Δεν έφθανε η εκμετάλλευση της επιτυχίας από την εθνική μπάσκετ χτες, οι κυβερνητικοί παράγοντες με μπροστάρη τον υφυπουργό Αθλητισμού, Γιώργο Ορφανό, θυμήθηκαν και τους περσινούς Παραολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Ετσι, στο πνεύμα των γνωστών φιεστών που είδαμε πριν ένα χρόνο, χτες η Ελληνική Παραολυμπιακή Επιτροπή πραγματοποίησε εκδήλωση με αφορμή τη συμπλήρωση ενός χρόνου από την Παραολυμπιάδα της Αθήνας υπό την αιγίδα του υφυπουργείου Αθλητισμού. Ο Γιώργος Ορφανός για άλλη μια φορά στο χαιρετισμό που απηύθυνε προσπάθησε να παρουσιάσει «έναν κόσμο αλλιώτικο» θεωρώντας εφαλτήριο για αυτό, τη διοργάνωση των αγώνων. Για άλλη μια φορά, βέβαια, δεν ειπώθηκε κουβέντα για την ανάπτυξη του μαζικού λαϊκού αθλητισμού και στα άτομα με αναπηρία που τον έχουν τόσο ανάγκη.

Την πίσω όψη της βιτρίνας, όμως, που αφορά τη στυγνή πραγματικότητα, εξήγησε στο «Ρ» ο Γρηγόρης Δέδες, μέλος της Αθλητικής Συνομοσπονδίας Αθλητών Με Αναπηρία και πρόεδρος του σωματείου Τυφλών Αθήνας. «Τα πράγματα παραμένουν το ίδιο δύσκολα όπως και πριν τους Παραολυμπιακούς Αγώνες. Επί της ουσίας τίποτα δεν άλλαξε. Για παράδειγμα τα αθλητικά σωματεία των αναπήρων αθλητών δεν έχουν πάρει αυτή τη στιγμή καμιά χρηματοδότηση ενώ παραμένει άγνωστο το πότε θα δοθεί και ποιο θα είναι το ύψος της. Η αθλητική συνομοσπονδία έχει ζητήσει 500χιλ. ευρώ σαν συνέχεια των 1 εκατ. 50χιλ. ευρώ, προκειμένου να μπορέσει να καλύψει τις ανάγκες των εθνικών ομάδων και των εσωτερικών πρωταθλημάτων που εξυπηρετούν 19 αθλήματα. Ακόμα δεν έχει γίνει τίποτα όμως και είμαστε σε δύσκολη θέση να ανταπεξέλθουμε στην αποστολή μας. Κουβέντα δεν ακούστηκε από τον κ. υφυπουργό για την ανάπτυξη του μαζικού λαϊκού αθλητισμού στα άτομα με αναπηρία. Οσο για το πρόγραμμα που αφορά την πρόσβαση των ατόμων αυτών στους αθλητικούς χώρους, ας σημειωθεί ότι όπου υπήρχαν οι βοηθητικές δίοδοι (ράμπες π.χ.) όπως στο ΟΑΚΑ ,ξηλώθηκαν, για να εξυπηρετήσουν τις νέες ανάγκες (ενοικίαση από τις ποδοσφαιρικές ΠΑΕ). Εμείς, σαν ομοσπονδία, στείλαμε έξι επιστολές στον κ. Ορφανό για να του εκθέσουμε τα προβλήματά μας και επί τρεις μήνες δεν είχαμε μπορέσει να τον συναντήσουμε».