Υπάρχουν στιγμές που χάνεις την αίσθηση του χρόνου και τσιμπιέσαι για να δεις αν ονειρεύεσαι. Κάτι τέτοιο συνέβη στην τετραήμερη με κατ' ουσία συνοπτικές διαδικασίες συζήτηση στη Βουλή των Ελλήνων για την επικύρωση του λεγόμενου ευρωσυντάγματος. Ακούγοντας τους ομιλητές αναρωτιόσουν εάν βρισκόσουν εν έτει 2005 Απρίλη μήνα ή 1992 Ιούλη μήνα. Πλείστα ίδια πρόσωπα, πολιτικό προσωπικό του συστήματος, φλυαρούσαν για τα προτερήματα ενός ευρωσυντάγματος που κατ' ουσίαν αγνοούν. Το 1992 στη συζήτηση για την επικύρωση της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ενωσης οι ίδιοι φλυαρούσαν για τα προτερήματά της, για να ομολογήσουν ξεδιάντροπα μετά από λίγους μήνες ότι στην πραγματικότητα δε γνώριζαν τι ψήφιζαν...

Τότε το μόνο κόμμα που αρνήθηκε τη Συνθήκη, το ΚΚΕ, είχε την προνοητικότητα να την εκδώσει προς γνώση των Ελλήνων. Φαίνεται όμως ότι οι «παλαμακιστές» της Βουλής ήταν τόσο πεπεισμένοι στην ωφελιμότητά της, ώστε ...θεώρησαν περιττό να τη διαβάσουν. Απλά έπραξαν εκείνο για το οποίο θεωρούν πως είναι ταγμένοι, δηλαδή εψήφισαν ΝΑΙ κατόπιν εντολών. Εάν όμως η Συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ενωσης ερχόταν να ρίξει τις πρώτες βάσεις θεσμοθέτησης της παλιάς ΕΟΚ σε ανώτερο οικονομικό, πολιτικό, διακρατικό επίπεδο, το τωρινό λεγόμενο ευρωσύνταγμα ήρθε για να στεριώσει αυτές τις βάσεις σε συνταγματικό υπερεθνικό επίπεδο. Δηλαδή, έρχεται για να υποχρεώσει σε υποταγή τα εθνικά συντάγματα στο όνομα του ανεξέλεγκτου ιερατείου των Βρυξελλών. Το έδαφος προετοιμάστηκε με μια σειρά αποφάσεων συνόδων κορυφής, για διάφορα ζητήματα. Τώρα όλα αυτά μαζί με τα καινούρια έρχονται να ρυθμίσουν το σύνολο των κοινωνικών σχέσεων, ακόμη και στο επίπεδο της καθημερινής συμπεριφοράς του πολίτη. Δηλαδή, από το αρχικό επίπεδο των γενικών πολιτικών, οικονομικών και στρατηγικών κατευθύνσεων υπεισέρχεται ακόμη και στις διαπροσωπικές σχέσεις. Γίνεται ευνόητο ότι προσπαθεί να ελέγξει τις κοινωνίες των εθνικών κρατών με ένα ανώτερο αστυνομικό σύστημα νομότυπων συμπλεγμάτων, παρακολούθησης και κατάδοσης. Αυτό σημαίνει ότι η λεγόμενη αστική δημοκρατία που έχουμε, ο λεγόμενος αστικός φιλελευθερισμός με τις φιλελεύθερες δημοκρατικές καντρίλιες, πάνε περίπατο... Δείγμα αυτής της ολοκληρωτικής ενσωμάτωσης στο διεθνές θεσμοθετημένο ιμπεριαλιστικό σύστημα της υπαρκτής Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι κι η προγενέστερη απαγόρευση άσκησης επαγγέλματος από τους βουλευτές, ώστε να γίνουν πλήρως υποταγμένοι υπάλληλοι του καθεστώτος. Η μεγάλη Γαλλική Επανάσταση του 1789 με τη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη κι αργότερα η μεγάλη Αμερικανική Επανάσταση με τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας έστειλαν το επαναστατικό μήνυμα προόδου στην ανθρωπότητα για το τέλος του μεσσιανικού σκοταδισμού και την έλευση της ελεύθερης έρευνας. Ηταν το μεσουράνημα του αστικού συστήματος οργάνωσης της κοινωνίας. Από τις αρχές του εικοστού αιώνα και μέχρι σήμερα η αστική δημοκρατία, ο αστικός φιλελευθερισμός μετεξελίχθηκε σε ένα τυραννικό οικονομικό πολιτικό σύστημα που κυριαρχείται από τον πόλεμο την πείνα και το φόβο. Στο βωμό αυτού του τυμπανιαίου πτώματος θυσιάζεται ο ανθός κάθε γενιάς, κορίτσια κι αγόρια.

Μια νέα επαναστατική σπίθα εδραιώνεται όλο και περισσότερο στη σκέψη του ανθρώπου πέρα από προκαταλήψεις. Είναι η επαναστατική σπίθα που άναψε τον Οχτώβρη του 1917 με τη μεγάλη Ρωσική Σοσιαλιστική Επανάσταση, με τη Διακήρυξη της αυτο-οργάνωσης και αυτοδιοίκησης της κοινωνίας με τα εργατο-αγροτικά συμβούλια, τα Σοβιέτ. Οσο κι αν η εβδομηντάχρονη δύσκολη πορεία της, η απομόνωσή της και τα εγκληματικά λάθη της την οδήγησαν στην ανατροπή και τη διάλυση, η ιστορική παρακαταθήκη της παραμένει ως δείγμα της υποχρεωτικής πορείας του ανθρώπου προς την αέναη δικαίωσή του.