Το καινούριο μυθιστόρημα της διακεκριμένης Αμερικανίδας πεζογράφου Τζόις Κάρολ Οουτς «Ο βιασμός», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Μεταίχμιο», αφηγείται την τραγική εμπειρία μιας νέας γυναίκας και της δωδεκάχρονης κόρης της. Ενα καυτό βράδυ, στις τέσσερις του Ιούλη, που όλη η Αμερική γιορτάζει την ανεξαρτησία της, μάνα και κόρη φεύγουν από ένα πάρτι. Και ξαφνικά η Τίνα (η μάνα) αποφασίζει να κόψουν δρόμο και να περάσουν μέσα από το πάρκο. Είναι περασμένα μεσάνυχτα και κάτι τέτοιο είναι πολύ επικίνδυνο, όμως η Τίνα το παραβλέπει ή δεν το βλέπει καθόλου. Σε λίγο θα πέσει θύμα ομαδικού βιασμού από ένα λυσσασμένο κοπάδι νεαρών. Θα εγκαταλειφθεί ημιθανής σε ένα λεμβοστάσιο του πάρκου, για να τη βοηθήσει η έντρομη κόρη της. Μετά από καιρό, όταν σιγά σιγά θα αρχίσει να ανακτά τη μνήμη της και θα βλέπει τα χάλια της, θα λυπάται τον εαυτό της που επέζησε. Το χειρότερο είναι ότι ένας καλοπληρωμένος δικηγόρος με κολλαριστό γιακά κατορθώνει στην ακροαματική διαδικασία και κατά τη διάρκεια της πρώτης δίκης να απαλλάξει τους πελάτες του από την κατηγορία του βιασμού, για να δικαστούν αργότερα για απλή επίθεση... Η δίκη, όμως, αυτή δεν πρόκειται να γίνει. Διότι, στην ουσία, η συγγραφέας δεν ασχολείται τόσο με τον ίδιο το βιασμό όσο με την τιμωρία, που, αλίμονο, δεν επιβάλλεται στους θύτες. Και επειδή το σύστημα είναι σάπιο, και επειδή τα θύματα, όχι μονάχα δε δικαιώνονται, αλλά διαπομπεύονται και στιγματίζονται, η Οουτς «παίζει» με την ιδέα της ανθρώπινης επέμβασης. Μια που δεν υπάρχει δικαιοσύνη, μια που μάλλον δεν υπάρχει «θεία δίκη», ίσως πρέπει κανείς να καταφύγει στην αυτοδικία! Κάτι τέτοιο υπαινίσσεται στο καλογραμμένο αυτό βιβλίο, που καταγράφει τις αδυναμίες της Υπερδύναμης. Της Αμερικής της αδικίας και των ατιμώρητων, κάθε λογής, βιαστών.