Σ' αυτήν την περίεργη ιστορία, που δημοσιοποιήθηκε στις 12 Απρίλη από τον επικεφαλής επιδημιολόγων της ΠΟΥ, Κλάους Στορ, διαπιστώνεται πως υπάρχουν περισσότεροι, από τους προβαλλόμενους, «πρωταγωνιστές»:

• Κάποιοι εμφανείς, όπως η Ενωση Αμερικανών Παθολόγων (CAP) και η «Meridian Bioscience», που αγόρασε το 2000 από την πρώτη τα δείγματα των επικίνδυνων ιών Η2Ν2.
• Αλλοι λιγότερο φανεροί, όπως οι εταιρίες ενός ανθρώπου του περιβάλλοντος Τζ. Ου. Μπους, του Νίκολας Σέραφι, (επικεφαλής του λόμπι εταιριών διαγνωστικού ιατρικού ελέγχου, συμβούλου του υπουργείου Υγείας των ΗΠΑ και προέδρου των δύο διαγνωστικών εταιριών «Seracon Diagnostics» και «Proficiency Testing Services», που ανέλαβαν τη συσκευασία και αποστολή των «μολυσμένων» διαγνωστικών συνέργων)...
• Αλλοι ενδιάμεσοι Αμερικανοί αξιωματούχοι ή μεγαλοστελέχη εταιριών... - με απώτερα σκοτεινά κίνητρα (π.χ. κέρδος από πωλήσεις αντιικών φαρμάκων, εμβολίων, διαγνωστικών εργαλείων ή και από «παράπλευρες απώλειες», όπως η οικονομικο-πολιτική εξασθένιση ή και ανατροπή «ανεπιθύμητων», για πολιτικούς λόγους, κυβερνήσεων κάποιων χωρών)...
• Αφηρημένοι εργαζόμενοι βιολογικού εργαστηρίου στο Βανκούβερ του Καναδά και άξιοι Καναδοί επιστήμονες, που επέμεναν να διενεργήσουν λεπτομερείς ελέγχους, μέχρις ότου εντοπίσουν τη ρίζα του «κακού», στα διαγνωστικά σύνεργα της «Μeridian Βioscience», που προβάλλεται ως ο βασικός υπεύθυνος, δίχως να είναι ο μόνος...
• Το Τμήμα Επιδημιών Γρίπης της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας με επικεφαλής τον δρα Κλάους Στορ, που ανέλαβε αφενός την επιμέλεια της έγκαιρης ειδοποίησης των ενεχόμενων βιολογικών εργαστηρίων σε 18 χώρες της υφηλίου, αλλά που προτίμησε, τουλάχιστον τις πρώτες μέρες, να συγκαλύψει τις ευθύνες των εταιριών που πρωταγωνίστησαν στην υπόθεση.
• Φαρμακευτικές εταιρίες παραγωγής αντιγριπικών φαρμάκων όπως η «Roche», που παράγει το αντιικό φάρμακο TAMIFLU και είδε τα κέρδη της να εκτοξεύονται στα ύψη (350.000.000 ελβετικά φράγκα το 2004 και προβλεπόμενο, ρεαλιστικό, διπλασιασμό των κερδών ως το τέλος του 2005), αφού οι κυβερνήσεις όλο και περισσότερων χωρών παραγγέλνουν το συγκεκριμένο φάρμακο ως ασπίδα θωράκισης των ευπαθών πληθυσμιακών τους ομάδων...

Πώς, λοιπόν, να πιστέψει κανείς σήμερα σε «αθώα λάθη» και «τυχαίες παραλείψεις»;

Πώς να εμπιστευτεί στα επιχειρηματικά μεγαθήρια τη δημόσια ασφάλεια και την υγεία των λαών; Ειδικά του αμερικανικού που, από τη δεκαετία του '80 και έπειτα, βλέπει την τύχη του (όσον αφορά στη φύλαξη, μεταφορά και πειραματική χρήση παθογόνων μικροοργανισμών) να έχει αφεθεί σχεδόν εξ ολοκλήρου στα χέρια μεγάλων εταιριών, με καλές γνωριμίες στο Λευκό Οίκο και στο Καπιτώλιο, ή στα δεκάδες εργαστήρια βιολογικών όπλων των Ενόπλων Δυνάμεων;