Ακόμη και τα «μισά» από όσα έχει πει, κάνει και γράψει ο Χάρολντ Πίντερ, ο μεγαλύτερος εν ζωή θεατρικός συγγραφέας της Βρετανίας και ένας από τους σημαντικότερους παγκοσμίως, θα αρκούσαν για να περιληφθεί από τους πρώτους στη σύγχρονη «μαύρη λίστα» του ιμπεριαλισμού, για τους διανοούμενους και καλλιτέχνες που επιμένουν να τον αντιπαλεύουν.

Ετσι εξηγείται και το ότι στην πατρίδα του, τα 75α γενέθλιά του - που γιορτάζει τη Δευτέρα - επιχειρείται να περάσουν «απαρατήρητα», πλην μιας εκπομπής στο Τρίτο Πρόγραμμα του BBC. Η «σιωπή» γύρω από το πρόσωπο και το έργο του που προσπαθεί να επιβάλει - φυσικά, ανεπιτυχώς - η βρετανική κυβέρνηση δεν είναι καθόλου τυχαία, αφού, ως γνωστόν, ο Πίντερ δεν είναι μόνον ένας συγγραφέας τεράστιου καλλιτεχνικού βεληνεκούς (σ.σ. ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που δεν του συμβαίνουν χειρότερα, από το να μη γιορτάζονται τα γενέθλιά του από το βρετανικό κράτος), αλλά και ένας προοδευτικός διανοούμενος, ο οποίος, με κάθε ευκαιρία, καταγγέλλει τα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα και τον πρωταγωνιστικό ρόλο της πατρίδας του σ' αυτά.

Αρκεί να θυμίσουμε μέρος της διάλεξής του το 2000, κατά την τελετή αναγόρευσής του σε επίτιμο διδάκτορα του Τμήματος Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΑΠΘ: «Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τις ΗΠΑ. Με μια τεράστια, κτηνώδη, μοχθηρή μηχανή, που πρέπει να την αναγνωρίσουμε ως τέτοια και να της αντισταθούμε (...) Ενώ ο Κλίντον δίνει στον κόσμο μια "ελευθερία" φτιαγμένη από ψέματα, βόμβες και καταστροφή, στις αρχές του χρόνου δήλωσε: "Εμείς οι Αμερικανοί δώσαμε την ελευθερία στον κόσμο"! Πιστεύω ότι μέσα στο χρόνο θα υπάρξουν περισσότερες τέτοιου είδους δηλώσεις, όπως και περισσότερες βόμβες και καταστροφές. Συγκαταλέγομαι σ' αυτούς που πιστεύουν στον κίνδυνο της πυρηνικής καταστροφής, η οποία όμως δε θα προέλθει από τα "επικίνδυνα" - σύμφωνα με τις ΗΠΑ - κράτη, αλλά από τις ίδιες τις ΗΠΑ (...) Οι Αμερικανοί έχουν αποσαφηνίσει ότι θα υπερασπιστούν τα συμφέροντά τους, όποτε το επιθυμούν, ακόμη κι αν χρειαστεί η χρήση στρατιωτικής βίας. Και η κυβέρνηση της Βρετανίας τους ακολουθεί με προθυμία, η οποία αξίζει την αηδία μας (...)». Είχε προσθέσει, μάλιστα, ότι «αισθάνεται ιδιαίτερα ντροπιασμένος για τη στάση που κράτησε η χώρα του» στην επίθεση στη Γιουγκοσλαβία, ενώ, για τα βρετανικά ΜΜΕ, είχε πει ότι «είναι απόλυτα ταυτισμένα με την εξουσία. Εξάλλου, η γυμνή αλήθεια είναι πάντα αποκρουστική (...)».

Μετά από όλα αυτά - και πολλά ανάλογα, που ακολούθησαν ή προηγήθηκαν - ο γεννημένος το 1930 στο Λονδίνο συγγραφέας δε θα μπορούσε παρά να αντιμετωπιστεί με αυτόν τον τρόπο. Γι' αυτό και σε ένα ιδιαίτερα φορτισμένο συναισθηματικά άρθρο του στη βρετανική εφημερίδα «Γκάρντιαν», ο θεατρικός κριτικός Μάικλ Μπίλιγκτον (και βιογράφος του Πίντερ) στρέφει τα πυρά του εναντίον της υπουργού Πολιτισμού της Βρετανίας: «Η Τέσα Τζάουελ τιμωρεί τον Πίντερ για τα πολιτικά του "πιστεύω" και την πολεμική του κατά της κυβέρνησης των Νέων Εργατικών του Τόνι Μπλερ».

Ο Πίντερ βέβαια δεν πτοείται, ούτε τον σταματά η διάγνωση καρκίνου του οισοφάγου πριν από δύο χρόνια, και συνεχίζει να καταγγέλλει τον ιμπεριαλισμό. Πρόσφατα, μάλιστα, δήλωσε ότι δε θέλει να αναφέρονται στον ίδιο ως συγγραφέα, αλλά ως πολιτικό ακτιβιστή και όχι ως Βρετανό, αλλά ως πολίτη του κόσμου (σ.σ. καμία σχέση με τον αστικό «κοσμοπολιτισμό»).

Τα προσχήματα, σύμφωνα με το BBC, ανέλαβε να «σώσει» το υπουργείο Πολιτισμού της Ιρλανδίας, που ενίσχυσε οικονομικά σειρά εκδηλώσεων προς τιμήν του συγγραφέα στο Δουβλίνο, στις οποίες συμμετείχαν τα πιο μεγάλα ονόματα του βρετανικού θεάτρου.