Το Κοινοβούλιο της Γερμανίας, σύμφωνα με το γνωστό και μη εξαιρετέο κ. Γκίντερ Γκρας, είναι μια θυγατρική του χρηματιστηρίου. Μια θυγατρική, η οποία εξαρτάται από πανίσχυρους επιχειρηματικούς ομίλους, τράπεζες και επιχειρήσεις, οι οποίες, όπως δήλωσε, «δεν ελέγχονται δημοκρατικά». Αναρωτιέται κανείς, πώς είναι δυνατόν, μέσα σε μια μόνον φράση, να χώρεσε τόση πολλή ανοησία. Η σωστή διαπίστωση, ότι «το γερμανικό Κοινοβούλιο είναι θυγατρική του χρηματιστηρίου», ακυρώνεται μέσα στην ίδια πρόταση και από τον ίδιο τον άνθρωπο, ο οποίος αποφαίνεται: «οι τράπεζες δεν ελέγχονται δημοκρατικά»!

Υπάρχει περίπτωση στον καπιταλισμό, κ. Γκρας, «οι επιχειρηματικοί όμιλοι», «οι τράπεζες» και «οι επιχειρήσεις», να ελεγχθούν δημοκρατικά; Ποιον κοροϊδεύεις, αφήνοντας τάχα την υποψία, πως το γερμανικό καπιταλιστικό Κοινοβούλιο, θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο από αυτό που είναι, από μια θυγατρική των παραπάνω συμφερόντων; Αλλά, μήπως και η δεύτερη κορόνα σου, κ. Γκρας, αυτή που αφορά στο δημοψήφισμα στη Γαλλία, για το «ευρωσύνταγμα», δεν είναι της ίδιας ποιότητας; Το ευρωπαϊκό καπιταλιστικό Κοινοβούλιο, θα είναι διαφορετικό, από αυτό της πατρίδας σου; Δεν ελέγχεται, και δε θα ελέγχεται, από «επιχειρηματικούς ομίλους, τράπεζες και επιχειρήσεις»; Μια μεγαλογραφία του γερμανικού δε θα είναι;

«Μην υποκύψετε στο λαϊκιστικό «όχι», παρακαλούν τους Γάλλους ψηφοφόρους, τα γερμανικά φερέφωνα. Τα φερέφωνα, που στα δικά τους εσωτερικά ζητήματα, και για δικά τους στενά συμφέροντα, εκλογές κλπ., δε διστάζουν να πάρουν αντίθετες -θεωρητικά- θέσεις. Στα «γενικά» όμως ζητήματα, αυτά που αφορούν τον ευρύτερο κόσμο που ζούμε. Στα πραγματικά ταξικά ζητήματα, δηλαδή, οι αστοί διανοούμενοι γίνονται ένα και γίνονται αποκαλυπτικοί. Και ξεδιάντροποι!

«Η Ευρώπη δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς τη Γαλλία! Μια άρνηση στο ευρωπαϊκό σύνταγμα είναι μια προδοσία! Το χρωστάμε στα εκατομμύρια των πολέμων μας και των δικτατοριών μας»! Αυτά λένε οι Γερμανοί διανοούμενοι, προς τους Γάλλους συναδέλφους τους, και για όποιον άλλον, παρεμπιπτόντως, πρέπει να ακούσει! Κουβέντες «υψηλής» αισθητικής. Μακριά από κάθε «λαϊκιστικό» στοιχείο! Να πούμε ντροπή; Δεν έχει νόημα.

Στη Γερμανία, για την ιστορία, την επικύρωση του ευρωπαϊκού συντάγματος θα την κάνει η Ομοσπονδιακή Βουλή! Κουβέντα ο Γκρας και οι φίλοι του Γερμανοί διανοούμενοι. Τα δημοψηφίσματα δεν έχουν νόημα, γι' αυτούς. Την εθνική κυριαρχία μπορεί να τη μεταπωλούν οι «λαϊκοί» αντιπρόσωποι. Οι καπιταλιστικές αποφάσεις πρέπει να παίρνονται με καπιταλιστικό τρόπο. Αλλά, μήπως, όλα τα παραπάνω, έχουν νόημα για τους δικούς μας διανοούμενους; Είδατε, ακούσατε κανέναν απ' όλους αυτούς τους γνωστούς, «σκεπτόμενους» ανθρώπους, τους πρυτάνεις, τους ακαδημαϊκούς, τους συγγραφείς, τους επιστήμονες, να παίρνουν θέση; Μια απέραντη βουβαμάρα. Ενα νεκρό τοπίο. Μια απέραντη Σαχάρα η ελληνική διανόηση. Πνεύματα, που θα 'πρεπε να ήταν ελεύθερα, έχουν βάλει την ουρά στα σκέλια τους. Είτε από φόβο είτε από συμφέρον.

Merde, λοιπόν!