«Οι φιλόσοφοι μόνο ερμήνευαν με διάφορους τρόπους τον κόσμο, το ζήτημα, όμως, είναι να τον αλλάξουμε». Μια από τις πιο γνωστές φράσεις του Κ. Μαρξ. Χρησιμοποιείται ιδιαίτερα συχνά ακόμα και από εκείνους που δε γνωρίζουν ότι πρόκειται για παράρτημα που πρόσθεσε στο σύντομο βιβλίο του ο Φρ. Ενγκελς. «Ο Λουδοβίκος Φόιερμπαχ και το τέλος της κλασικής γερμανικής φιλοσοφίας». Το συγκεκριμένο παράρτημα, όπως ο ίδιος ο Φρ. Ενγκελς γράφει, είναι σημειώσεις που βρέθηκαν σε ένα παλιό τετράδιο του Κ. Μαρξ. Σύμφωνα πάντα με τον Φρ. Ενγκελς «είναι σημειώσεις γραμμένες βιαστικά, για κατοπινή επεξεργασία, που δεν προορίζονται καθόλου για δημοσίευση, ανεκτίμητες όμως, γιατί είναι το πρώτο ντοκουμέντο, όπου έχει πέσει ο μεγαλοφυής σπόρος της νέας κοσμοθεωρίας».

Οι Κ. Μαρξ και Φρ. Ενγκελς ήδη από το 1845 είχαν καταπιαστεί με τη διατύπωση της δικής τους υλιστικής αντίληψης για την ιστορία σε αντίθεση προς την ιδεαλιστική άποψη της γερμανικής φιλοσοφίας. Ουσιαστικά, πρόκειται για το βιβλίο «Η γερμανική ιδεολογία», που δυσκολίες εκείνης της εποχής είχαν σταματήσει την έκδοσή του και, όπως λέει ο Φρ. Ενγκελς, τους είχαν υποχρεώσει να εγκαταλείψουν το χειρόγραφο «στην τρωκτική κριτική των ποντικών...». Μετά από περίπου σαράντα χρόνια, η προσπάθεια αναγέννησης της γερμανικής φιλοσοφίας ξαναγέννησε την ανάγκη στον Φρ. Ενγκελς να «εκθέσω σύντομα και συνεκτικά τη σχέση μας με τη χεγκελιανή φιλοσοφία, πώς ξεκινήσαμε και πώς χωρίσαμε απ' αυτήν». Επίσης, χρειαζόταν να καταπιαστεί με τον Λ. Φόιερμπαχ που αποτελούσε «έναν ενδιάμεσο κρίκο ανάμεσα στη χεγκελιανή φιλοσοφία και στη δική μας αντίληψη».

Ετσι, δημιουργήθηκε άλλο ένα μικρό αριστούργημα «Ο Λ. Φόιερμπαχ και το τέλος της κλασικής γερμανικής φιλοσοφίας», που πρωτοδημοσιεύτηκε στο Λονδίνο στις 21 Φλεβάρη του 1888. Με έναν πολύ κατανοητό τρόπο, ο Φρ. Ενγκελς καταπιάνεται με το ύψιστο ζήτημα όλης της φιλοσοφίας, της σχέσης της νόησης με το Είναι, του πνεύματος με τη φύση και ξεκαθαρίζει οριστικά τις σχέσεις της υλιστικής αντίληψης με την ιδεαλιστική, αλλά και την «κρυφο-ιδεαλιστική».