«Δεν υπάρχει καμία καλή εναλλακτική λύση πέρα από την πρόεδρο Γκλόρια Αρόγιο, παρά τα σοβαρά λάθη (της)», γράφει ο... έγκυρος και έγκριτος «Economist». Η εξίσου ...έγκυρη και έγκριτη «Wall Street Journal» τονίζει ότι ο κατά το Σύνταγμα της χώρας διάδοχός της, ο Νόλι ντε Κάστρο, «είναι ένας πρώην παρουσιαστής τηλεοπτικών ειδήσεων με περιορισμένη εμπειρία στην ευμετάβολη πολιτική αρένα και χωρίς κανένα ιστορικό για ζητήματα κλειδιά όπως η οικονομική πολιτική». Η εφημερίδα των Φιλιππίνων «Abante» προσθέτει ότι «ο αντιπρόεδρος είναι ένας από τους κύριους λόγους που η Γκλόρια Αρόγιο είναι ακόμη στο θώκο της, όχι λόγω της δημοτικότητάς του, αλλά επειδή πολλοί Φιλιππινέζοι φοβούνται ότι θα γίνει ο ένοικος του Μαλακανιάνγκ», του προεδρικού μεγάρου.

Κάπου 40.000-50.000 διαδηλωτές κατέβηκαν στην κεντρική Λεωφόρο Αγιάλα, στην περιοχή Μακάτι, τη λεγόμενη καρδιά των επιχειρήσεων και των χρηματοοικονομικών οργανισμών στη Μανίλα την περασμένη Τετάρτη, καλώντας την Αρόγιο να παραιτηθεί, περίπου ένα χρόνο μετά τη νίκη της στις προεδρικές εκλογές, η οποία, πλέον, αμφισβητείται έντονα, λόγω των πρόσφατων σκανδάλων και της αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζει. Αριστερά κόμματα και δυνάμεις που είναι νόμιμες, αλλά και τα εκτός νόμου, ΚΚ Φιλιππίνων 1930 και το μαοϊκό ΚΚ και η ένοπλη πτέρυγά του, ο Νέος Λαϊκός Στρατός, ετοιμάζονταν για νέα μεγάλη διαδήλωση χτες Σάββατο.

Η «ανοιχτή πληγή» της κυβέρνησης, έξι μέλη της οποίας παραιτήθηκαν τις τελευταίες ημέρες, είναι οι αποκαλύψεις γύρω από τις επαφές της Αρόγιο με στελέχη της κεντρικής εκλογικής επιτροπής πέρσι, που οι περισσότεροι στη χώρα εκλαμβάνουν σαφώς ως απόπειρα νοθείας. Σύμφωνα με τα όσα συνάγονται μέχρι στιγμής από τον «κασετοπόλεμο» που πυροδότησε το σκάνδαλο, η πρόεδρος της χώρας συνομίλησε μέσω κινητού τηλεφώνου με ανώτατο στέλεχός της και φέρεται να τον ρώτησε «πώς πήγαινε» η καταμέτρηση των ψήφων - και πιο συγκεκριμένα, στις περιοχές όπου οι άνθρωποί της κατηγορούνται ότι αντικατέστησαν τις ψήφους υπέρ του (θανόντος λίγους μήνες μετά) αντιπάλου της, ηθοποιού Φερνάντο Πόε τζούνιορ, με υπέρ της προσημειωμένα ψηφοδέλτια. Ο αξιωματούχος της εκλογικής επιτροπής απαντά στην κασέτα ότι αυτό που έγινε «έγινε καλά».

Αρχικά εκπρόσωποι της προέδρου υποστήριξαν ότι η κασέτα αποτελούσε προϊόν μοντάζ, ένα χαλκευμένο μη ντοκουμέντο. Στη συνέχεια η Αρόγιο παραδέχτηκε ότι τηλεφώνησε σε αξιωματούχο της εκλογικής επιτροπής - χωρίς να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει το αν είναι η δική της φωνή στις κασέτες - διατεινόμενη ότι ήρθε σε επαφή μαζί του «όχι για να νοθευτεί το αποτέλεσμα, αλλά για να αποτραπεί η νοθεία».

Ελάχιστοι την πιστεύουν. Σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση που επικαλείται ο «Economist», 59% των κατοίκων της Μανίλα πιστεύουν ότι η πρόεδρος πράγματι προσπαθούσε να νοθεύσει το αποτέλεσμα και μόλις το 29% το αντίθετο.

Το συγκεκριμένο σκάνδαλο έρχεται να προστεθεί σε εκείνο στο οποίο εμπλέκονται ο σύζυγος και ο γαμπρός της και αφορά την αποδοχή προϊόντος εγκλήματος, δηλαδή δωροδοκιών από παράνομα συνδικάτα στοιχημάτων.

