξε τον νέο ανώτατο πολιτειακό του άρχοντα.

*

Ε, λοιπόν, θυμηθείτε: Δέκα χρόνια πριν, ως βασικό προτέρημα του προηγούμενου Προέδρου της Δημοκρατίας είχε προβληθεί η τιμιότητα του ανδρός. Αυτό, δηλαδή, που θα έπρεπε να είναι το αυτονόητο, η τιμιότητα, αναγορεύτηκε από το πολιτικό τους σύστημα σε ζητούμενο! Ηταν έστω και έμμεσα η ομολογία, το επιστέγασμα, της ανυπαρξίας, της έτσι κι αλλιώς «χαμένης αθωότητας» του πολιτικού τους συστήματος και των θεσμών του.