Σε μια περίοδο που η επίθεση της άρχουσας τάξης απέναντι στα λαϊκά στρώματα εντείνεται με στόχο να ξεθεμελιώσει δικαιώματα και κατακτήσεις, να απαλείψει ακόμα και από τη σκέψη των εργαζομένων ό,τι προοδευτικό στοιχείο υπάρχει, το ΚΚΕ αναδιοργανώνει την πάλη του, μελετά, συζητά και δρα βάζοντας στο επίκεντρο τη νέα γενιά. Προετοιμάζοντας την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη που θα γίνει το Φθινόπωρο του 2005, για τη δράση του Κόμματος για τα προβλήματα της νεολαίας και τη στήριξη της ΚΝΕ, έχει ήδη δώσει στη δημοσιότητα τις Θέσεις της Κεντρικής Επιτροπής και απευθύνεται μ' αυτές στις λαϊκές οικογένειες, στους νέους, στους επιστήμονες, σε όλους εκείνους που συνειδητοποιούν ότι πρέπει να αγωνιστούν για ριζική αλλαγή.

Γιατί, είναι ξεκάθαρο ότι τέτοια αλλαγή δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τη νεολαία. Κι αυτό, γιατί η νεολαία είναι η νέα βάρδια της εργατικής τάξης. Δεν είναι μόνο το παιδί, ο μαθητής, ο σπουδαστής, ο φοιτητής που θα πάρουν αύριο τη θέση τους στην παραγωγή και θα ενταχθούν στο μεγαλύτερό τους ποσοστό στην εργατική τάξη, αλλά είναι κι ένα μεγάλο κομμάτι της νέας γενιάς που έχει ήδη τη θέση του στην παραγωγική διαδικασία, που ανήκει στη σύγχρονη εργατική τάξη. Αλλά ακόμη και αν δεν έχει πάρει τη θέση του στην παραγωγή έχει κοινωνική καταγωγή την εργατική τάξη, ως παιδιά εργατικών οικογενειών, και εντάσσεται έτσι στην εργατική τάξη.

Στις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη παραθέτονται στοιχεία της ΕΣΥΕ για τους νέους ηλικίας από 15 έως 34 χρόνων, απ' όπου φαίνεται ότι: Το 42,8% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού είναι νέοι, το 66,6% των ανέργων είναι νέοι, στους τομείς της μεταποιητικής βιομηχανίας οι νέοι εργαζόμενοι φτάνουν το 40,5%, στις κατασκευές το 42,7%, στο εμπόριο το 47,7%, στα ξενοδοχεία και εστιατόρια το 49,1%, στο χρηματοπιστωτικό σύστημα το 48,1% και στις υπηρεσίες το 48,1%.

Με άλλα λόγια, σχεδόν οι μισοί εργαζόμενοι σήμερα και πάνω από τους μισούς άνεργους, ανήκουν ηλικιακά στη νεολαία. Πρώτα και κύρια, λοιπόν, σε αυτούς στρέφεται η προσοχή του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Παλεύουν κι απευθύνονται σ' αυτούς τους νέους που μπαίνουν στην παραγωγή χωρίς να έχουν γνωρίσει δικαιώματα και κατακτήσεις που υπήρχαν παλιότερα, που διαμορφώνουν ή διαμόρφωσαν πολιτική συνείδηση σε συνθήκες νίκης της αντεπανάστασης. Είναι οι νέοι που αποτελούν τα πρώτα θύματα των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και εμποτίζονται ταυτόχρονα από μια προπαγάνδα που θέλει να τους πείσει - και συχνότατα το καταφέρνει - ότι αυτές οι αναδιαρθρώσεις είναι μονόδρομος. Οι νέοι εργαζόμενοι βιώνουν πιο έντονη την ανασφάλεια, την αβεβαιότητα, το φόβο για το μέλλον, παράλληλα με την έμφυτη αισιοδοξία του νεαρού της ηλικίας και τις αυταπάτες που συχνά αναπτύσσουν ότι «οι δυσκολίες είναι προσωρινές», ότι «όποιος έχει τις ικανότητες προκόβει»...

