Στο σχέδιο της κοινής Εκθεσης «Για την κοινωνική προστασία και την κοινωνική ενσωμάτωση» (SEC (2005) 69), που θα παρουσιαστεί στο Εαρινό Συμβούλιο (23 Μάρτη), η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κάνει καθαρό ότι άμεσος στόχος πρέπει να είναι η αύξηση της πραγματικής ηλικίας συνταξιοδότησης για όλους τους Ευρωπαίους εργαζόμενους. Στην ανακοίνωση της Επιτροπής, η οποία υποβλήθηκε για γνωμοδότηση στα συναρμόδια όργανα της ΕΕ (Συμβούλιο, Ευρωκοινοβούλιο, ΟΚΕ), υπογραμμίζεται ότι μόνο τα άτομα που είναι ανίκανα να εργαστούν (ανάπηροι) θα μπορούν να λαμβάνουν συντάξεις πριν φτάσουν στο ανώτερο ηλικιακό όριο.

Συγκεκριμένα, στην Εκθεση αναφέρεται: «Είναι σημαντικό πριν από τη συνήθη ηλικία συνταξιοδότησης ή πριν από τη συμπλήρωση του αριθμού των ετών εργασίας που απαιτούνται, να καταβάλλονται συντάξεις μόνο στα άτομα εκείνα που είναι ανίκανα να εργαστούν ή που αποδέχονται την αναλογική μείωση της σύνταξής τους».

Με δεδομένο ότι και σήμερα στη χώρα μας, για ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων δίνεται η δυνατότητα πρόωρης συνταξιοδότησης αλλά με αναλογική μείωση της σύνταξης, προκύπτει ότι η Κομισιόν βάζει στο στόχαστρο τις πλήρεις συντάξεις που αποδίδονται σε ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων όπως αυτών στα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα (ΒΑΕ), στις μητέρες, αλλά και άλλα ταμεία, στα οποία οι εργαζόμενοι έχουν κατακτήσει συντάξεις νωρίτερα από το ανώτερο όριο των 65 χρόνων.

Αλλωστε στο ίδιο το κείμενο σημειώνεται ότι ήδη «οι κυριότεροι τρόποι πρώιμης εξόδου από την αγορά εργασίας - ιδίως πρόωρη συνταξιοδότηση, τα επιδόματα ανεργίας και τα επιδόματα αναπηρίας - αποτελούν αντικείμενο κριτικής επανεξέτασης στα περισσότερα κράτη - μέλη». Στα παραπάνω προστίθεται ότι ήδη σε κράτη - μέλη επεκτείνεται η ηλικία συνταξιοδότησης μέσα από συνταξιοδοτικές προσαυξήσεις που δίνονται σε εργαζόμενους που παραμένουν στην εργασία και πέραν των ανώτερων ηλικιακών ορίων. Σημειώνεται ότι ανάλογο μέτρο περιλαμβάνει ο τελευταίος αντιασφαλιστικός νόμος (3029) του ΠΑΣΟΚ που ψήφισε το 2002 και προβλέπει την «παραμονή» στην εργασία μέχρι τα 67 χρόνια. Επιπλέον, γίνεται μνεία στο μοντέλο της μεικτής συνταξιοδότησης, όταν κάποιος παίρνει μέρος μόνο της σύνταξής του - αν και έχει τις προϋποθέσεις - και συνεχίζει να δουλεύει σε καθεστώς μερικής απασχόλησης.

Σε κάθε περίπτωση - όπως σημειώνει η Κομισιόν - «σε πολλά κράτη - μέλη υπάρχουν μεγάλα περιθώρια για μεταρρυθμίσεις»! Και δεν κρύβει ότι από τις μέχρι τώρα ανατροπές στα 15 κράτη - μέλη της ΕΕ προέκυψε «σημαντική πρόοδος όσον αφορά την αναχαίτιση των ανοδικών τάσεων που παρουσίαζαν οι δημόσιες δαπάνες για τις συντάξεις». Με δυο λόγια, προκλητικά το επιτελείο της ΕΕ επιχαίρει γιατί τα κράτη δίνουν λιγότερους πόρους για τις συντάξεις.

Είναι, μάλιστα, χαρακτηριστικό και μια άλλη πλευρά από την οποία η ΕΕ βλέπει αναγκαία την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, αλλά και την επέκταση της ιδιωτικής ασφάλισης. Οπως αναφέρεται, «ορισμένες μεταρρυθμίσεις αναμένεται να έχουν ως αποτέλεσμα σημαντικές μειώσεις στα ποσοστά αντικατάστασης των εκ του νόμου προβλεπόμενων συνταξιοδοτικών συστημάτων, οι οποίες (σ.σ. μειώσεις) θα μπορούσαν να προκαλέσουν μεγάλα προβλήματα επάρκειας στο μέλλον εάν τα κράτη - μέλη δεν αντιδράσουν ενθαρρύνοντας τους εργαζόμενους να συνταξιοδοτούνται αργότερα και προσφέροντας ευκολότερη πρόσβαση στα συστήματα συμπληρωματικής σύνταξης» (βλέπε ιδιωτικής ασφάλισης).

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Οτι επειδή η ΕΕ θα μειώσει τις συντάξεις και αυτές δε θα επαρκούν να συντηρήσουν ένα ανεκτό επίπεδο διαβίωσης στα γηρατειά, γι' αυτό οι ηλικιωμένοι θα πρέπει να μένουν μεγαλύτερο διάστημα στην παραγωγή ή κατά τη διάρκεια της εργασίας τους να έχουν και πρόσθετη ιδιωτική ασφάλιση, που θα συμπληρώνει την ανεπαρκή πλέον δημόσια σύνταξη.

Ειδικά για την ιδιωτική ασφάλιση, η Εκθεση υπογραμμίζει ότι «εξετάζεται ο ρόλος της διαχείρισης των συνταξιοδοτικών ταμείων από τον ιδιωτικό τομέα» και πως «τα περισσότερα κράτη - μέλη θεωρούν ότι τα ιδιωτικά ταμεία, επαγγελματικής ή ατομικής ασφάλισης, θα διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στο μέλλον...»! Με δυο λόγια, οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών ήδη πρωταγωνιστούν σε αυτή την κατεύθυνση και πριμοδοτούν την ιδιωτική ασφάλιση. Αλλά, όπως σημειώνεται, για να προχωρήσουν τα σχέδια αυτά απαιτείται και η ανάλογη προπαγάνδα, «η ενημέρωση είναι επίσης ζωτικής σημασίας» και όχι μόνο. Χρειάζεται «διευκρίνιση των σχέσεων ιδιωτικής ασφάλισης και δημοσίων οικονομικών, ιδίως μέσω της φορολογικής αντιμετώπισης των ιδιωτικών συστημάτων...». Πρόσθετες λοιπόν φοροαπαλλαγές στις εταιρίες ιδιωτικής ασφάλισης, για να διευκολυνθεί το έργο τους.