Ασιατική όχθη, περιοχή Καντικιόι, λιμάνι, ώρα 3.50 το μεσημέρι της Κυριακής. Τα μαύρα σύννεφα που αποβραδίς άδειαζαν κατά διαστήματα το νερό τους στην πόλη, έχουν γίνει πλέον εξαιρετικά απειλητικά. Μια απερίγραπτη μπόρα, απ' αυτές που δεν αφήνουν άνθρωπο να σταθεί ορθός, ξεσπά. Το σχόλιο της μικρής Σεντά αυτόματο: Είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση που ήρθε!

Κι, όμως, κανείς δεν έφυγε απ' τη θέση του, ο Κεμάλ ανέβηκε και πάλι στο βήμα, ο Ρενάν έτρεξε κοντά με την κιθάρα, ο χορός και τα συνθήματα δε σταμάτησαν λεπτό. Και μόνο όταν όλα έγιναν όπως ήταν στο πρόγραμμα, μόνο τότε κηρύχτηκε το τέλος της συγκέντρωσης. Είχαν περάσει ήδη πέντε ώρες από τότε που οι πρώτοι έφτασαν εκεί με τα πανό τους.

Τέλος; Λάθος. Εκεί που νομίσαμε πως χωρίζαμε, βρεθήκαμε ξάφνου μέσα σ' ένα ανθρώπινο ποτάμι που, κάτω από καταρρακτώδη βροχή, συγκρότησε μία μαχητική διαδήλωση, απ' αυτές που σπάνια έχεις την τύχη να καλύψεις ή να συμμετάσχεις. Είναι από εκείνες τις στιγμές που βλαστημάς γιατί δεν ξέρεις τη γλώσσα, δεν μπορείς να ενώσεις τη φωνή σου με τη δική τους. Πάλι λάθος: «Δεν ξέρουμε την ίδια γλώσσα, αλλά μιλάμε για τα ίδια πράγματα» ακούς από δίπλα κι ώσπου να καταλάβεις τι συμβαίνει ακούς ένα «Δύο κάπα κι ένα ε, τιμημένο κουκουέ» κι έρχεσαι στα ίσα σου. Δεν είναι Ελληνες σύντροφοι που το φωνάζουν. Τούρκοι κομμουνιστές είναι κι άντε εσύ μετά να μη φωνάξεις μ' όση δύναμη σου μένει: «Yasasin devrim ve sosyalizm» (ζήτω η επανάσταση και ο σοσιαλισμός). Δυόμισι χιλιόμετρα ήταν αυτή η πορεία κι έφτασε μέχρι το τέλος συγκροτημένη έτσι ώστε με ασφάλεια να επιβιβαστούν όλοι στα μεταφορικά μέσα που τους είχαν φέρει από κάθε γωνιά στο Καντικιόι.

Αργά το βράδυ ο Κεμάλ Ουκουγιάν, ο γενικός γραμματέας του ΚΚ Τουρκίας, στο γεύμα που παρέθεσε για να αποχαιρετήσει τις αντιπροσωπείες των άλλων κομμάτων, κάνει ένα σύντομο απολογισμό: Είμαστε ευχαριστημένοι από τη σημερινή συγκέντρωση, ήταν μεγάλη (πάνω από 10.000 λένε αυτοί που ξέρουν να μετρούν) κι αυτό παρά τη δυνατή βροχή που πέφτει από χτες, παρά τον αποκλεισμό της περιοχής από την αστυνομία (είχαν βάλει κάγκελα στην περίμετρο κι ανάγκαζαν όποιον ήθελε να συμμετάσχει να περάσει από σωματικό έλεγχο!). Δύο σύντροφοι της περιφρούρησης χτυπήθηκαν από την αστυνομία στο τέλος της διαδήλωσης. Πάλι καλά, γιατί στην απέναντι ακτή, στη συγκέντρωση του «Ντε Χαπ» η αστυνομία άφησε πίσω της έναν διαδηλωτή νεκρό!