Η ιρακινή αντίσταση εμφανίζει όλο και περισσότερα δείγματα συντονισμού. Με ανακοίνωση που δημοσιοποιήθηκε σε ανεξάρτητες ηλεκτρονικές σελίδες, η «Ιρακινή Πατριωτική Συμμαχία», μία από τις οργανώσεις που συμμετέχουν στο δίκτυο των αντιστασιακών οργανώσεων, αποσαφηνίζει τους στόχους και τις μεθόδους των αντιστασιακών οργανώσεων, διαχωρίζοντας τη θέση από σειρά ενεργειών που αποδίδονται στην οργάνωση του «Αλ Ζαρκάουι» και της «Αλ Κάιντα.

Διόλου τυχαία, προφανώς, η ανακοίνωση κυκλοφόρησε στις 13 Ιούλη. Ημέρα που μια επίθεση αυτοκτονίας στοίχισε τη ζωή σε περισσότερα από 20 μικρά παιδιά στη Βαγδάτη, σε ένα από τα αιματηρότερα και πλέον παράλογα επεισόδια αυτού του δράματος.

Υπενθυμίζεται ότι οι οργανώσεις του δικτύου της αντίστασης παρουσίασαν τις κοινές τους θέσεις, τον Απρίλη του 2004, μετά το τέλος της πρώτης πολιορκίας της Φαλούτζα. «Στόχοι της αντίστασης είναι: ο τερματισμός της κατοχής, η απελευθέρωση της χώρας, η ύπαρξη μιας δίχρονης μεταβατικής περιόδου, η εγκαθίδρυση μιας κυβέρνησης εθνικής ενότητας, η εκπόνηση Συντάγματος από τους ίδιους τους Ιρακινούς χωρίς κατοχικές παρεμβάσεις, η εγκαθίδρυση δημοκρατίας, η διενέργεια πραγματικά ελεύθερων εκλογών με τη συμμετοχή όλων ανεξαιρέτως των πολιτικών δυνάμεων της χώρας».

Ξεκαθαρίζεται επίσης κατηγορηματικά ότι «η ιρακινή αντίσταση θεωρεί νόμιμους στόχους των επιθέσεών της τις κατοχικές δυνάμεις, τους συνεργάτες και τους θεσμούς τους καθώς και όλους όσοι διευκολύνουν την παράταση της κατοχής παρέχοντας υπηρεσίες επιμελητείας». Αντίθετα, καταδικάζονται ως «ύποπτες και προβοκατόρικες οι επιθέσεις σε σχολεία, σε τεμένη, κατά αθώων πολιτών και κατά πολιτικών κτιρίων», ενώ τίθενται υπό αμφισβήτηση τα κίνητρα των διαφόρων ομηριών ή εκτελέσεων (π.χ. υπόθεση Σγκρένα ή η δολοφονία της Μάργκαρετ Χασάν) καθώς «μοιάζουν να εξυπηρετούν μόνο το σκοπό της αμαύρωσης της εικόνας της αντίστασης».

Οι ιρακινές αντιστασιακές οργανώσεις εκτιμούν ότι στον ένα χρόνο του συντονισμού τους έχουν πετύχει σημαντικές απώλειες στις κατοχικές δυνάμεις και στους συνεργάτες τους. Επίσης, ότι «έχουν υποχρεώσει αρκετές «συμμαχικές» δυνάμεις σε αποχώρηση, όπως και αρκετές «κατασκευαστικές εταιρίες», ενώ έχουν καταφέρει να θέσουν εκτός κατοχικού ελέγχου αρκετά αστικά κέντρα έτσι ώστε να μπορεί το δίκτυο της αντίστασης να κινείται πιο ελεύθερα. Μεταξύ των επιτευγμάτων της αντίστασης, αναφέρεται επίσης το γεγονός ότι «οι κατοχικές δυνάμεις δεν έχουν, ακόμη, καταφέρει να επωφεληθούν του ιρακινού πετρελαίου», αλλά και η αναβίωση της πεποίθησης ότι «ένας λαός μπορεί να αντισταθεί ακόμη και στην ισχυρότερη πολεμική μηχανή».

«Για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις» διευκρινίζεται ποιες είναι οι δυνάμεις που συμμετέχουν σε αυτό το δίκτυο: «πολιτικές δυνάμεις με πατριωτικές, παναραβικές, ισλαμικές θέσεις οι οποίες ταυτίζονται στο αντι-ιμπεριαλιστικό πλαίσιο των στόχων τους». Ξεκαθαρίζεται, επίσης, ότι στο δίκτυο συμμετέχουν πολλά μέλη του πρώην ιρακινού στρατού καθώς και του κόμματος Μπάαθ «όσοι, όμως, δεν έπαψαν ποτέ να πιστεύουν στις βασικές ιδεολογικές του αρχές: ενότητα, ελευθερία, σοσιαλισμός». «Οσο για όσους φοβούνται ότι η ιρακινή αντίσταση είναι ισλαμιστική, απαντούμε ότι ο ιρακινός λαός θα επιλέξει ελεύθερα μετά την απελευθέρωσή του, το Σύνταγμα και τη μορφή της δημοκρατίας που επιθυμεί. Εμείς δεν έχουμε σχετική ειλημμένη απόφαση».