Τέτοιου είδους σκάνδαλα στο παρελθόν αποτέλεσαν την αφορμή για δύο λαϊκές εξεγέρσεις στις Φιλιππίνες: Το 1987, ο λαός ξεσηκώθηκε και ανέτρεψε τον Φερντινάντ Μάρκος - δικτάτορα και «πρόεδρο» για 20 χρόνια λόγω εκλογονοθείας. Η κατηγορία περί αποδοχής δωροδοκιών ήταν αυτή που οδήγησε στην ανατροπή (και τη φυλάκιση) του «φιλαράκου» (Erap), όπως ήταν γνωστός ο πρώην πρόεδρος και πρώην ηθοποιός ταινιών δράσης, Τζόζεφ Εστράντα.

Κι όμως. Η πρώην συμμαθήτρια του Μπιλ Κλίντον και στενή σύμμαχος του Τζορζ Ουόκερ Μπους στον «πόλεμο κατά του τρόμου» Αρόγιο παραμένει μυστηριωδώς στη θέση της. Υπέρ της προστρέχουν δυνάμεις και θεσμοί εντός και εκτός της χώρας. Συνωθούνται σε εκδηλώσεις υποστήριξης: Η κυβέρνηση των ΗΠΑ (πρώην αποικιοκρατική επικυρίαρχος, μετά την Ισπανία), που με ανακοίνωση της πρεσβείας της στη Μανίλα τοποθετήθηκε υπέρ της «συνταγματικής νομιμότητας». Η καθολική εκκλησία - παρότι μερικοί κληρικοί την κάλεσαν να παραιτηθεί - με τον Αρχιεπίσκοπο Γκαουντένσιο Ροσάλες να καλεί για «σεβασμό του συντάγματος». Ο στρατός, ο εκπρόσωπος του οποίου αντισυνταγματάρχης Μπουαναβεντούρα Πασκουάλ - επιχειρώντας να κατασιγάσει τις τεχνηέντως υπερδιογκωμένες φήμες περί πραξικοπήματος - δήλωσε ότι οι ένοπλες δυνάμεις θα παραμείνουν «απολιτίκ». Παράγοντες των «αγορών». Και δε συμμαζεύεται.

Η σημερινή πρόεδρος αναδείχτηκε στην εξουσία χάρη στη στήριξη των πλουσίων οικογενειών μιας ληστρικής αστικής τάξης, του στρατού και μερικών μη κυβερνητικών και θρησκευτικών/παραθρησκευτικών οργανώσεων που με διάφορα φιλανθρωπικά τρυκ της έδωσαν ένα προσωπείο «απήχησης» στο λαό. Η πολιτική που ακολούθησε η Αρόγιο ήταν η αναμενόμενη: Πλήρης υπαγωγή της οικονομίας της χώρας στις επιταγές του ΔΝΤ, φόροι σε βάρος των φτωχότερων στρωμάτων. Αυτό αποκαλείται από τα έγκριτα οικονομικά έντυπα όπως η εφημερίδα «Financial Times» ως «διόρθωση της οικονομίας».

Και τι δε μηχανεύονται τα συμφέροντα τα οποία στηρίζουν την Αρόγιο: Μιλούν για κίνδυνο «πλήγματος στην οικονομική ανάπτυξη» της χώρας, για «κίνδυνο πρόκλησης χάους», για «κινδύνους πραξικοπήματος από συνταγματάρχες», εφευρίσκουν προσπάθειες από τον φυλακισμένο προκάτοχό της να επιστρέψει στην εξουσία... δολοφονώντας όποιον τη διαδεχτεί κλπ. Και προσπαθούν να εκτρέψουν τις εξελίξεις σε μια κατεύθυνση που στη χειρότερη περίπτωση για αυτές (τις δυνάμεις), απλώς θα σημάνει αλλαγή του προσώπου που θα διαχειρίζεται την εξουσία και καμία επί της ουσίας αλλαγή.

Μεγάλο μέρος του λαού των Φιλιππίνων μοιάζει να βρίσκεται μέσα στα αδιέξοδα της αμηχανίας σε αυτό το σκηνικό ραγδαίας σήψης που ελάχιστα τον αφορά. Τα πιο μαχητικά τμήματά του, όμως, βρίσκονται στο δρόμο και αξιώνουν «αλλαγές, τώρα». Το πού θα καταλήξει η κρίση μένει να φανεί, αφού το πιο «ριζοσπαστικό» που προτείνουν οι «νομοταγείς» αντίπαλοί της είναι η απόπειρα αποπομπής της μέσω της κατάθεσης σχετικής πρότασης στη Βουλή των Αντιπροσώπων και της παραπομπής της σε ειδικό δικαστήριο. Η ίδια δεν έχει κανένα πρόβλημα με αυτό...