Τη βδομαδα που πέρασε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο άνοιξε το δρόμο για τον οριστικό ενταφιασμό του σταθερού ημερήσιου εργάσιμου χρόνου με την απόφασή του υπέρ της «Εκθεσης Σέρκας». Και αυτό γιατί ο ορισμός που έδωσε στον εργάσιμο χρόνο και η διάσπαση του σε δυό μέρη δίνει στην εργοδοσία τη δυνατότητα της παράτασής του πέραν του 8ωρου χωρίς πληρωμή.

Η απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου εισάγει για πρώτη φορά τη διάκριση της εφημερίας σε «ενεργό» και «ανενεργό» περίοδο. Η έννοια της εφημερίας δεν αφορά μόνο τα ιατρικά επαγγέλματα, αλλά το σύνολο των εργαζομένων στο ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Το κεφάλαιο «καιγόταν» να σπάσει την εφημερία σε δυο μέρη («ενεργό» και «ανενεργό») ώστε να μπορεί ανά πάσα στιγμή και να διευρύνει τον ημερήσιο χρόνο εργασίας και να μην πληρώνει το χρόνο που το ίδιο θεωρεί «ανενεργό» περίοδο. Αυτό επιτυγχάνεται με την οδηγία που προκύπτει μέσα από την έκθεση Σέρκας.

Αυτή την πλέον αντιδραστική για την εργατική τάξη ρύθμιση, ψήφισαν τ'άλλα ελληνικά κόμματα, συμβάλλοντας στην ενίσχυση του αντεργατικού οπλοστασίου του κεφαλαίου. Οπως φαίνεται και στους πίνακες, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ έβαλαν ανοιχτά πλάτη ώστε να περάσει η τροπολογία για το διαχωρισμό της εφημερίας σε «ενεργό» και «ανενεργό» περίοδο. Ψηφίζοντας το 1ο μέρος της τροπολογίας 10, ουσιαστικά αναγνωρίζουν τη διάκριση της εφημερίας σε δυο μέρη. Το γεγονός ότι η συγκεκριμένη τροπολογία χαρακτηρίζει «εργάσιμο χρόνο» και τα δυο «κομμάτια» της εφημερίας, μικρή σημασία έχει. Στο δεύτερο μέρος της ίδιας τροπολογίας η παραπάνω θέση αναιρείται, αφού αναγνωρίζεται στον εργοδότη το δικαίωμα κατά βούληση να χαρακτηρίζει την «ανενεργό» περίοδο σαν μη εργάσιμο χρόνο και άρα να μην την πληρώνει.

Το κεφάλαιο πέτυχε το στόχο του! Εσπασε την εφημερία στα δυο με τη σύμφωνη γνώμη 381 ευρωβουλευτών, ανάμεσά τους και εκείνων του ΣΥΝ, του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Το γεγονός ότι οι ευρωβουλευτές των δυο πρώτων καταψήφισαν το δεύτερο μέρος της τροπολογίας (το οποίο τελικά εγκρίθηκε με τις ψήφους 334 ευρωβουλευτών) δεν μπορεί να ξεπλύνει τη συνεργία τους στο «σπάσιμο» της εφημερίας και άρα στην υπονόμευση του σταθερού εργάσιμου χρόνου.

Βαρύτατες είναι οι ευθύνες της ΝΔ, που και στο συγκεκριμένο ζήτημα στάθηκε απόλυτα συνεπής στις δεσμεύσεις απέναντι στο μεγάλο κεφάλαιο, ψηφίζοντας και τα δυο μέρη της τροπολογίας. Είναι άλλωστε αυτή που σαν κυβέρνηση θα κληθεί να ενσωματώσει την αντιδραστική - αντεργατική οδηγία στην εθνική νομοθεσία, αμέσως μετά την τελική της έγκριση.

Το ΚΚΕ αρνήθηκε να συμμετάσχει σε οποιαδήποτε συζήτηση και ψηφοφορία για άμεσο ή έμμεσο διαχωρισμό του χρόνου εργασίας σε «ενεργό» και «ανενεργό».