Η νίκη της αντεπανάστασης και οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις είναι δυο βασικοί παράγοντες που, επιδρώντας βαθιά, έχουν δημιουργήσει νέες συνθήκες στη διαδικασία διαμόρφωσης κοινωνικής και πολιτικής συνείδησης της νεολαίας. Σ' αυτά μπορούν να συνυπολογιστούν η βαθιά κρίση στο φοιτητικό κίνημα και η κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα, η κυρίαρχη προπαγάνδα, που με όλα τα μέσα ευλογεί και σπρώχνει στον ατομισμό. Δεν είναι ανεξήγητο λοιπόν, αντίθετα, είναι έκφραση αυτής της κατάστασης, το στοιχείο που παραθέτουν οι Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ ότι το ποσοστό των εργαζομένων νέων που είναι συνδικαλισμένοι μόλις φτάνει το 10,6%, ενώ πολύ μικρά έως ανύπαρκτα είναι τα ποσοστά των συνδικαλισμένων νέων που εργάζονται και σπουδάζουν ταυτόχρονα, καθώς και αυτών που εργάζονται με καθεστώς ημιαπασχόλησης ή με καθεστώς «μαύρης εργασίας».

Είναι φανερό, λοιπόν, ότι χρειάζεται να κάνουν μεγαλύτερα βήματα στη συνείδησή τους. Κι αυτά δε γίνονται από μόνα τους. Είναι ευθύνη των κομμουνιστών μέσα στους χώρους δουλιάς και στα σωματεία να οργανώσουν και να στρέψουν τη δράση τους στα προβλήματα της νέας γενιάς. Να απαντήσουν αποφασιστικά και πειστικά στην προπαγάνδα περί καπιταλιστικού μονόδρομου. Να μεταλαμπαδεύσουν την ιστορική πείρα του εργατικού κινήματος. Να τσακίσουν κάθε προσπάθεια διαχωρισμού των εργαζομένων στους χώρους δουλιάς με βάση την ηλικία, το είδος των εργασιακών σχέσεων ή το φύλο. Να συμβάλλουν στην έκφραση των προβλημάτων και των αναγκών των νέων εργαζόμενων. Να εμπνέουν τη νέα γενιά με το προσωπικό τους παράδειγμα. Να βοηθήσουν τους νέους συναδέλφους τους να βγάλουν συμπεράσματα μέσα από την ίδια τους την εμπειρία. Εξάλλου, όπως τονίζουν οι Θέσεις της ΚΕ για την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη: «Η εργασιακή διαδικασία παραμένει ο αναντικατάστατος χώρος που δίνει γνώση και πείρα για τη συνειδητοποίηση της νεολαίας. Εκεί ο νέος και η νέα μπορούν να καταλάβουν τη μαρξιστική θέση ότι η μηχανή καθεαυτή ελαττώνει το χρόνο εργασίας, ενώ η καπιταλιστική χρησιμοποίησή της μεγαλώνει την εργάσιμη μέρα. Η μηχανή ελαφρύνει την εργασία, η καπιταλιστική χρησιμοποίησή της μεγαλώνει την εντατικοποίηση. Η μηχανή είναι η νίκη του ανθρώπου πάνω στη φύση, η καπιταλιστική χρησιμοποίησή της υποδουλώνει τον άνθρωπο».

Κι όλη αυτή η δράση, η πραγματικά επαναστατική, δε θα απλώνεται μόνο στους χώρους δουλιάς, αλλά και στη γειτονιά, στο χωριό, σε συλλόγους, σε όλους τους χώρους που μπορεί να συναντηθεί το εργατικό με το νεολαιίστικο κίνημα. Θα αναδεικνύει μορφές έκφρασης, οργάνωσης, συσπείρωσης και πάλης της νέας γενιάς. Θα φέρει μέσα στις γραμμές του Κόμματος νέους εργάτες και εργάτριες, μια ανάπτυξη που από τις Θέσεις της ΚΕ χαρακτηρίζεται «επείγον καθήκον».