Κώστας Βίρβος

Στον αντίποδα αυτού του γκρίζου, αποθαρρυντικού «τοπίου», βρίσκεται η έμπνευση και το μεράκι του Κ. Βίρβου και μέσα από το δίσκο του με τα δημοτικά τραγούδια. Ενα δίσκο, σε ενορχήστρωση και καλλιτεχνική διεύθυνση του Χρήστου Νικολόπουλου (συμμετέχει η λαϊκή ορχήστρα του), στον οποίο συνυπάρχουν γνωστές φωνές και σολίστες του δημοτικού τραγουδιού. Τραγουδούν οι: Δημήτρης Ζάχος, Αλέκος Κιτσάκης, Αντώνης Κυρίτσης και Χρ. Νικολόπουλος με σολίστες τους: Λευτέρη Ζέρβα (βιολί), Μάκη Μπέκο, Κώστα Σαλέα και Θανάση Χαλιλόπουλο (κλαρίνο). Αν και ο ίδιος ο Κ. Βίρβος δεν έχει σπουδάσει μουσική, την κινητήρια ώθηση στο να γράψει τα τραγούδια του την έδωσαν τ' ακούσματά του: Ηπειρώτικα, θεσσαλικά, στερεοελλαδίτικα. Οπως αναφέρει, «σε αυτά τα τραγούδια υπάρχουν και πολλά λαογραφικά στοιχεία, καθώς και φράσεις και λέξεις, οι οποίες δεν πρέπει να ξεχαστούν (π.χ. ριζάρι, ντριστέλα, μαντάνι, αργαλειός, χτένια και άλλες)».

Ανάγκη του δημιουργού υπήρξε και η αναφορά του σε ορισμένα γεγονότα που σημάδεψαν τη γενιά του. Οι «Τρεις Καπεταναίοι» δεν είναι άλλοι από τους Αρη Βελουχιώτη, Σαμαρινιώτη (Ανδρέα Τζήμα) και Στέφανο Σαράφη, στους οποίους είναι αφιερωμένο το τραγούδι. Της «Κρανιάς» το πανηγύρι προπολεμικά αποτελούσε ένα σημαντικό, χαρούμενο γεγονός, μέχρι που το χωριό το κάψαν οι Γερμανοί. Ενα από τα συγκλονιστικότερα κομμάτια του δίσκου είναι το «Βάγια Μοσχοβάγια», που αναφέρεται σε ένα ζευγάρι άοπλο, τον Χρήστο και την Ελένη, που τους τουφέκισαν οι Γερμανοί. «Οταν ήμουν φαντάρος στο Βέρμιο», λέει ο Κ. Βίρβος, «αντίκρισα τον τάφο τους με έναν πέτρινο σταυρό, που έγραφε τα ονόματά τους. Αυτό με ενέπνευσε για να γράψω το τραγούδι, που "ποιητική αδεία" το ονόμασα έτσι».

Ο δίσκος δε διατίθεται στο εμπόριο, καθώς κύριο μέλημα του δημιουργού είναι η προώθησή του σε συλλόγους και κοινωφελή ιδρύματα, που με τη σειρά τους θα τον κάνουν γνωστό στον κόσμο.