Οι αποφάσεις που ανακοίνωσε ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων στα μέσα της προηγούμενης βδομάδας, και που κωδικοποιημένα ανακοινώθηκαν ως αποσύνδεση των επιδοτήσεων από την παραγωγή, αποτελούν μια άμεση προσπάθεια κυβέρνησης και ΕΕ να αποσυνδέσουν τον αγρότη από τη γη του. Βέβαια, δεν ήταν κεραυνός σε καθαρό ουρανό. Η όλο και μεγαλύτερη υπονόμευση της αγροτικής οικονομίας και της θέσεις των αγροτών, αποτελούν δεδομένη επιλογή και ένας από τους ακρογωνιαίους λίθους των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και των αλλαγών συνολικά στο σύγχρονο καταμερισμό εργασίας, με αποκλειστικό γνώμονα τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και των πολυεθνικών.

Τα ζητήματα αυτά, αλλά και οι προτάσεις του ΚΚΕ για διέξοδο από αυτή την κατάσταση, αποτέλεσαν το κύριο αντικείμενο εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε την Τρίτη στη Λάρισα, με πρωτοβουλία της Επιτροπής Περιοχής Θεσσαλίας του Κόμματος. Τις θέσεις των κομμουνιστών παρουσίασε ο Γ. Νταφούλης, μέλος του Γραφείου της Επιτροπής Περιοχής, ο οποίος σημείωσε το χρέος και το καθήκον των κομμουνιστών να δράσουν ώστε να γίνει η πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ, «κτήμα» της μικρομεσαίας αγροτιάς για να την επιβάλει με τον αγώνα της, σε συντονισμό δράσης με τους εργαζόμενους και τ' άλλα λαϊκά στρώματα.

Οπως τόνισε στην εισήγησή του «η κατάσταση στον αγροτικό τομέα οξύνεται συνεχώς τα τελευταία χρόνια κι αυτό γιατί επιταχύνονται οι ρυθμοί συγκέντρωσης της γης και παραγωγής σε λίγα χέρια, καθώς προχωρά με γρήγορους ρυθμούς η καπιταλιστικοποίηση της αγροτικής οικονομίας». Και πρόσθεσε πως «αυτή τη στρατηγική επιλογή εξυπηρετούσαν οι πολιτικές των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, όλα τα προηγούμενα χρόνια, όπως και η πολιτική της ΝΔ, τόσο ως αντιπολίτευση όσο και ως κυβέρνηση.

Στα πλαίσια των συμφωνιών, των νόμων, και των διαφόρων κανονισμών και ντιρεκτίβων της ΕΕ και του ΠΟΕ, από κοινού συμφωνούσαν στους περιορισμούς, στις ποσοστώσεις και τα πρόστιμα συνυπευθυνότητας, στις εξευτελιστικές τιμές και στη μείωση των επιδοτήσεων, στην "απελευθέρωση των αγορών" και στις αθρόες και ανεξέλεγκτες εισαγωγές και σε μια σειρά άλλα αντιαγροτικά μέτρα και πολιτικές που όλα οδηγούσαν σ' αυτόν το στόχο».

Αναφερόμενος ο Γ. Νταφούλης στους αγροτικούς αγώνες που αναπτύχθηκαν τα τελευταία χρόνια, υπογράμμισε: «Δεν είναι τυχαίο που την τελευταία 10ετία αναπτύχθηκαν πολλοί μαζικοί και σκληροί αγροτικοί αγώνες, που έβαζαν ως πρώτο αίτημα την κατάργηση των ποσοστώσεων, των περιορισμών των προστίμων συνυπευθυνότητας και συνολικότερα των αντιαγροτικών μέτρων και πολιτικών της ΕΕ και την οργάνωση της αγροτικής οικονομίας σε άλλη βάση, υπέρ των μικρομεσαίων αγροτών.

Αυτή ακριβώς η κατεύθυνση των μαζικών και ηρωικών αγώνων της αγροτιάς μπήκε καρφί στα μάτια των αντιδραστικών δυνάμεων και έβαλαν όλα τα μέσα, προκειμένου να ξεστρατίσουν το κίνημα από αυτή την κατεύθυνση ή και να το διαλύσουν. Γι' αυτό εξαπολύθηκαν όλοι οι μηχανισμοί συκοφαντίας - καταστολής - προβοκάτσιας, με στόχο τη διάσπαση και τον εκφυλισμό του.

Σ' αυτή την κατεύθυνση υπονόμευσης και ευνουχισμού του κινήματος, εντάχτηκαν και πρώην "μπλοκατζήδες" και νυν κυβερνητικοί συνδικαλιστές, με τα στημένα μπλόκα και το "σικέ" παιχνίδι με την κυβέρνηση. Αυτό το φαινόμενο, να στήνονται μπλόκα βολικά προς την κυβέρνηση, προκειμένου να μην εκφραστεί η μεγάλη δυσαρέσκεια και αγανάκτηση της συντριπτικής πλειοψηφίας των αγροτών που είναι οι μικρομεσαίοι, θα το έχουμε και στο άμεσο μέλλον με τη μία ή την άλλη μορφή».

Αναπτύσσοντας, στη συνέχεια, την πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ για τους μικρομεσαίους αγρότες, ο Γ Νταφούλης σημείωσε: «Η οργάνωση της αγροτικής οικονομίας σε μεγάλης κλίμακας παραγωγικές μονάδες, δηλαδή, τον πραγματικά παραγωγικό συνεταιρισμό, δίνει απάντηση στο υπαρκτό διαρθρωτικό πρόβλημα του μικρού και πολυτεμαχισμένου κλήρου που κυριαρχεί στην Ελλάδα. Ταυτόχρονα, ο παραγωγικός συνεταιρισμός, στα πλαίσια της λαϊκής οικονομίας θα εξασφαλίζει την πραγματική ανάπτυξη της γεωργίας σε όφελος του λαού και της μικρομεσαίας αγροτιάς.

