«Κλειστή» και πάλι βρήκαν χτες την πόρτα του πρωθυπουργικού μεγάρου οι εικαστικοί δημιουργοί. Οι επίμονες προσπάθειες του ΔΣ του ΕΕΤΕ, για συνάντηση με τον πρωθυπουργό, δεν είχαν ανταπόκριση. Ο φορέας των 4.500 εικαστικών καλλιτεχνών βρίσκεται σε οικονομικό αδιέξοδο και είναι ανίσχυρος πλέον να αντιμετωπίσει τις στοιχειώδεις λειτουργικές ανάγκες του, αφού η ηγεσία του ΥΠΠΟ δεν τηρεί τις υποχρεώσεις και υποσχέσεις που έδωσε στο ΔΣ του ΕΕΤΕ. Υποσχέσεις που αφορούσαν στον πολύπαθο κλάδο των εικαστικών και που μέχρι σήμερα έχουν γίνει επανειλημμένα αντικείμενο ανεκπλήρωτων κυβερνητικών «δεσμεύσεων».

Οπως ανέφερε σε χτεσινή συνέντευξη ο πρόεδρος του ΕΕΤΕ, Μιχάλης Παπαδάκης, «η δωδεκάμηνη πολιτική του ΥΠΠΟ εξακολουθεί να βαδίζει στα βήματα της προηγούμενης ηγεσίας. Το κονδύλι του τακτικού προϋπολογισμού είναι ξανά 180.000 ευρώ, ενώ είχαμε συμφωνήσει για 360.000 ευρώ, το κατώτερο δηλαδή όριο των ανελαστικών μας δαπανών. Ολο το 2004 δε μας δόθηκε ούτε ένα ευρώ για την κάλυψη του ελλείμματος του τακτικού προϋπολογισμού. Οι 60.000 ευρώ, που πήραμε αυτό το μήνα από ειδικούς λογαριασμούς, είναι τα χρήματα που είχε υπογράψει ο Ευάγ. Βενιζέλος, το Νοέμβριο του 2003».

Ομως, δεν είναι μόνον οικονομικά τα προβλήματα του ΕΕΤΕ. Οι εικαστικοί παραμένουν ανασφάλιστοι, ενώ το συνταξιοδοτικό τους πρόβλημα χρονίζει. «Απουσιάζει η νομοθετική ρύθμιση για την καθολική λύση του ασφαλιστικού - συνταξιοδοτικού, όπου προβλέπονται οι προϋποθέσεις και οι πόροι, στη βάση τριμερούς χρηματοδότησης». Ο νόμος, σύμφωνα με τον οποίο το 1% του προϋπολογισμού των Δημοσίων Κτιρίων θα διατίθεται για την καλλιτεχνική διακόσμηση, ψηφίστηκε το 1997 και η υπουργική απόφαση για τη λειτουργία το 2001, αλλά μέχρι σήμερα δεν έχει εφαρμοστεί.

«Η ενίσχυση της "Σύγχρονης Καλλιτεχνικής Δημιουργίας" που διακηρύσσει ο πρωθυπουργός, "χωρίς αποκλεισμούς και προσωπικές επιλογές", ξεμένουν χωρίς περιεχόμενο, όταν δεν ενισχύονται οι συλλογικοί φορείς και οι θεσμοί τους». «Οι ανησυχίες μας ενισχύονται», κατέληξε ο Μ. Παπαδάκης, «όταν ακούμε τον Π. Τατούλη να προτρέπει κρατικούς πολιτιστικούς φορείς να στραφούν στις χορηγίες. Μήπως αυτές οι δηλώσεις εκφράζουν κάποια πρόθεση της κυβέρνησης να εκποιήσει πολιτιστικές δραστηριότητες σε ιδιώτες; Να "μετακυλίσει", δηλαδή, ένα μέρος των οικονομικών υποχρεώσεων του κράτους σε ιδιώτες, με ανταλλάγματα, που οπωσδήποτε θα έχουν ολέθριες συνέπειες για την τέχνη και τους δημιουργούς της;».