Με δυο λόγια, πίσω από τα «φινλανδικά μοντέλα» και τα «αυτονομημένα σχολεία», κρύβεται η επιδίωξη της πλήρους υποταγής της εκπαίδευσης στη λογική της αγοράς. Της αντικατάστασης της όποιας σημερινής μόρφωσης από τις τρέχουσες «επιδεξιότητες» - ανάγκες των επιχειρήσεων και της απαλλαγής του κράτους από μεγάλο - τουλάχιστον - μέρος του κόστους της Παιδείας. Αλλωστε, δεν είναι καθόλου τυχαίο πως το βασικό κριτήριό τους είναι η «αποτελεσματικότητα» του σχολείου. Αποτελεσματικό, όμως, για ποιους, τις μεγάλες επιχειρήσεις και την πλουτοκρατία ή τους εργαζόμενους και το λαό;

Θα συμφωνήσουμε, βέβαια, μαζί τους, για πολλά απ' όσα καταλογίζουν στο σημερινό σχολείο, το οποίο - στο κάτω κάτω της γραφής - είναι δικό τους δημιούργημα. Αλλωστε, οι κομμουνιστές λένε, τόσο αυτά, όσο και άλλα, πολύ σοβαρότερα και περισσότερα, πολλά χρόνια τώρα και αγωνίζονται για ριζικές αλλαγές στην εκπαίδευση. Ξέρουμε καλά, όμως, ότι κάθε κοινωνία έχει το δικό της σχολείο. Δε γίνεται διαφορετικά. Γι' αυτό και καλούμε τους εργαζόμενους, απ' τη μια να αποκρούσουν την αντιλαϊκή επιχείρηση επιβολής του σχολείου της «αγοράς» και, από την άλλη, να παλέψουν για ενιαία, αποκλειστικά δημόσια και πραγματικά δωρεάν Παιδεία στην υπηρεσία του λαού, σε μια Ελλάδα της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας. Αυτή είναι η μοναδική και προς όφελος του λαού σήμερα διέξοδος.