Μια εικόνα της μεταχείρισης των προσφύγων από το ελληνικό κράτος, μπορεί να εισπράξει κανείς με επίσκεψη στα κατά τόπους Τμήματα Αλλοδαπών, όπου οι άνθρωποι αυτοί απευθύνονται για να καταθέσουν αιτήσεις, ή να ανανεώσουν (όσοι λιγοστοί έχουν αποκτήσει) τα χαρτιά που τους επιτρέπουν την προσωρινή παραμονή τους στη χώρα. Ο αυταρχισμός και η κακομεταχείριση (με εξύβριση, ακόμα και χρήση βίας) θεωρείται πλέον ...καθημερινότητα. Ακόμα μία εικόνα της κρατικής αναλγησίας, είναι αποτυπωμένη στα λιμάνια, στις παραθαλάσσιες περιοχές και νησιά, στους εκεί χώρους ή καταυλισμούς, όπου «φιλοξενούνται» οι δεκάδες αλλοδαποί που καθημερινά μπαίνουν στη χώρα μας αναζητώντας προστασία, αλλά και στα Κέντρα Προσωρινής Υποδοχής (ΚΠΥ) προσφύγων.

Σημεία, όπου τις περισσότερες φορές δεν υπάρχουν κατάλληλες υποδομές υγιεινής και ασφάλειας, και όπου στοιβάζονται συχνά πολύ περισσότερα άτομα από όσα προβλέπεται από τη χωρητικότητα των κτιρίων. Εξάλλου, τα οκτώ ΚΠΥ, που σήμερα λειτουργούν στη χώρα μας, χωράνε συνολικά 1.180 άτομα, όταν μόνο το πρώτο τετράμηνο του 2005 κατατέθηκαν 3.487 αιτήσεις για άσυλο. Και να σκεφτεί κανείς πως η Σύμβαση της Γενεύης έχει προσδιορίσει, από το 1951, ότι ένα κράτος που υποδέχεται αιτούντες άσυλο πρέπει να διασφαλίζει σ' αυτούς σίτιση, στέγαση, ενδυμασία, προστασία από ασθένειες κτλ.

Μετά τη Σύνοδο του Τάμπερε, που το 1999 δρομολόγησε την «πολιτική των κλειστών συνόρων», στη Σύνοδο Κορυφής των ηγετών των κρατών - μελών της ΕΕ τον Ιούνη του 2003, επί Ελληνικής Προεδρίας μάλιστα, προχώρησε η πρόταση δημιουργίας ειδικών χώρων σε Μάλτα και Κύπρο, όπου θα συγκεντρώνονται οι αλλοδαποί που μπαίνουν σε χώρες της ΕΕ. Σκοπός, η ελεγχόμενη ροή προσφύγων και μεταναστών, σύμφωνα με τις ανάγκες του κεφαλαίου. Ουσιαστικά, οι ...πύλες της δήθεν δημοκρατικής Ευρώπης, που υποτίθεται ότι προστατεύει τα ανθρώπινα δικαιώματα, θα ανοίγουν αφού λαμβάνονται υπόψιν οι ανάγκες των επιχειρήσεων σε εργατικά χέρια (όχι μόνο ποσοτικά, αλλά και ποιοτικά, ως προς τις ειδικότητες που χρειάζεται η εργοδοσία). Και όταν ανοίγουν, οι αλλοδαποί εργάτες χρησιμοποιούνται (όπως συμβαίνει, ήδη, άλλωστε) ως σχεδόν τζάμπα εργατική δύναμη, χρησιμοποιούνται ακόμη για να διασπούν την εργατική τάξη και για εντείνουν την εκμετάλλευση, να φτηναίνουν συνολικά την τιμή της εργατικής δύναμης, μέσα από εκβιασμούς, με αποπροσανατολιστικά επιχειρήματα για τις αιτίες της ανεργίας, τις οποίες επικεντρώνουν στους αλλοδαπούς εργάτες και όχι στον καπιταλισμό, κτλ.

Τα χρόνια που ακολούθησαν τη Σύνοδο της Χαλκιδικής, στο πλαίσιο της δημιουργίας κοινής μεταναστευτικής πολιτικής και κοινής πολιτικής ασύλου, στην ΕΕ αποφασίστηκαν, μεταξύ άλλων, τα εξής:

• Ιδρυση Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαχείρισης Συνόρων. Με βασικές αρμοδιότητες το συντονισμό του ελέγχου των κοινοτικών συνόρων, το συντονισμό των ομαδικών απελάσεων πολιτικών προσφύγων και οικονομικών μεταναστών.
• Δημιουργία του σώματος των Αξιωματικών Συνδέσμων Μετανάστευσης (ΑΣΜ): Σχετική εισήγηση, μάλιστα, είχε καταθέσει από το 2002 η ελληνική κυβέρνηση, στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Σεβίλλης. Τα καθήκοντα των ΑΣΜ είναι η καταπολέμηση της λαθρομετανάστευσης, η συμβολή στη διαχείριση της νόμιμης μετανάστευσης και άλλα.

«Γίνεται μια προσπάθεια "φρουριοποίησης" της Ευρωπαϊκής Ενωσης, των κρατών - μελών της», σημειώνει στο «Ρ» ο Χρήστος Καράτσαλος, μέλος της «Δημοκρατικής Συσπείρωσης για τις Λαϊκές Ελευθερίες και την Αλληλεγγύη». Τονίζοντας πως η αντιμετώπιση των προσφύγων προβληματίζει ιδιαίτερα τη «Δημοκρατική Συσπείρωση», επισημαίνει: «Μία σειρά από στοιχεία που παλιότερα αποτελούσαν αιτία για χορήγηση ασύλου, δε γίνονται πλέον δεκτά. Οπως το αν στη χώρα από την οποία φτάνει κάποιος διεξάγονται πολεμικές συγκρούσεις».

«Συχνά οι πρόσφυγες παραπλανώνται στις σχετικές υπηρεσίες και δεν καταθέτουν αιτήσεις. Οταν άλλοι που έχουν ζητήσει άσυλο εδώ και χρόνια δε βρίσκουν προστασία ή απελαύνονται, αυτός ο κόσμος που είναι κυνηγημένος δεν υποβάλει αιτήσεις, φοβάται».

Πέρα από τα «στρατόπεδα συγκέντρωσης» που ετοιμάζει η ΕΕ, ακόμα και στην Ελλάδα, πολλοί αιτούντες άσυλο στέλνονται σε χώρους προσωρινής διαμονής, από όπου φεύγουν προς απέλαση. Η απάντηση του υπουργού Δημόσιας Τάξης, σε σχετικά ερωτήματα της «Δημοκρατικής Συσπείρωσης», ήταν πως η αρμοδιότητα ανήκει στο υπουργείο Εσωτερικών, και η αστυνομία, απλά, υλοποιεί τις αποφάσεις. «Κάνουν τους πρόσφυγες "μπαλάκι"».