Θέλω να σας γνωρίσω τα συκώτια και τα σπλάχνα, τα άντερα και τα νεφρά, τα «εσωτερικά όργανα» - τα δακτυλικά αποτυπώματα - της χοντρής γυναίκας με το κομμένο πόδι, που ξαπλώνει στο πεζοδρόμιο της Αγίου Κωνσταντίνου και ζητιανεύει! Αυτής της γυναίκας, που από πάνω της περνάνε όλοι οι βιαστικοί της οικουμένης. Ολοι εμείς που τρέχουμε - πάνω από τα πτώματα - προσπαθώντας μη λερώσουμε τα παπούτσια μας. Χαμογελώντας - κουτοπόνηρα μέσα μας, γιατί «εμείς σταθήκαμε τυχεροί, τώρα τι να τα λέμε»!

Θέλω να σας γνωρίσω τα «παιδιά» με το «ασταμάτητο τρέμουλο». Αυτά τα κέρινα ανθρώπινα ομοιώματα, που έχουν ασπρίσει από τη στέρηση και τα σάλια τους - αδύνατα να τρέξουν - έχουν κολλήσει πάνω στα γένια τους. Αυτά τα παιδιά που στη γωνία της πλατείας με την Πειραιώς - και τώρα στην αρχή της Σταδίου - κοιτάζονται απελπισμένα. Σκαλίζουν τις άδειες τσέπες τους, ζητώντας μια στάλα σκόνη να γλείψουν. Αυτά τα παιδιά, που γαντζώνεται το ένα πάνω στο άλλο για να μην πέσουν. `Η για να πέσουν όλα μαζί, για να 'ναι ο πόνος λιγότερος και ο κρότος δυνατότερος. Θέλω να σας μιλήσω για τα «εσωτερικά όργανα» αυτών των παιδιών, για τα εσωτερικά δακτυλικά τους αποτυπώματα. Για τις κρυφές πληγές. Για τις καρδιές τους - τις ματωμένες - που δε βλέπουμε έτσι που περνάνε γεμάτοι ενοχές δίπλα τους και καμωνόμαστε - από πάνω - τους διακριτικούς! Και τους βιαστικούς παρακαλώ... Ζήτω η ΣΕΝΓΚΕΝ, λοιπόν! Και Ζήτω και στην Επιτροπή Προσωπικών Δεδομένων! Και στα ανθρώπινα δικαιώματα, βεβαίως...

Θέλω να σας μιλήσω για την «εσωτερική» Γκουέρνικα. Αυτή που δε φαίνεται. Θέλω να σας μιλήσω για τις τεράστιες -εσωτερικές - μολυσμένες πληγές αυτών των ανθρώπων, που πέσανε μέσα στο καζάνι της κόλασης. Για τον «εσωτερικό» κόσμο των «σημαδεμένων», που βομβαρδίστηκε ανελέητα, θέλω να σας πω. Για τον «εσωτερικό» κόσμο των «άτυχων», που πάνω τους πέσανε - και δοκιμάστηκαν - όλες οι ασχήμιες των φασισμών. Θέλω να σας μιλήσω γι' αυτά τα αθώα θύματα της βομβαρδισμένης ανθρωπότητας. Γι' αυτές τις σκιές που σέρνονται στις Ομόνοιες του κόσμου. Υποκριτές, καμιά κουβέντα γι' αυτούς στα κανάλια σας. Καμία «διαφωνία», άχρηστοι!..

Θέλω να ξέρετε - όλοι να ξέρουμε - πως οφείλεται σεβασμός στα θύματα και της «ειρηνικής» Γκουέρνικα. Πως δεν πρέπει να προσπερνάμε ποτέ μπροστά από ένα τέτοιο έργο - όσο βιαστικοί και αν είμαστε - χωρίς να γεμίζουμε από οργή για τους «φασίστες που βομβαρδίζουνε άμαχους πληθυσμούς» και τους «δημοκράτες» που σφυρίζουν αδιάφορα στα κανάλια, κάνοντας σιγόντο στους παπάδες και στην κυβέρνηση. Θέλω να ξέρετε - όλοι να ξέρουμε - πως σφυγμομετράται προσεχτικά η ανοχή μας. Μην πατάτε, σας παρακαλώ - και σας προειδοποιώ - πάνω στα πτώματα. Ερχονται άγριοι βομβαρδισμοί... Κανένας δεν ξέρει ποιος θα είναι το επόμενο θύμα! Ολοι ετούτοι οι κολασμένοι - όλοι οι κολασμένοι, γενικά - δεν έχουν πει, ακόμα, το δικό τους λόγο! Σκεφτείτε το αυτό. Η «παγκοσμιοποίηση» έχει - και αυτή - δυο όψεις! Οπως, άλλωστε, και οι ταυτότητες!