Το ζήτημα της ελληνικής παραγωγής είναι, κυρίως, ιδεολογικό ζήτημα! Πολλοί δημιουργοί κόντρα στην πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας κάνουν (απερίσκεπτα) του κεφαλιού τους. Και είναι το πρόβλημα διπλό, γιατί οι άνθρωποι αυτοί, δεν είναι ατάλαντοι, ούτε αδιαφορούν για τον κινηματογράφο. Τότε;

Οι δημιουργοί μας, μεγάλο μέρος των δημιουργών μας καλύτερα, κυρίως νέων ή παλαιών που παλιμπαιδίζουν, εκφράζοντας τα πιο ηττημένα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, παράγουν καλλιτεχνικό έργο χωρίς πολιτικό προσανατολισμό και χωρίς ιδεολογική άποψη (άποψη, βέβαια, είναι και η μη άποψη).

Η ταινία του Δημήτρη Αθανίτη πάσχει (και αυτή) από πολιτική θέση. Ο Ελληνας σκηνοθέτης κινηματογραφεί την Αθήνα κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών αγώνων και την κινηματογραφεί σαν να μην συμβαίνει τίποτα! Απομονώνει μερικές μικρές εγκεφαλικές (με την έννοια φτιαχτές) ιστορίες, που συνέβησαν (υποτίθεται) στο περιθώριο των Ολυμπιακών αγώνων και θεωρεί ότι ξόφλησε με αυτή τη μεγάλη υπόθεση! Θεωρεί ότι είπε το λόγο του, γι' αυτό το μεγάλο, έτσι και αλλιώς, γεγονός!

Αποστασιοποιούμενος, όμως, από την ουσία των Ολυμπιακών αγώνων, από τον τρόπο διεξαγωγής τους και από τους λόγους και τις αιτίες που τους έφεραν στην «Πόλη των θαυμάτων», μένουν μετέωρες και οι ιστορίες του. Θα μπορούσαν να έχουν συμβεί σε οποιαδήποτε πόλη και σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή.

Λίγα στιγμιότυπα από την έναρξη και τη λήξη των αγώνων δε λύνουν το πρόβλημα. Ούτε «φτιάχνουν» ατμόσφαιρα, που πάνω της θα «καθίσει» το προσωπικό. Θα εκφραστεί το πανανθρώπινο. Σε καμία περίπτωση η φτωχή Ρωσίδα, που εκδίδεται στη διάρκεια των αγώνων, δεν αποκαλύπτει - και δε συσχετίζει - τη γενικότερη πορνεία (και εμπορευματοποίηση) των Ολυμπιακών αγώνων σήμερα. Επομένως;

Θεωρώ, πως μετά τις συνταγές για τα φαγητά και τους διάφορους οργασμούς των αγελάδων, μια καινούρια μόδα ενσκήπτει! Είναι η μόδα του χαβαλέ και του τίποτα! Εικόνες να κινούνται! Του κινηματογράφου, που ενθαρρημένος από τις υπουργικές παροτρύνσεις, στοχεύει (με κακό τρόπο) στο εισιτήριο. Με αποτέλεσμα, ικανοί κινηματογραφιστές, και ανάμεσά τους και ο Αθανίτης, να ξοδεύονται και να σπαταλιούνται!

Να θυμίσουμε το χρήμα, που έρευσε άφθονο και ανεξέλεγκτο; Να θυμίσουμε τις κάμερες και τα Ζέπελιν, που μας παρακολουθούσαν; Να πούμε για το ντόπινγκ και για τις πολιτικές σκοπιμότητες; Να μιλήσουμε για τα «έργα» και για τις «γόνδολες» του Καλατράβα; Να πούμε πως οι αγώνες, τελικά, δε φίλιωσαν ούτε μια στιγμή με την ελληνική κοινωνία;

Τα παραπάνω, και χιλιάδες άλλα γεγονότα και ερωτήματα, έμειναν έξω από την ταινία. Στη θέση τους είδαμε κάποιον που δεν μπόρεσε να ταξιδέψει, αλλά τελικά του βγήκε σε καλό. Αφού γνωρίζοντας ένα μικρό κοριτσάκι, αγάπησε τα παιδιά και αποφάσισε να παντρευτεί την αγαπημένη του, που του ζητούσε επίμονα γάμο! Ακόμα και η Ρωσίδα έκανε την τύχη της, αφού την ερωτεύτηκε ένας Γάλλος(;). Αφού... Στ' αλήθεια, ρωτάω, αντιμετωπίζεται έτσι η κρίση του ελληνικού κινηματογράφου; Ζητείται απάντηση!

Παίζουν: Δημήτρης Αλεξανδρής, Κατερίνα Διδασκάλου, Λήδα Ματσάγγου, Μπάμπης Χατζηδάκης, Εκάβη Ντούμα, Ολιβιέ Μπρέιγ.