Αυτός ο παραγωγικός συνεταιρισμός, που συνδυάζει το οικογενειακό νοικοκυριό με το συμφέρον του συνεταιρισμού, δεν έχει καμία σχέση με τους συνεταιρισμούς που έχουμε σήμερα και με όσους γνωρίσαμε έως τώρα. Θα αποτελεί ισχυρή βάση μιας κοινωνικοποιημένης, στους βασικούς τομείς, λαϊκής οικονομίας που έρχεται συνολικά σε αντίθεση με την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η Λαϊκή Οικονομία και Εξουσία δε θα παραμένει ουδέτερη, θα παίρνει μέτρα υπέρ του παραγωγικού συνεταιρισμού, θα τον προστατεύει από τον εισαγόμενο ανταγωνισμό, τις μεγάλες επιχειρήσεις, τα ισχυρά κράτη. Θα τον εφοδιάζει και θα τον στηρίζει με νέες τεχνολογίες, με υποδομές, με όσα απαιτούνται προκειμένου να αναπτύξει, στο έπακρο, την παραγωγική του δραστηριότητα, έτσι που να φτάνουν στο λαό επαρκή υγιεινά και φτηνά είδη διατροφής και ένδυσης».

«Καθοριστικό ρόλο - είπε - στην ανάπτυξη της λαϊκής αγροτικής οικονομίας πρέπει να παίξει ο δημόσιος αγροτικός τομέας, με τις κεντρικές και περιφερειακές υπηρεσίες, με τους αγροτικούς οργανισμούς και τα ιδρύματα έρευνας. Για να παίξει αυτό τον ρόλο θα πρέπει να έχει προσανατολισμό παραγωγικό και αναπτυξιακό, που θα εκφράζεται με:

• Τη διαμόρφωση ολοκληρωμένων κλαδικών και περιφερειακών πολιτικών.
• Την κατασκευή μεγάλων και μικρών έργων υποδομής, που μειώνουν το κόστος παραγωγής και τη σπατάλη των φυσικών πόρων.
• Τη συμμετοχή του στις εξαγωγές αγροτικών προϊόντων.
• Την προώθηση της δημόσιας έρευνας, της τεχνολογίας και την εκπαίδευση των αγροτών στη σωστή χρήση τους, ώστε να προστατεύεται το περιβάλλον και η υγεία των καταναλωτών.
• Την ενίσχυση της βιομηχανικής υποδομής για την παραγωγή στη χώρα μας γεωργικών εφοδίων και μηχανημάτων.

Και πρόσθεσε: «Το ΚΚΕ πιστεύει πως οποιοδήποτε αναπτυξιακό πρόγραμμα της γεωργίας πρέπει να συνοδευτεί με ένα παράλληλο πρόγραμμα επίλυσης των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών του αγρότη και της αγρότισσας, που αποτελούν και το βασικό παράγοντα ανάπτυξης της γεωργίας και κτηνοτροφίας. Γιατί δεν αρκεί μόνο ένα ικανοποιητικό αγροτικό εισόδημα για να παραμείνει ο νέος άνθρωπος στη γεωργία και στην ύπαιθρο. Χρειάζεται μια συνολικότερη αλλαγή των όρων και συνθηκών διαβίωσής του σε όλα τα επίπεδα. Στις υπηρεσίες Υγείας - Παιδείας - Πρόνοιας - Πολιτισμού - Αθλητισμού - σύνταξης κλπ.».

Αναφερόμενος στην ανάγκη πολύπλευρης και οργανωμένης δουλιάς για την υλοποίηση των στόχων, σημείωσε ότι «η σύγκρουση ανάμεσα στις δύο γραμμές μέσα στο αγροτικό κίνημα πρέπει να είναι γενικευμένη και σε όλα τα επίπεδα συνδικαλιστικό - πολιτικό - ιδεολογικό - οργανωτικό». Και συνέχισε: «Στο μεταβατικό στάδιο που βρισκόμαστε τώρα, όπου επιχειρείται η γρήγορη καπιταλιστικοποίηση της αγροτικής οικονομίας, αυτό που πρέπει να κυριαρχήσει μέσα στο κίνημα, στην αγροτιά και όχι μόνο, είναι: Αγροτική οικονομία στα χέρια των μεγαλοαγροτών και των πολυεθνικών, ή αγροτική οικονομία οργανωμένη σε μεγάλης κλίμακας παραγωγικούς συνεταιρισμούς, που ασχολούνται από κοινού με την καλλιέργεια, την παραγωγή, τη μεταποίηση, την εμπορία των προϊόντων, την κοινή χρήση των μηχανημάτων κλπ.;».

«Οι εργατοαγροτικοί και συνολικότερα οι λαϊκοί αγώνες - κατέληξε - σ' αυτή τη γραμμή θα πρέπει ν' αναπτυχθούν, τοποθετώντας στο κέντρο της αντιπαράθεσης το ζήτημα της εξουσίας, διαφορετικά η συγκέντρωση θα επιταχυνθεί σε βάρος της μικρομεσαίας αγροτιάς αλλά και της εργατικής τάξης και των άλλων μικρομεσαίων αυτοαπασχολούμενων».